موضوع : محمود مرعشی نجفی فرزند آیت الله نجفی
تاریخ سند: 20 تیر 1345
موضوع : محمود مرعشی نجفی فرزند آیت الله نجفی
متن سند:
شماره : 1255 /21 نامبرده بالا از قول پدرش نامه ای در جواب نامه خمینی که وسیله مسافری برای آیت الله نجفی ارسال شده بود برای شیخ نصراللّه خلخالی به نجف اشرف ارسال نمود تا وی آن را به خمینی تسلیم کند محمود نجفی در نامه از خمینی گله بسیار نموده و اعلام کرده که پدرش برخلاف آنچه که در نجف شایع شده و به گوش خمینی رسیده است به هیچ وجه قرآن های اهدایی را قبول نکرده و اجبارا آن را به آستانه برده اند ولی سایر مراجع با میل و رغبت پذیرفته و حتی نامه تشکرآمیز نیز به مقامات نوشته اند و این عمل پدرش در تهران جنجالی به پا نموده است و مردم از اقدام او تمجید می نمایند وی اضافه کرده که دشمنان هر روز مطالب را وارونه در نجف منعکس کرده و خمینی نیز به آن ترتیب اثر می دهد و خاطرنشان ساخته تنها منزلی که از وی دفاع می نماید همانا منزل نجفی است و به همین منظور اغلب پیامهایی به آنان می رسد مبنی بر این که هنوز هم از فلان زید (منظور خمینی می باشد) دست بردار نیستید.محمود مرعشی اضافه نموده که درباره آقایان زندانی شده اقداماتی به عمل آمده و حتی دو نامه با آقای خوانساری و آشتیانی1 ارسال شده و خود او نیز چند بار از خانواده زندانیان دلجویی نموده است در خاتمه از خمینی خواسته است که در قضاوت خود دقیق بوده و منبعد عادلانه قضاوت نماید زیرا کسی مثل پدرش از او پشتیبانی نمی نماید ضمن نامه مزبور آیت الله نجفی نیز نامه مختصری برای خمینی نوشته و از او گله کرده و اظهار تأثر نموده است و یادآور شده از وقتی که قرآن اهدایی را قبول نکرده غضب دستگاه درباره وی شدید شده حتی بعضی از مقدسین را علیه وی تحریک کرده اند.
یک برگ فتوکپی نامه مزبور جهت بررسی بیشتر و بهره برداری به پیوست می باشد.
توضیحات سند:
1ـ مرحوم آیت الله حاج میرزا احمد آشتیانی (1300 ـ 1395) فقیه، عالم، معلم اخلاق، فیلسوف بزرگ معاصر، فرزند مرحوم حاج میرزاحسن مجتهد آشتیانی، عالم مجاهد عصر ناصری.آیت الله آشتیانی در سال 1300 هجری قمری در تهران متولد شد.
دروس سطح فقه و اصول را در محضر پدر و سپس محضر اساتید بزرگی چون میرزاهاشم رشتی، سیدمحمد یزدی، حکیم کرمانشاهی، حکیم اشکوری، کسب فیض کرد.
سپس در سال 1340 راهی نجف اشرف شد، محضر مرحوم میرزا محمدحسین نائینی، مرحوم آقا ضیاءالدین عراقی را درک کرد و خود به تدریس فلسفه مشغول شد.
در سال 1350 به ایران مراجعت کرد و در تهران رحل اقامت افکند و به تدریس و تدوین و تألیف کتب فقهی، اخلاقی و اجتماعی مشغول شد.
مرحوم آیت الله حاج میرزااحمد تا زمان حیات خود، متصدی مدرسه علمیه مروی بود که در آن روزگار، بزرگترین حوزه درسی علوم دینی تهران به شمار می رفت.
از مرحوم میرزااحمد آشتیانی، بیش از 88 رساله به جای مانده، از جمله: رساله قول ثابت، طرائف الحکم، نامه رهبران، چهارده رساله، مقالات احمدیه، سرمایه سخن، اخلاق، رساله ولایت و ...