موضوع : آیت الله میلانی
تاریخ سند: 3 مهر 1342
موضوع : آیت الله میلانی
متن سند:
شماره : 14832/ س ت در ساعت 1000 روز 2 /7 /42 اطلاع حاصل شد که در منزل آقای میلانی چند نفر خبرنگار به منظور انجام مصاحبه مطبوعاتی جمع شده اند.به محض وصول این خبر وسیله مأمورین انتظامی اقدامات لازمه به عمل آمد.
ابتدا فرزند آقای میلانی موضوع را از نظر کلانتری محل مکتوم و اظهار داشته کسی به نام خبرنگار در اینجا وجود ندارد در صورتی که در همان موقع دو نفر از خبرنگاران مطبوعات خارجی (رائین و مازندی) در آنجا حضور داشتند بنابراین مأمورین به منظور اطمینان از جریان به محل اقامت وی داخل و بر خلاف گفته وی دو نفر خبر نگار نامبرده را در آنجا مشاهده می کنند از این پیش آمد همگی حاضرین در آن منزل ناراحت شده و اظهار می دارند آقایان فقط به منظور دیدن آقا به اینجا آمده اند و نظر دیگری در کار نبوده است.
مراتب فورا وسیله افسر مسئول منطقه فرماندار نظامی و کلانتر[ی ]محل به فرمانداری نظامی و پلیس تهران گزارش و کسب دستور می شود در مقابل به آنان ابلاغ می گردد : 1ـ دو نفر خبرنگار مذکور بدون اقدام به مصاحبه فوری از آن محل خارج شوند.
2ـ به پسر آقای میلانی تذکر داده شود که اظهارات خلاف حقیقت او سوء نیتش را می رساند ـ متوجه باشد.
3ـ معممی بنام فومنی1 که در آنجا حضور داشته فورا خارج شود و بوی تذکر داده شد که دیگر در آن محل دیده نشود با توجه به مراتب فوق بعدا آقای میلانی در مقابل پیغام تذکرآمیز که چرا اقدام به چنین عملی (ترتیب مصاحبه مطبوعاتی) نموده است تلفنا اظهار داشت : با توجه به اینکه تا کنون دروغ نگفته ام من از این آقایان طلب دعوتی نکرده بلکه خودشان با اشتیاق شخصی (البته با اطلاع قبلی) به دیدن من آمده بودند و بدون اینکه هیچگونه صحبت خاصی در میان بیاید به محض مراجعه مأمورین انتظامی مراجعت نمودند.
در مورد گفته عاری از حقیقت پسرش گفت حتما اشتباه شده مطمئنم که او ابدا قصد سوئی نداشته است.
8947 گیرندگان : اداره کل سوم (2 نسخه) تعداد نسخه : 6
توضیحات سند:
1ـ حجت الاسلام والمسلمین مرحوم آیت الله حاج شیخ جواد فومنی در سال 1330 ه ق در کربلای معلی متولد شد و در بیت علم و تقوی پرورش یافته و مقدمات سطوح را در آنجا از مرحوم والدش و دیگران فرا گرفته و پس از آن به نجف اشرف مشرف و از محضر مرحوم آیت الله العظمی آقا ضیاءالدین عراقی و آیت الله العظمی آقای اصفهانی و آیت الله آقای حاج شیخ عبدالحسین رشتی بهره جست.ایشان در سن 27 سالگی در سال 1357 ه ق که والد ایشان فوت نمود، به تهران مهاجرت و در خیابان خراسان اقامت و به خدمات دینی و تبلیغ احکام و تفسیر قرآن و تشکیل جلسات مذهبی پرداخت و در اثر مبارزه قاطع با منکراتی که از سوی رژیم ستمشاهی اشاعه می شد، مبتلا به حوادث و طوفانها (تعقیب و مراقبت، بازداشت) از سوی مأمورین پهلوی گردید، هیچ پیش آمدی او را از مجاهدت در تحقق اهداف شریعت مقدس اسلام خسته نکرد، به مبارزات خود همچنان ادامه داد تا سرانجام در شب 23 ماه مبارک رمضان 1384 ه ق بدرود حیات گفت، و در صحن مطهر حضرت عبدالعظیم (ع) در مقبره واقع در قسمت شرقی صحن معروف به مقبره علائی مدفون گردید.
ر.ک : محمد شریف رازی، گنجینه دانشمندان، جلد 6، صص 114 و 115