درباره: احتمال خرابکاری
تاریخ سند: 15 مهر 1357
درباره: احتمال خرابکاری
متن سند:
شماره: 5001 /2 ﻫ ب تاریخ: 15 /7 /1357از: سازمان اطلاعات و امنیت بابل
به: ریاست شهربانی بابل
درباره: احتمال خرابکاری
طبق اطلاع دولت عراق تضییقاتی برای خمینی فراهم نموده1 متعاقب آن عوامل خمینی از عراق با عده‌ای از قشریون در ایران تماس گرفته و تصمیم دارند به منظور اعتراض به اقدامات دولت عراق دست به تظاهرات و احتمالاً یک سلسله اقدامات ایذایی از جمله خرابکاری و آتش‌سوزی مراکز مختلف بزنند خواهشمند است دستور فرمائید با پیش‌بینی و مراقبت‌های لازم هرگونه اقدامی در این مورد را به موقع خنثی و نتایج حاصله را سریعاً و مستمراً اعلام[دارند2].
رئیس سازمان اطلاعات و امنیت بابل تقی‌زاده
دفتر ـ اطلاعات ـ طبق امریّه عمل شود 21ـ 5 ـ 1 /04
اطلاعات به نحو مقتضی تقدیم گردید 17 /7 /1357
توضیحات سند:
1. امام تصمیم به خروج از عراق را روز دوازدهم مهر عملی کردند و نجف را به سوی مرز کویت ترک نمودند. امام گفتند: «برای من جایز نیست که زنده باشم و سکوت اختیار کنم»؛ چیزی که دولت عراق از امام خواسته بود. با این که امام ویزای ورود به کویت را داشتند، اما تبانی دولت ایران با کویت مانع از ورود ایشان به کویت شد. امام و همراهان به سوی بصره رفتند و شب را در این بندر سپری کردند. در آنجا بود که امام پس از مشورت با حاج احمد خمینی، مهاجرت به فرانسه را بهترین گزینه در آن زمان دانستند. کاروان کم‌شمار امام روز سیزدهم به بغداد رفت و امام پس از زیارت حضرت موسی بن جعفر (ع) در کاظمین و گذراندن یک شب در بغداد، روز چهاردهم مهر به سوی پاریس پرواز کردند. اولین خبر را خبرگزاری فرانسه از ورود امام به پاریس به سراسر دنیا مخابره کرد. این هجرت سرآغاز تحولی دیگر در روند انقلاب اسلامی‌بود.هجرت امام از نجف به پاریس مهمترین حادثه نیمه اول مهرماه 1357 بود. اما در این دوره کوتاه، اعتصابات دانش‌آموزی، کارگری و کارمندی ضربه دیگری به پیکر نظام شاهنشاهی وارد کرد که در ماه‌های بعد بر عمق آن افزوده گشت.
با حضور امام خمینی در شهر پاریس روند مبارزه‌های مردمی‌در ایران شکل دیگری گرفت، چرا که گسترش کنش‌های سیاسی ایشان در پایتخت فرانسه، سخنرانی‌ها، پیام‌ها و رویدادهایی را رقم زد که همگی منتهی به راهبری نهضت اسلامی به سوی آن هدف بزرگ شد. ارتباط امام با مردم بدان حد رسید که اداره‌ی ایران عملاً در دستان امام خمینی قرار گرفت.
2. این نامه، براساس بخشنامه ساواک ساری به شماره: 3416 /2ﻫ1 - 14 /7 /1357 به شرح ذیل صادر شد:
«اطلاع دارند که مقامات عراقی برای خمینی محدودیت‌هائی قائل شدند و با این که دولت ایران درخواست نمود این محدودیت‌ها را بردارند توجه نکردند و نتیجتاً خمینی در نظر داشته و دارد که از عراق خارج و از طریق کویت به سوریه برودکه چون کویت به او روادید نداده اکنون در بصره است و به هر حال از عراق خواهد رفت بررسی‌های معموله نشان می‌دهد که مقامات عراق چون اصولاً اجازه نمی‌دهند روحانیون در امور سیاسی دخالت کنند و حتی به آیت‌الله حکیم که عراقی بود نیز این اجازه را نمی‌دادند با داشتن پنج میلیون شیعه از نفوذ خمینی در عراق بیمناک شده و به هر صورت در نظر داشته‌اند به ترتیبی او را از عراق خارج سازند. دستور فرمائید این مطلب به نحو غیرمحسوس به اطلاع آیات، روحانیون، طلاب و مذهبیون برسد که در هیچ کشوری مانند ایران به روحانیون [و] رجال مشارکت در امور مملکتی داده نمی‌شود و عنوان نموده دولت عراق به تدریج قصد دارد مرکزیت مذهبی نجف را از بین ببرد وکویت نیز به خمینی روادید نداده است انتشار این مطلب باید ماهرانه و غیرمستقیم انجام گیرد. رخشا»