گزارش درباره: آیت اله گلپایگانی
تاریخ سند: 27 شهریور 1345
گزارش درباره: آیت اله گلپایگانی
متن سند:
از: 316 منظور: ساواک قم طی تلگرافی اعلام داشته آیت‌اله گلپایگانی در باره مدرسین و طلاب زندانی قم و مراجعت شهاب اشراقی به شهرستان قم مطالبی اظهار داشته مبنی بر اینکه پرونده نامبردگان در دادگاه مفتوح و از زندان آزاد و به محل سکونت خود فرستاده شوند و شهاب الدین اشراقی نیز به علت ناسازگاری هوا و کسالتی که دارد به قم و یا تهران اعاده گردد.ساواک قم نظر داده مراجعت شهاب الدین اشراقی به قم و یا تهران به مصلحت نمی باشد.
ضمناً تقاضا نموده نتیجه به آن ساواک اعلام گردد تا مراتب به اطلاع آیت اله گلپایگانی رسانیده شود.
نظر یه: در اجرای اوامر تیمسار ریاست ساواک پرونده های حسینعلی منتظری .
محمدعلی منتظری1 و ربانی شیرازی2 به دادستانی ارتش احاله گردید، در مورد شهاب الدین اشراقی نیز با توجه به نظریه ساواک قم، اصلح است نامبرده کماکان در همدان بماند.
رهبرعملیات - صابر 27 /7 رئیس بخش316 - جوان 27 /7 رئیس اداره یکم عملیات – ثابتی 28 /6 /45
توضیحات سند:
1.شهید حجت الاسلام محمدعلی منتظری فرزند حسینعلی در سال 1323 ش در نجف آباد متولد شد.
پس از گذراندن تحصیلات ابتدائی، در سال 1337 وارد حوزه علمیه قم شد و از محضر آقایان: مشکینی، منتظری، محقق داماد و امام خمینی(ره) بهره برد.
وی فعالیت های سیاسی خود را در سال های 41 و 42 همزمان با آغاز نهضت اسلامی به رهبری امام آغاز نمود؛ تا اینکه در فروردین 1344 در حین پخش اعلامیه دستگیر و به مدت 7 ماه مورد شکنجه رژیم شاه قرار گرفت.
پس از آزادی، به تشکیل یک بنیاد مبارزاتی پرداخت که در جریان همین سازماندهی، در سال 1347 دستگیر و 3 سال در زندان به سر برد.
پس از آزادی و پیگیری مبارزات خود، مورد تعقیب نیروهای رژیم شاه قرار گرفت که منجر به فرار وی در سال 1350 به پاکستان شد و سال ها در افغانستان، عراق، سوریه، لبنان و فلسطین به فعالیت های سیاسی پرداخت.
با پیشنهاد ایشان پس از پیروزی انقلاب اسلامی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تشکیل شد و ایشان به فعالیت در این نهاد پرداختند تا اینکه از سوی مردم نجف آباد در اولین دوره مجلس شورای اسلامی به مجلس راه یافت و به عضویت کمیسیون خارجه مجلس در آمد.
سرانجام محمد منتظری در 7 تیر 1360 در اثر بمب گذاری در دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی به شهادت رسید.
زندگی نامه پیشوایان انقلاب 1361؛ جمهوری 8 تیر 1362 2.
آیت الله حاج شیخ عبدالرحیم ربانی شیرازی فرزند بمانعلی در 1301 ش در شیراز متولد شد.
پس از طی مقدمات علوم و معارف دینی در 1327 به قم عزیمت کرد و در درس آیات عظام بروجردی و مجاهدی شرکت کرد تا به درجه اجتهاد رسید.
آیت الله ربانی شیرازی از سال 1320 فعالیت سیاسی خود را آغاز کرد و به عضویت حزب برادران جنوب به رهبری سید نورالدین شیرازی درآمد.
در آن سال ها، مبارزه ای سخت را علیه فرق منحرف صوفیه، بابیه و بهائیه شروع کرد که در اثر آن، تنها در سروستان 80 نفر به دین اسلام گرویدند و تا 1325 ش عضو این حزب بود.
پس از مرگ آیت الله بروجردی، وی از اولین کسانی بود که مرجعیت و زعامت سیاسی و دینی امام خمینی (ره) را مطرح کرد.
در فاصله 1342 تا 1357 بیش از ده مرتبه دستگیر و به زندان افتاد و سال های طولانی را در زندانهای رژیم سپری کرد و یا در شهر فیروزآباد، کاشمر، سردشت و جیرفت تبعید بود.
بیشتر اعلامیه هایی که در فاصله 42 تا 57 به اسم حوزه علمیه قم منتشر گشت به وسیله ایشان نوشته شد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی نماینده حضرت امام (ره) در استان فارس و نماینده مردم این استان در مجلس خبرگان قانون اساسی بود.
همچنین از طرف امام(ره) به عنوان عضو فقهای شورای نگهبان منصوب شد.
در 16 فروردین 1360 توسط گروه فرقان مورد سوءقصد قرار گرفت و خوشبختانه جان سالم به در برد.
اما در 17 اسفند همان سال هنگامی که برای شرکت در جلسه شورای نگهبان از شیراز عازم تهران بود دچار سانحه رانندگی گردید و به لقاءاللّه پیوست.
وی صاحب آثار و تألیفاتی نیز بود.
از جمله 16 جلد تعلیقات بر وسائل الشیعه و نیز تعلیقات بر بحارالانوار و غیره.