موضوع: اختلاف خواجه نوری1 لیدر اکثریت مجلس شورا با وزیر آب و برق
تاریخ سند: 8 خرداد 1344
موضوع: اختلاف خواجه نوری1 لیدر اکثریت مجلس شورا با وزیر آب و برق
متن سند:
شماره: 13205 /322 تاریخ:8 /3 /1344موضوع: اختلاف خواجه نوری1 لیدر اکثریت مجلس شورا با وزیر آب و برق
بین محسن خواجه نوری لیدر فراکسیون اکثریت مجلس شورای ملی با مهندس روحانی وزیر آب و برق اختلاف شدید وجود دارد و به طوریکه گفته می‌شود علت اختلاف مربوط به زمین‌های سد لتیان می‌باشد و محسن خواجه نوری واسطه چند نفر از زمین‌دار‌های اطراف سد قرار گرفته و قرار است با اخذ مبالغی از آنان زمین‌های اطراف سد را به قیمت مناسب به وزارت آب و برق بفروشند در صورتی که از طرف مهندس روحانی اقداماتی به عمل آمده که اطراف سد مانند زمین‌های تقسیمی اصلاحات ارضی به رایگان در اختیار سازمان سد قرار گیرد. لتیان
گیرندگان: ریاست ساواک استان مرکزی جهت اطلاع و تحقیق اعلام چگونگی.
امور اجتماعی ـ 9 /3 /44
توضیحات سند:
1. محسن خواجه‌نوری، فرزند حاج محمد علی حبیب (شالفروش) در سال 1295 ﻫ ش در تهران به دنیا آمد. پس از آنکه تحصیلات ابتدایى را در ایران به پایان رسانید، عازم فرانسه شد و در آنجا دوران متوسطه را گذراند، سپس عازم سوئیس شد و در دانشگاه لوزان سوئیس تحصیلات عالى را در رشته علوم عالى تجارت و اقتصاد ادامه داد و به تهران بازگشت. وی در دانشگاه تهران در رشته حقوق قضائى دانشکده حقوق تهران ادامه داد.خواجه نوری ابتدا به سمت مشاور مالى اقتصادى وزارت دارائى به کار پرداخت و به یکى از اشخاص با نفوذ و صاحب قدرت تبدیل شد. هنگامى که وزارت کار تأسیس شد، محسن خواجه نورى عضو هیئت عالى مستشارى این وزارتخانه شد و در تنظیم و تدوین قانون اولیه کار نقش مؤثرى داشت. در همین وزارتخانه بود که مشاغل و مقامات گوناگونى از قبیل ریاست اداره مدیر کلى و مدیریت عامل صندوق تعاون و بیمه کارگران را بر عهده گرفت.
محسن خواجه نورى، اولین مدیر عامل سازمان بیمه‌هاى اجتماعى بود که در تشکیل این سازمان نقش عمده‌اى داشت و در دور بیست و یکم و بیست و دوم قانونگذارى نمایندگی مردم شمیران ـ لواسانات ـ رودبار و قصران در مجلس شوراى ملى را بر عهده داشت. وی پس از آنکه منصور نخست‌وزیر شد، به عنوان لیدر اکثریت مجلس توسط نمایندگان عضو فراکسیون انتخاب شد. او عضو هیئت امناى دانشگاه ملى و عضو شوراى باشگاه خلبانى کشورى و عضو هیئت امناى بنگاه دریائى تراب و مدیر عامل باشگاه ورزشى نور نیز بود. خواجه‌نورى یکى از آثار برگزیده آندره ژید را به فارسى ترجمه و نشان درجه 4 همایون را دریافت کرده بود. وی عضو حزب ایران نوین و رستاخیز بود و از سیاست غرب طرفداری می‌کرد. خواجه‌نوری از اعضای برجسته جمعیت فراماسونری لژهای فردا، ابن سینا و دانش بود و پس از پیروزى انقلاب اسلامى در مهرماه 1358به حکم دادگاه انقلاب اعدام شد.