تاریخ سند: 30 خرداد 1349
موضوع: روحانیون شهرستان رفسنجان
متن سند:
از: 8 ﻫ تاریخ:30 /3 /1349
به: 316 شماره: 3917 /8 ﻫ
موضوع: روحانیون شهرستان رفسنجان
روز 28 /3 /49 هنگامی که سه نفر از وعاظ تهرانی به نام آقای شیخ علی اصغر مروارید1، خزعلی، صلواتی را همراه مأمورین به زابل بدرقه مینمودهاند هنگام ورود به شهرستان رفسنجان نامبردگان بالا همراه مأمورین مربوطه به حوزه علمیه آن محل وارد و اکثر روحانیون شهر منجمله محمدتقی فلسفی واعظ معروف در حوزه مزبور از سه نفر نامبردگان بالا دیدن نموده و پذیرایی مختصری از آنان مینماید و سرانجام مشارالیهم را تا کافه کرمانشاهیان (پنج کیلومتر خارج از شهر) مشایعت مینمایند.
نظریه رهبر عملیات ـ تذکرات شدید ساواک و تبعید سه نفر فوق به زابل در بین روحانیون مقیم آن شهر که تقریباً اقداماتشان حادتر از سایر نقاط استان بود اثر قابل توجهی نموده و در بررسی که رهبر عملیات مربوطه در تاریخ 28 /3 /49 از رفسنجان به عمل آورده چنین استنباط میشود که با وضع موجود هیچیک از واعظین و روحانیون اقدامات خلافی نکرده مراقب اوضاع و احوال خویش خواهند بود. رهبر بهره برداری شد بایگانی شود. 161125 ـ 29 /4 /49
توضیحات سند:
1. حجتالاسلام على اصغر مروارید، فرزند على در سال 1306 ﻫ ش در شهر مقدس مشهد به دنیا آمد. مقدمات دروس حوزوى را در زادگاه خویش گذراند و ادامه آن را در حوزه علمیه قم پى گرفت و به درجه اجتهاد رسید. وی از جمله افرادى بود که در منابر خویش بر علیه رژیم ستمشاهى سخن مىگفت و از سال 1337 سخنرانی هاى وى مورد حساسیت ساواک قرار داشت. در سال 1342 یکى از سخنرانان هیأت اصفهانىها ـ یکى از هیأتهاى تشکیل دهنده مؤتلفه ـ بود و بارها به اتهام حمایت از امام خمینى (ره) مورد تعقیب و بازداشت قرار گرفت. ساواک در تاریخ 17 /2 /43 در این رابطه چنین مىنویسد: «نامبرده از جمله وعاظى است که تعصب خاصى در تبعیت از نظریات روحانیون مخالف، مخصوصاً آیتاللّه خمینى دارد...» آقاى مروارید پس از دستگیرىهای مکرر در سال هاى 42، 43، 45 در سال 47 در مسجد مهدى (عج) تهران ویلا به امامت جماعت پرداخت و یکى از سخنرانان ثابت هیأت انصارالحسین(ع بود. مشارالیه در سال 49 به 18 ماه اقامت اجبارى در ایرانشهر محکوم گردید، ولى در دادگاه تجدید نظر برائت یافت. وى در همین سال دستگیر و سه ماه در بازداشت به سر برد. آقاى شیخ على اصغر مروارید در خرداد 1351 به مدت سه سال تبعید شد که این مدت در دى ماه 1354 پایان یافت. وى پس از بازگشت از تبعید به فعالیت خود ادامه داد و یکى از فعالین دوران انقلاب اسلامى بود و پس از پیروزى انقلاب نیز مسئولیت کمیته خیابان زنجان تهران را به عهده گرفت.
منبع:
کتاب
انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان کرمان، کتاب 2 صفحه 139