برای آگاهی و اطلاع کارگران چاپخانه خواندنیها
تاریخ سند: 8 آبان 1356
برای آگاهی و اطلاع کارگران چاپخانه خواندنیها
متن سند:
شماره : 257 چون هر نوع استخدام کارمند و بکار گرفتن مستمر کارگر، در هر مؤسسه و کارگاه، طبق قوانین کشور مستلزم شناسائی باحوال کارمندان و کارگران و آگاهی از نوع کار و مسئولیت و تخصص و خصوصیات شغلی آنهاست و یک چنین علم و اطلاعی، بی تشکیل پرونده استخدامی غیر ممکن است خاصه که در آستانه بشرکت گذاشتن چاپخانه خواندنیها و سهامدار کردن کارگران و کارمندان در آن نیاز بداشتن یک چنین پرونده ای بمنظور تعیین حق و حقوق دقیق کارگر بیشتر است، و چون روابط ما با همکاران کارگر و کارمند در مؤسسه خواندنیها روابطی انسانی و وجدانی است انسانیت مستلزم آنست که بجای تحقیق از این و آن، اطلاعات مربوط بهرکس را از خود او بخواهیم و بآنهم اعتماد کنیم.لذا پیرو بخشنامه شماره 245 مورخ 1 /8 /36 لازم است هرچه زودتر، صادقانه به پرسش های مندرج در آن پاسخ بدهید.
بدیهی است هر نوع مسامحه و تعلل و یا جوابگوئیهای نادرست، حداقل معنایش این است که نمیخواهید، از این شرکت و مزایای اضافی و استثنائی آن استفاده کنید و معنی دیگر و ساده تر آن این است که آنهائیکه از نوشتن نام و نشانی و نوع کار و حدود مسئولیت و حقوق خود استنکاف و مضایقه میکنند، خدای نکرده مخالف برقراری یک نظم و انضباط و حساب و کتاب در مؤسسه و در مورد خودشان میباشند و این اگر هم واقعیت داشته باشد، درست نیست.
بنابراین برای آخرین بار بآندسته از کسانیکه پرسشنامه اولیه را پر نکرده و تحویل نداده اند اطلاع داده میشود، در صورتیکه تا 24 ساعت دیگر اینکار را نکنند در درجه اول بخودشان ظلم کرده اند و در درجه دوم بکسانیکه آنها را پر کرده اند و در مرحله سوم اگر خدمتی انجام داده باشند، نسبت بمؤسسه است که با بی تفاوت بودن ها صاحب کرم را پشیمان خواهند کرد.
ع ـ امیرانی مسئله مورد اعتراض ما که دستگاه هم باید از آن اطلاع داشته باشد این است که اینان معلوم نیست با تحریک و مشورت چه کسی حتی از پر کردن یک پرسشنامه عادی که نام و نشانی و وضع کار و سابقه آنها را روشن میکند امتناع دارند.
عین پرسشنامه مربوط و نامه های مربوط بآن نیز بصورت فتوکپی همراه این نامه تقدیم و در پایان اشعار میدارد که چون تقسیم سود ویژه که در مورد خواندنیها زیان حقیقی است، بدون تشکیل پرونده استخدامی و شناسائی باحوال کارگر غیر مقدور است، اگر هم مجبور بپرداخت باشیم، چنانکه تا کنون بوده ایم، ناچاریم بصورت علی الحساب و مطابق ششماه پیش بپردازیم.
در هیچ جای دنیا حتی در حکومت های کارگری سابقه ندارد کارگری خودش حقوق و مزایا و بیمه و سود ویژه برای خودش تعیین کند، همینطور سابقه کار، و کار را هم ببهانه کمبود کارگر زمین بگذارد و از بیرون کارگر برای صحافی مجله بیاورد، آنهم بنرخ دلخواه، چنانکه آقای پروری کارگر و مسئول صحافی میکند.
این ضرر ما تنها نیست، ما با صرفنظر کردن از سهم خود و قبول ناز از کارگر خود را خلاص میکنیم ولی تکلیف صنعتی شدن کشور چه میشود، که ما کشاورزی بومی خود را هم بخاطر آن از میان برده ایم؟ ع ـ امیرانی