رونوشت اطلاعیه شماره 2ـ 3ـ 2899
تاریخ سند: 15 مهر 1338
رونوشت اطلاعیه شماره 2ـ 3ـ 2899
متن سند:
به دنبال تصمیم دولت مبنی بر انتزاع کارخانجات سازمان برنامه و الحاق آنها به وزارت صنایع و معادن تا امروز کارخانجات شرکت نساجی ـ شرکت قند ـ شرکت مصالح ساختمانی ـ شرکت پنبه و نوغان ـ شرکت معادن ـ شرکت شیمیایی ـ شرکت کنسرو و مواد غذایی در اختیار وزارت صنایع و معادن قرار گرفته است.بعضی از کارخانجات شرکت های فوق که در سالهای 1319 و 1320 تأسیس گردیده از بدو تأسیس تا تشکیل سازمان برنامه وزارت و هنر سابق که بعدها به اسم وزارت پیشه صنایع و معادن نامیده شد اداره می گردید و از بعد از شهریور 20 اکثرا درآمدی نداشته بلکه تحصیل به بودجه دولت هم بودند تا آنکه براثر اقدامات سازمان برنامه پیشرفت هایی در وضع آنها حاصل تا جایی که مطابق رقم صحیح مجموع کارخانجات و شرکت های متنوع شده از سازمان سالانه معادل 15 میلیون ریال سود خالص دارند که اکنون به دنبال ضمیمه شدن آنها به وزارت صنایع و معادن قرار است کلیه آنها را فروخته و از بهاء مجموع آنها کارخانه ذوب آهن خریداری و نصب گردد.
نقشه اولیه انتقال کارخانجات مزبور به وزارت صنایع و معادن و بعد فروش آنها و خرید کارخانه ذوب آهن طبق اطلاعیه که بدست آمده در یکی از شب نشینیها بین آقای مهندس شریف امامی وزیر صنایع و معادن و مصطفی مصور رحمانی و حسن معارفی که دومی مدیرعامل شرکت قند و سومی رئیس اداره نظارت بر شرکت های سازمان برنامه می باشد مطرح و بعد در اثر اقدامات مهندس شریف امامی در هیئت دولت به مرحله اجرا در می آید و هفته گذشته هم برای آنکه این عمل وضع جدی تری به خود بگیرد حسن معارفی رئیس اداره نظارت بر شرکتها یک قلم مبلغ 35 میلیون تومان سود ویژه کارخانجات مزبور را فقط با یک امضاء طی چکی به وزارت صنایع و معادن انتقال داده (در حالی که صدور اینگونه چکها بایستی با دو امضاء یعنی حسن معارفی و مهندس نعمت سمیعی معاون سازمان برنامه باشد) و متعاقب آن طی بخشنامه ای استفاده از این وجوه را فقط با موافقت و دستور خود آقای مهندس شریف امامی اعلام می کند و و البته تمام این صحنه سازی ها برای آن است که خود شغل برجسته ای در وزارت صنایع و معادن بدست آورد.
نکته ای که پس از انتقال این شرکت ها و کارخانجات تابعه آنها موجب نگرانی شدید و ناراحتی قریب 15 هزار نفر کارگر و سه هزار نفر کارمندان این شرکت ها گردیده روشن نبودن وضع آنها پس از فروش کارخانجات مزبور خواهد بود زیرا این عده از کارگران و کارمندان مدعی هستند که سرمایه داران یا تجاری که این کارخانجات را خریداری نمایند معلوم نیست با آنها که هریک سرپرست چند سر عائله و هرکدام دارای سوابق خدمت چند ساله و نیز حقوق و مزایای قابل توجهی هستند چگونه معامله خواهند کرد زیرا یک سرمایه دار یا بازرگانان هرگز کارخانه خریداری خود را با کادر کثیرالعضو فعلی کارخانجات اداره نخواهد کرد و از نظر اقتصادی حتی المقدور و تعداد کارگران و کارمندان را به حداقل تقلیل خواهد داد و از طرف دیگر موضوعی که ممکن است ایجاد دردسر برای وزارت صنایع و معادن و هیئت دولت نماید این است که آقای مهندس شریف امامی به علت تراکم کارهای وزارتی امور اداره این شرکتها را به دو تن از معاونین خود یعنی آقایان دکتر ضیایی و مهندس رزم آرا واگذار نموده و در حالی که مدیران شرکت های فوق که هرکدام تبحر و تجربه و سابقه بیشتری از معاونین فعلی وزارت صنایع و معادن دارند به هیچ وجه حاضر به همکاری با ایشان نبوده کمااینکه چند روز پیش آقای مهندس شریف امامی برای پاره ای مذاکرات آنها را احضار می نماید صریحا می گویند در صورتی حاضر به مذاکره هستند که فقط با خود ایشان تماس داشته باشند و مایل به همکاری با آقای معاونین وزارتخانه نمی باشند.
توضیح آنکه حسن معارفی و مصطفی مصور رحمانی هر دو از اعضاء مؤثر حزب ایران1 هستند و آقای مهندس شریف امامی هم داماد معظمی ها می باشند و تا شخص بصیر و مطلعی که در اداره امور این شرکت ها بصیرت کامل نداشته و مورد احترام رؤسای شرکت های منتقل شده نباشد نمی توان انتظار موفقیت کامل از انتقال شرکتها به وزارت صنایع و معادن داشت.
توضیحات سند:
1ـ حزب ایران :این حزب در نخستین سالهای دهه 1320 ه ش تشکیل شد.هسته اولیه آن کانون مهندسین ایران بود.
پس از برگزاری انتخابات دوره چهاردهم مجلس کانون مذکور به دو بخش عمده تقسیم گردید : گروهی از اعضای تندرو آن به سمت اتحادیه های کارگر حزب توده گرایش یافتند و غالب اعضای میانه رو آن حزب ایران را تشکیل دادند.
تأسیس این حزب بیشتر میان طبقات روشنفکر و تحصیلکرده به ویژه به خاطر حمایت از دکتر مصدق به دلیل عدم تمایل و گرایش به کشورهای بیگانه و همچنین بهبود وضع کشاورزان و تغییر در روابط مالک و زارع با استقبال روبرو شد.
نفوذ این حزب در اواخر سال 1324 در پی ائتلاف با حزب میهن افزایش قابل ملاحظه ای یافت.
این حزب در تابستان سال 1335 با حزب توده به حزب دموکرات کردستان، فرقه دموکرات آذربایجان، به حزب جنگل و حزب دموکرات ایران جبهه مؤتلف احزاب آزادیخواه را پدید آوردند و سپس به همراه حزب توده وارد کابینه ائتلافی قوام شد و در نهایت این حزب با انشعاب گروهی از اعضاء و هواداران خود به رهبری دکتر شمس الدین جزایری مواجه شد.
علت انشعاب نیز مخالفت با ائتلاف حزب توده بود.
پس از کودتای 28 مرداد، جمعی از رهبران این حزب فراری دستگیر و زندانی شدند زیرا برخی از رهبران آن همچون سنجابی، صالح، حق شناس و ...
در دوران نخست وزیری مصدق در پستهای گوناگونی مشغول بودند.
پس از این تحولات فعالیت حزب در قالب نهضت مقاومت ملی ایران ادامه یافت و در جریان تشکیل جبهه ملی و مبارزات مردم در سالهای 42ـ1339 فعالانه شرکت کرد.
حزب ایران بعد از قیام خونین خرداد 42 عملاً از فعالیت باز ماند وی با وجود این تا سال 1357 و حتی پس از پیروزی انقلاب نیز وجود داشت و بدین لحاظ یکی از دیر پایین ترین احزاب سیاسی ایران بشمار می رود.
(منبع اسناد احزاب سیاسی ایران 1320ـ1330 ـ ج اول ـ بهروز طیرانی ـ سازمان اسناد ملی ایران ـ 1376)