تاریخ سند: 2 مهر 1343
موضوع : روحانیون شماره عطف : 19911/321 ـ 11/6/43
متن سند:
گیرنده : مدیریت اداره کل سوم / 321
فرستنده : ساواک فارس شماره : 7585 /7/ ه
بطوریکه استحضار دارند تا قبل از ششم بهمن ماه /1341 فعالیتی بطور حاد
و علنی برعلیه مقامات عالیه مملکتی از طرف معممین صورت نمیگرفت.
پس از
رفراندوم در مورد لوایح
ششگانه در تمام ایران
فعالیت معممین شروع و در
شیراز نیز همزمان با فعالیت
آنان از طرف آقایان شیخ
بهاءالدین محلاتی1 و
سیدعبدالحسین دستغیب2
مجامع و مجالسی تشکیل و
ضمن وعظ و خطابه به
مقامات عالیه حمله
مینمودند.
کسانیکه در این
مجامع و مجالس شرکت
داشتند نظری به واقعیت
مطلب نداشته و نظر آنان
شرکت در مجالس دینی بوده
است با بروز وقایع 15
خرداد 42 (در تهران)، در شیراز آقایان شیخ بهاءالدین محلاتی، مجدالدین
محلاتی3 سیدعبدالحسین دستغیب، سیدمجدالدین مصباحی4 مردم را تحریک
و تحریص به آشوب و بلوا نموده در نتیجه وقایع 16 خرداد 42 در شیراز بوقوع
پیوست در این میان سید احمد سبحانی معروف به گودعربانی و حسین ولدان و
سیدمحمدرضا زاده که جزء سردستگان محلات بوده در جمع آوری افراد شرکت
نمودند روز 17 و 18 خرداد که از طرف مقامات دولتی شدت عمل نشان داده شد
رضازاده خود را به دستگاه های دولتی و مقامات انتظامی نزدیک نموده و با
توجه به اینکه از خود هیچگونه آثار جرمی به جای نگذاشته بود تحت تعقیب
قرار نگرفت از طرف دیگر سید احمد گودعربانی و حسین ولدان متواری شدند تا
اینکه همکاری آنان جلب و از آن تاریخ به بعد با صداقت و صمیمیت باساواک
همکاری نمودند.
توضیحات سند:
1ـ آیت الله شیخ بهاءالدین
محلاتی فرزند شیخ محمدجعفر
در 1314 ق در نجف اشرف
متولد شد.
در 1321 ق همراه
پدرش به شیراز مهاجرت نمود
و از محضر آیات عظام سیدعلی
کازرونی، میرزا محمدصادق و
پدرش کسب علم نمود و پس از
آن در 1340 ق برای ادامه
تحصیلات عازم نجف اشرف شد
و از محضر آیات عظام
ضیاءالدین عراقی، سید
محمدکاظم شیرازی و شیخ
محمدحسین اصفهانی بهره مند
گردید.
سپس در سال 1348 ق
به شیراز بازگشت و به تدریس
علوم دینی پرداخت.
آیت الله
محلاتی در 15 خرداد 1342 ش
در اثر مبارزات طولانی و
انتقادات صریح از رژیم پهلوی
در 13 محرم از شیراز تبعید و
مدت 2 ماه همراه با امام در
تهران زندانی شد.
وی پس از
آزادی به شیراز مراجعت نمود و
فعالیتهای خود را از سرگرفت.
سرانجام در 27 مرداد 1360 ش
براثر سکته قلبی در سن 87
سالگی دارفانی را وداع گفت.
(اسناد ساواک به روایت یاران
امام ج 2 ص 17)
2ـ آیت الله سید عبدالحسین
دستغیب فرزند سید حکیم
دستغیب در 1292 در شیراز
متولد شد.
پس از گذراندن
دروس سطح جهت ادامه
تحصیلات به نجف رفت و پس
از گذراندن درجات عالیه و اخذ
اجتهاد به شیراز بازگشت.
وی
فعالیت های خود را ابتدا در
مسجد باقر(ع) آغاز و سپس با
اقامه جماعت در مسجد جامع
شیراز به کار خود ادامه داد و
مدتی نیز برای استفاده از درس
محمد انصاری به همدان سفر
نمود.
آیت الله دستغیب از 1341
فعالیت ضد رژیم را به همراه
مبارزات حضرت امام آغاز کرد
و مستقیما با امام در تماس بود.
پس از 15 خرداد 1342 توسط
رژیم پهلوی دستگیر و در تهران
زندانی شد ولی مدتی بعد آزاد
گردید و در 1343 مجددا
دستگیر و زندانی شد.
وی از
همان آغاز نهضت به عنوان یکی
از مخالفین اصلی رژیم پهلوی
در فارس پیوسته تحت نظر و
مراقبت ساواک بود، به طوری
که در 1356 ممنوع الملاقات
شد و در منزل تحت محاصره
قرار گرفت.
در سالهای
اوجگیری انقلاب منشاء حرکت
مردم فارس بود.
ایشان پس از
پیروزی انقلاب به نمایندگی
مردم استان فارس در مجلس
خبرگان انتخاب شد و پس از
مدتی به درخواست مردم شیراز
به فرمان امام به سمت امام جمعه
شیراز منصوب گردید.
سرانجام
وی در روز 20 آذر ماه سال
1360 هنگامی که راهی نماز
جمعه بود توسط گروهک
منافقین به شهادت رسید.
(اسناد ساواک به روایت یاران
امام ج 3 ص 264)
3ـ حجه الاسلام مجدالدین
محلاتی فرزند شیخ بهاءالدین
در 1304 ش در شیراز متولد
گردید.
پس از فراگیری مقدمات
و سطح، جهت تکمیل تحصیلات
راهی قم شد و از درس خارج
اساتیدی چون آیات عظام
بروجردی، علامه طباطبائی و
حضرت امام خمینی (ره)
بهره مند گردید.
وی همچنین با
ادامه تحصیل در علوم جدید
موفق به دریافت مدرک فوق
لیسانس شد.
در جریان
مبارزات 15 خرداد 1342
ایشان به همراه پدر خویش
دستگیر و به تهران منتقل شد.
در 1351 نیز به علت مخالفت با
رژیم پهلوی به 14 ماه تبعید
محکوم گردید.
پس از پیروزی
انقلاب اسلامی در انتخابات
مجلس خبرگان شرکت نمود اما
موفقیتی در این زمینه بدست
نیاورد و با مدیریت در یکی از
مدارس علمیه به تدریس علوم
دینی پرداخت.
(یاران امام به
روایت اسناد ساواک، نفس
مطمئنه، ص 100)
4ـ حاج سید مجدالدین
مصباحی فرزند جمال الدین
مصباحی شیرازی در 1308 ش
در شیراز متولد شد.
پس از
گذراندن تحصیلات ابتدائی به
تحصیل علوم دینی پرداخت و
پس از بهره گیری از محضر
آیات عظام سید نورالدین
حسینی، شیخ بهاءالدین محلاتی
و شیخ علی ارسنجانی به شهر
اصفهان هجرت نمود و چند
سالی هم در این شهر از محضر
آیات عظام حاج حسین خادمی
و حاج سیدمحمدرضا خراسانی
بهره مند گردید و پس از آن به
شیراز بازگشت و به تدریس و
تبلیغ و اقامه جماعت پرداخت
وی در جریان فعالیت های
سیاسی پس از 28 مرداد 1332
بازداشت شد و چندی بعد آزاد
گردید، اما مجددا در 16 خرداد
1342 پس از سخنرانی در
مسجد نو شیراز دستگیر و به
همراه آیات عظام محلاتی و
دستغیب به زندان انفرادی
عشرت آباد تهران منتقل شد،
پس از آزادی مجددا به همراه
آیت الله دستغیب دستگیر و در
زندان کمیته بازداشت و محاکمه
شد.
پس از آزادی و بعد از سفر
کوتاهی به مشهد مقدس به
شیراز بازگشت و فعالیتهای خود
را از سرگرفت.
(گنجینه دانشمندان، شریف
رازی)
منبع:
کتاب
قیام 15 خرداد به روایت اسناد ساواک - جلد 6 صفحه 361