نامه سرگشاده فضلاء و مدرسین حوزه علمیه قم به هیأت دولت
تاریخ سند: 8 مهر 1342
نامه سرگشاده فضلاء و مدرسین حوزه علمیه قم به هیأت دولت
متن سند:
نامه سرگشاده فضلاء و مدرسین حوزه علمیه قم به هیأت دولتبسمه تعالی
با فرا رسیدن سال تحصیلی، بار دیگر فضلاء و محصلین از نقاط مختلف به حوزه علمیه قم مراجعت کرده و آمادۀ شروع درس و بحث شده‌اند. حوادث سال گذشته و رنجها و ناراحتی‌ها که در نتیجه مبارزه با بدعت‌ها از طرف دولت متوجۀ حوزه شد و قربانی‌هایی که داد، بر خلاف آنچه کوته‌فکران تصور می‌کردند، کوچکترین تأثیری در ارادۀ آهنین افراد این حوزه و دانشجویان مکتب جعفری ننموده و همه با عشق و شوق فراوان به مرکز برگشته و برای ادامه تحصیلات و انجام وظایف دینی همچنان آماده شده‌اند. چه آنان خوب می‌دانند و برای ملت ایران نیز روشن است که حوزۀ علمیه قم سنگر مبارزۀ رجال دین و حامیان قرآن علیه بی‌دینی و ظلم و استبداد است و نباید آن را خالی گذاشت. «حوزه علمیۀ قم است که آیات عظام و مجتهدین به نام و گویندگان و نویسندگان توانا در آغوش خود تربیت کرده و به اجتماع و ایران تحویل داده است». از این حوزه است که کتابهای پر ارزش، منتشر[می‌شود]، به شبهات بی‌دینان و مغرضان پاسخ می‌دهد. از همین حوزه است که گویندگان و وعاظ محترم در مواقع مقتضی به نقاط مختلف ایران رفته و بدون اینکه باری به دوش مملکت باشند و بودجه‌های سنگین دولت به مصرف حقوق آنها برسد، مردم را از رفتار زشت و دزدی و رشوه‌خواری و خیانت که سرچشمه همه فسادهاست، نهی و به درستی و پاکی و صحت عمل و حمایت از بیچارگان و کمک ستمدیدگان وامی‌دارند. تاریخ ایران و مخصوصاً حوادث اخیر به خوبی نشان می‌دهد که روحانیت ایران و مخصوصاً حوزۀ علمیه قم چه نقش مهمی در حفظ استقلال کشور داشت و در تمام مواقعی که نیروهای مملکت دچار تزلزل و ضعف شده بود، روحانیت با تمام قوا در برابر بیگانگان ایستاده، در مواقعی که بسیاری از مأمورین خائن و عده‌ای از مالکین و فئودالهای بزرگ با ایجاد ناراحتی‌ها قهراً عامل نشر کمونیسم بودند، نیروی روحانیت یگانه حافظ مملکت بود و با استفاده از نفوذ معنوی خود ایران را از این خطر قطعی نجات داد. بنابراین جای تعجب است که اگر دیده شود استعمارگران خارجی و مزدوران داخلی آنان به جنگ روحانیت برخاستند، زیرا خوب فهمیدند تا روحانیت و حوزۀ علمیه قم برقرار است نمی‌توانند خواب‌هایی را که برای این ملت دیده‌اند تعبیر نماید.
متأسفانه با همه سوابق و خدمات نامبرده، دولت ایران وضع حوزۀ علمیه قم را متزلزل و پس از چند حمله بالاخره مرجع عالیقدر شیعه حضرت آیت‌الله خمینی ادام‌الله ظله را به جرم دفاع از دین و آزادی بازداشت نموده و احساسات ملت مسلمان ایران را برانگیخت و به دنبال آن مسلمانان ایران با اعتصابهای بی‌سابقه و تظاهرات کم‌‌نظیر و فرستادن هزاران طومار و تلگراف، آزادی معظم‌له و تأمین هدفهای روحانیت را خواستار شدند.
حوزۀ علمیه قم از بازداشت حضرت آیت‌الله خمینی مدظله سخت ناراحت و چند هزار طلاب در نگرانی شدید به سر می‌برند و به دولت اخطار می‌کنند که هر چه زودتر باید رفع مزاحمت از معظم‌له [بشود و نیز حضرت آیت‌الله محلاتی1و حضرت آیت‌الله قمی2 دامت برکاتهم و سایر افرادی را که در نتیجه حمایت از دین و آزادی بازداشت شده‌اند، آزاد کند و بیش از این احساسات مسلمانان را جریحه‌دار نسازد.
حوزه علمیه قم انتظار دارد هر چه زودتر حضرات آیات الله آقای میلانی و آقای شریعتمداری و آقای نجفی ادام الله ظلهم با همراهی حضرت آیت‌الله خمینی مدظله] به قم تشریف آورده و به اتفاق3 حضرت آیت‌الله گلپایگانی ادام الله ظله و سایر علمای اعلام دامت برکاتهم همچنان به دفاع از حریم مقدس قرآن و دین بپردازند. درود فراوان بر حوزۀ مقدسه نجف اشرف و علمای اعلام مهاجر شهرستانها و سایر علمای اعلام و ملت غیور ایران که در این نهضت مقدس از هر گونه فداکاری و از خودگذشتگی مضایقه نداشته‌اند.
حوزۀ مقدسۀ علمیه قم بر خود لازم می‌داند که از مساعی جمیلۀ آنان بدین وسیله تشکر نماید.
علی المشکینی الاردبیلی، حسینعلی منتظری نجف آبادی، اسدالله نوراللهی، عبدالرحیم ربانی شیرازی، مهدی الحسینی الروحانی، ابوالقاسم خزعلی، احمد آذری، مهدی الحائری الطهرانی، ابراهیم امینی، جعفر سبحانی تبریزی، علی الاحمدی المیانجی، احمد جنتی، الاحقر صادق خلخالی، میرآقا موسوی زنجانی، محمد مهدی ربانی، سید ابوالفضل میرمحمدی زرندی، یحیی الانصاری شیرازی، ابوالقاسم مسافری، مجتبی الطهرانی، ضیاءالدین الحسینی الاشکوری، علی‌‌اصغر مروارید، علی‌اکبر هاشمی، سید محمدرضا سعیدی خراسانی، الاحقر سیدمهدی لاجوردی حسینی، جواد علم‌الهدی، الاحقر عبدالعلی قرهی، عبدالعظیم المحصلی، محمدتقی مصباح، علی اکبر مسعودی، سیدمحمد ابطحی، الاحقر السید محمدباقر الموسوی، احمد پایانی اردبیلی، احمد آل‌طه، سید جعفر حسینی، حسین شریعت، محمد مؤمن، محمدرضا توسلی محلاتی، محمد محمدی، سیدهادی خسروشاهی، عباس محفوظی، یدالله پورهادی، العبد محسن الخراسانی، رضا علم‌الهدی، احمد حسنی، لطفعلی فقیهی، غلامحسین ایزدی، محی‌الدین فاضل [هرندی]، علی انتشاری، مهدی شاه‌آبادی، اسدالله خادمی حسین ابراهیمی، داود نوروزی، الاحقر احمد منتظری، سیدجعفر شبیری، محمود خادمی، حسنعلی کرباسی، حسنعلی کریمی، عبدالحمید هوشیار، مصطفی زمانی، حسن تهرانی، عباس موسویان، حسین طباطبایی، علی محمدی، حسین هاشمی، عباسعلی ملکی، عبدالحسین معزی تهرانی، هادی معزی تهرانی، حسن گنجی، حسین حجت، موسی محمدی، علی‌اکبر طاهری، سیدعلی ابطحی، سیدعلی احمدی تهرانی، سیدحسن اسماعیلیان، علی‌اکبر مهدی‌پور، رضا استادی و حدود سیصد امضای دیگر.
به تاریخ یازدهم/ جمادی الاولی/ 1383 8 /7 /1342
توضیحات سند:
1. آیت‌الله بهاءالدین محلاتی، فرزند مرحوم حاج شیخ محمدجعفر محلاتی در سال 1275 ﻫ ش در نجف اشرف متولد شد. مدت ده سال از محضر اساتیدی چون آیت‌الله ضیاءالدین عراقی، سید محمدکاظم شیرازی و مرحوم آقا شیخ محمدحسین اصفهانی بهره‌مند گردید و پس از اخذ اجازه اجتهاد به ایران بازگشت و پس از فوت پدر در مسجد مولای شیراز به امامت و ارشاد خلق پرداخت. وی علاوه بر تربیت علماء و دانشمندان مذهب و طبقات مختلف مردم به تأسیس جلسه نقد و بررسی و بحث در اصول عقاید همت گماشت و جلسات آموزشی برای معلمان و فرهنگیان تشکیل داد. آیت‌الله محلاتی همانند پدر بزرگوارش، مخالف رژیم طاغوتی رضاخان و محمدرضا بود و در برابر مظالم و مفاسد و نظامات غیرشرعی ایستادگی می‌نمود. درحالی که بیست سال داشت، همراه پدرش در قیام دلیران تنگستان شرکت نمود و مدت ده ماه، در تمام مراحل همراه پدر بزرگوار خود در جبهه به سر برد. در جریان انقلاب اسلامی نیز نقش فعال داشته و اعلامیه‌ها و بیانیه‌های متعددی نیز در این رابطه از او صادر شده است. وی در طول عمر شریفش هرگز از ارشاد مردم و مبارزه علیه رژیم پهلوی غفلت نکرد و در این راه زندانی شد و سرانجام در سال 1360 بر اثر سکته قلبی به لقاءالله پیوست. آیت‌الله بهاءالدین محلاتی به روایت اسناد ساواک، دو جلد، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی.2. آیت‌الله سیدحسن طباطبائی قمی، فرزند آیت‌الله العظمی حاج آقا حسین طباطبائی قمی در سال 1290 ﻫ ش در نجف اشرف متولد شد. در دوران کودکی همراه با پدر به مشهد سفر کرد و پس از گذراندن سطوح معقول و منقول نزد علماء مشهد، در سال 1307پس از بازگشت از سفر حج، در اثر کسالت به مدت شش ماه به اصفهان سفر کرد و از محضر علماء آن شهر بهره برد. پس از آن در سال 1310 به اتفاق پدر به نجف اشرف هجرت نمود و از محضر علماء نجف از جمله آیت‌الله نائینی بهره‌مند شد. پس از بازگشت به مشهد، در سال 1314 در پی واقعه مسجد گوهرشاد همراه با پدر به کربلا تبعید شد و در آنجا از محضر اساتید آن شهر بهره برد و پس از آن به تدریس سطوح نهائی پرداخت. در حدود سال 1327 پس از فوت پدر به مشهد سفر کرد و در مسجد گوهرشاد به تدریس و تبلیغ پرداخت. وی در جریان نهضت امام خمینی(ره) در سال 1342 به فعالیت‌های سیاسی و مبارزه علیه شاه پرداخت و در طی همین فعالیت‌ها در 15 خرداد 1342 دستگیر و چند ماه در تهران محصور شد. وی پس از آن به مشهد بازگشت، ولی دو سال بعد در سال 1344 به علت مخالفت با حکومت پهلوی و فعالیت‌های سیاسی به خاش و یک سال بعد به کرج تبعید شد، تا اینکه در شهریور 1357 به مشهد بازگشت. ایشان در سال 1386 دار فانی را وداع گفت.
3. چند سطر از متن سند که داخل گیومه قرار گرفته از بین رفته است.