موضوع : کتابخانه مسجد جامع زاهدان
تاریخ سند: 27 آبان 1357
موضوع : کتابخانه مسجد جامع زاهدان
متن سند:
شماره : 270 /4 /66 /401 از : ژ – ش – (سازمان ضد اطلاعات) ناحیه 11 به : ریاست ساواک استان سیستان و بلوچستان جهت استحضار و اقدام لازم خبر رسیده حاکیست : در کتابخانه مسجد جامع زاهدان کتاب‌های مضره و تحریک‌آمیزی وجود دارد که در اختیار دانش‌آموزان و دانشجویان جهت مطالعه قرار می‌گردد[می‌گیرد] و همچنین روی دیوارهای کتابخانه تصاویری زده شده که ظاهراً چیزی در آن مشهود نیست لکن مخالفین که اغلب دانشجویان هستند روی اغراض شخصی هنگام تشریح تصاویر نسبت‌هائی به خاندان جلیل سلطنت داده و انتقاداتی با آب و تاب از اقدامات دولت در مورد زلزله‌زدگان طبس می‌نمایند و همچنین تصویری از چند قلاده سگ را نشان می‌دهند که آن را به کابینه شریف امامی1 تشبیه و نیز مردی که با گردن کج در مقابل لوله نفتی ایستاده و از گرسنگی رنج می‌کشد با ملت ایران مقایسه می‌نمایند که گرداننده این صحنه پسر شیخ کفعمی ذکر شده است.ملاحظات حفاظتی : ارزیابی خبر : قابل بررسی است.
امنیت داخلی 29 /8 آقای عظیمی نسبت به صحت و سقم خبر اقدام و [ناخوانا] اقدام فرمائید خبر صحت دارد.
ضمناً [ناخوانا]
توضیحات سند:
1.جعفر شریف امامی، فرزند حاج محمدحسین نظام الاسلام، در 27 خرداد 1291 ه ش در تهران متولد شد.
پدر او، از روحانیون تهران در دوران متأخر قاجاریه بود که از ناصرالدین شاه لقب «معتمدالشریعه» و از مظفرالدینشاه لقب «نظام‌الاسلام» دریافت داشت.
جعفر شریف امامی تحصیلات متوسطه را در تهران به پایان رسانید و برای ادامهی تحصیل به سوئد و آلمان رفت و در این کشور آخرین مدرک تحصیلی خود را در رشتهی برق کسب کرد.
او در ایران، در راه آهن دولتی شاغل بود و به معاونت این سازمان رسید.
در سال 1324 مدیرعاملی بنگاه آبیاری، در تیر و اسفند 1329 در دولت رزم آرا وزارت راه و در دولت سپهبد فضل اللّه زاهدی مدیریت عامل سازمان برنامه را به دست گرفت و در سال 1333 به سناتوری تهران انتخاب شد.
شریف امامی در دولت دکتر منوچهر اقبال وزیر صنایع و معادن شد و در شهریور 1339به نخست وزیری رسید.
دولت مستعجل شریف امامی ثمرهی یک دوره تنشهای جدی در روابط ایران و آمریکا بود.
تشدید فعالیت جناحهای وابسته به «حزب دموکرات» آمریکا در ایران به اعتصاب معلمین و شهادت دکتر ابوالحسن خانعلی و سرانجام سقوط دولت شریف امامی در اردیبهشت 1340 انجامید.
او در سال 1342 مقام ریاست مجلس سنا را به دست گرفت و تا آستانهی انقلاب اسلامی ایران، به مدت 15 سال، در این سمت بود.
جعفر شریف امامی در مرداد 1346 به ریاست مجلس مؤسسان سوم رسید که وظیفه داشت نیابت سلطنت فرح پهلوی را تسجیل کند.
با آغاز امواج انقلاب اسلامی ایران، محمدرضا پهلوی در یکی از واپسین تلاشهای خود به فراماسونری و استاد اعظم آن، جعفر شریف امامی متوسل شد و وی را در نقش دیرینش، به عنوان محور تفاهم و «آشتی» سیاستهای بیگانهی مؤثر در ایران به صدارت رسانید.
باید افزود که برخلاف تصور شاه، هر چند شریف امامی طی دوران «شیخوخیت» خود، به عنوان سمبل «آشتی» و «تفاهم» کانونهای قدرت بیگانه وجهه ای اندوخته بود و لذا می توانست نمادی از «آشتی بین المللی» به شمار رود، ولی او هیچ گاه نتوانست در سطح مردم به عنوان یک چهرهی «وجیه الملّه» مطرح شود.
جعفر شریف امامی در تاریخ 14 /8 /1357 از صدارت استعفا داد و جای خود را به دولت نظامی ارتشبد غلامرضا ازهاری سپرد.
شریف امامی ثروت زیادی در دوران حیات خویش اندوخت.
احمد شیبانی ـ از نزدیکانش ـ به فردوست اطلاع داده است که هنگام خروج از ایران زمان انقلاب 17 میلیون دلار به حساب خود در خارج ریخته بود.
شریف امامی از مهره های واسط و محلل به شمار می رفت که در شرایط بحرانی از او استفاده می شد.
یک بار پس از علاء و قبل از امینی و در سال 1349 و بار دیگر در اواخر عمر رژیم در سال 57 به سمت نخست وزیری رسید که نهایتا با وقوع حادثهی 17 شهریور در زمان صدارت وی، او نیز از صحنه کنار رفت.
وی از دوران جوانی عضو تشکیلات ماسونی بود و در تشکیلات ماسونی، به استاد اعظمی رسید و از چهره های وابسته به سیاست غرب بود و پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به انگلیس پناهنده شد و در سال 1378 در آمریکا درگذشت.
ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، موسسهی مطالعات و پژوهشهای سیاسی، جلد دوم، صص 399 تا 422 رجال عصر پهلوی؛ شریف امامی به روایت اسناد ساواک، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی