موضوع: دکتر علی امینی نخست‌وزیر اسبق
تاریخ سند: 31 تیر 1347
موضوع: دکتر علی امینی نخست‌وزیر اسبق
متن سند:
گزارش خبربه: ۲۰ﻫ 4 شماره گزارش: 12864 /20 ﻫ 7
از: ۲۰ ﻫ۷ تاریخ گزارش: 31 /4 /47
موضوع: دکتر علی امینی نخست‌وزیر اسبق
ساعت ۱۱ روز چهارشنبه گذشته (26 /4 /47) در منزل دکتر علی امینی نخست‌وزیر پیشین عده‌ای در حدود هشت نفر و از جمله دکتر مشیری رئیس و دادستان سابق دیوان عالی کشور، سید اصغر عدیلی خطیب بازنشسته وزارت آموزش و پروش، یداله محمدی عضو بانک مرکزی ایران، فضل‌اله گرگانی مدیرکل اسبق وزارت دارائی، کامرانی از معممین تهران، نیاکانی دادستان اسبق دیوان کیفر اسلام کاظمیه1 عضو اطاق بازرگانی و از نویسندگان جراید اجتماع داشتند.
1- ابتدا دکتر مشیری راجع به ادبیات و کتاب‌های ادبی اخیر مدارس بحث نموده و در این مورد اظهار داشت اخیر اشعار بزرگان به وضع بسیار نامطلوب درآمده و من باب مثال کتاب حافظ را می‌توان نام برد که دکتر خانلری به کلی اهمیت این کتاب را تغییر داده است و اسلام کاظمیه در تأیید این بحث افزود دکتر خانلری مدیر بنیاد فرهنگی می‌باشد و کلیه هزینه مجله سخن را از این بنیاد تأمین می‌کند و ماهی ۱۵ هزار تومان آگهی از طرف این بنیاد به مجله مزبور داده می‌شود و دکتر مشیری افزود این آقایان از این راه نیز به نام و نان رسیده‌اند.
سپس اشاره به چاپ کتب در زمان وزارت دکتر مهران شد و مشیری اضافه کرد در آن زمان یک دوره کتاب دوم متوسطه به بهای ۸۰۰ تا ۸۵۰ ریال فروخته می‌شد ولی پس از اقدامات زیادی که در زمان وزارت دکتر جهانشاهی صورت گرفت این قیمت‌ها به ۱۵۰ الی ۲۰۰ ریال تقلیل پیدا نمود و اکنون پس از گذشت سال‌ها در رأس مؤسسه آمار ملی این حضرات نشسته و اشیا عتیقه مملکت را توسط رب‌النوع یهودی به خارج می‌فرستند. در این میان یکی از حضار از دکتر مشیری سئوال نمود شما چرا این شخص را تعقیب نکردید و مشیری پاسخ داد من موضوع را تعقیب کردم و نزدیک بود به جائی هم برسد ولی مانند پرونده تیمسار کیا شد.
۲- در خاتمه این جلسه از کودتای عراق صحبت شد و همه حاضرین از وضع نابسامانی عراق اظهار ناراحتی نمودند. این جلسه در ساعت ۱۲ پایان پذیرفت.م
توضیحات سند:
١- عباسقلی کاظیمه:معروف به اسلام کاظمیه، فرزند تقى و در سال ۱۳۰۹ در تهران متولد شده، وی کارمند وزارت اقتصاد، کارمند اتاق بازرگانی تهران و مسؤول کتابخانه و کارمند پژوهشگاه علوم انسانی در وزارت آموزش و پرورش و آموزش عالی و عضو کانون نویسندگان ایران و عضو جامعه سوسیالیست‌های نهضت ملی ایران بوده است یادشده بعد از سال‌های ۱۳۲۰ وارد حزب توده شده و در سال ۱۳۲۶ با خلیل ملکی انشعاب کرده وی جزو انشعابیون بود و در تشکیل حزب زحمتکشان و نیروی سوم شرکت داشته و سپس جزء گروه خلیل ملکی بوده و در جریان انشعاب از دکتر مظفر بقائی جدا شده و در سال ۱۳۳۳ از وزارت فرهنگ کناره‌گیری نموده است.
وی از مریدان و دوستان نزدیک دکتر علی امینی و رابط بین امینی و خلیل ملکی بوده و از سال ۱۳۴۰ نویسنده نطق‌های دکتر امینی بوده است، بیشتر فعالیت‌های یادشده تا سال ۵۲ مربوط به تشکیل جلسات جامعه سوسیالیست‌ها در کانون نویسندگان ایران بوده و در سال ۵۶ به عضویت هیأت دبیره کانون نویسندگان ایران انتخاب شده و در همان سال در نامه سرگشاده‌ای به هویدای معدوم تقاضای تأسیس کانون نویسندگان و اجازه نشر مجله‌ای بدون سانسور نموده است.
ساواک در سال ۱۳۵۶ اعلام داشته است:
"در مراقبت‌هائی که از اسلام کاظمیه در مدت دو ماه به عمل آمد، چنین استنباط گردید که نامبرده فردی حیله‌گر، دورو، دورنگ نسبت به دوستان و رفقای خود بوده و با توجه به اختلاف اعضای کانون (نویسندگان) ضمن اینکه درصدد است نزد سایرین خود را فردی مبارز نشان دهد. کوشش می‌کند با اظهار سخنانی در مقابل کسانی که به نحوی با مقامات ساواک ارتباط دارند. موقعیت خود را حفظ و فرد مثبتی بقبولاند.
کاظمیه پس از پیروزی انقلاب اسلامی به فرانسه می‌رود و در جبهه نجات یا دکتر علی امینی همکاری می‌نماید و سرانجام در پاریس خودکشی کرد.
پرونده انفرادی ساواک