موضوع: جلسه هفتگی روزهای پنجشنبه عده ای از روحانیون
تاریخ سند: 19 آبان 1348
موضوع: جلسه هفتگی روزهای پنجشنبه عده ای از روحانیون
متن سند:
از : 20 ه 3 به : 316 شماره : 16477 /20 ه 3 از ساعت 0700 الی 1000 روز پنجشنبه 15 /8 /48 جلسه ای با شرکت سیدعلی غیوری ـ شیخ جعفر شجونی ـ شیخ حسین کاشانی ـ سید محمدرضا سعیدی1 ـ دکتر باهنر ـ لاهوتی ـ شیخ علی اصغر مروارید ـ شیخ فضل اله مهدی زاده محلاتی ـ نجم اعتمادزاده ـ محمدمهدی موحدی کرمانی و برادرش در منزل محمدرضا مهدوی کنی تشکیل گردید.در این جلسه قرار گذاشتند که هرکس بدون عذر موجه غیبت داشت برای هر نوبت سیصد ریال به صندوق بپردازد و تشکیل این جلسات خصوصی بوده و نباید چیزی به مردم گفته شود.
سپس خارج از موضوع جلسه مطالبی مطرح گردید که قرار شد چیزی در دفتر نوشته نشود.
موضوع اول شرفیابی پسر آیت الله میلانی در مشهد به حضور شاهنشاه بوده و گفتند که باید طی نامه ای به میلانی اعتراض بشود ولی برای اینکه نامه به دست سازمان امنیت نیفتد بهتر است به وسیله یک نفر پیک نامه ارسال و پس از قرائت معدوم گردد ولی مورد قبول اعضاء واقع نگردید و موضوع مسکوت ماند.
مطلب بعد درباره اختلاف فلسفی و فخرالدین حجازی بود که گفتند ما نه می توانیم آنها را آشتی بدهیم و نه می توانیم آنها را بکوبیم و باید خارج از حب و بغض کار کرد.
نظریه منبع : منبع نظری ندارد نظریه رهبر عملیات: رهبر عملیات نظری ندارد نظریه 20 ه 3: 20 ه 3 نظری ندارد
توضیحات سند:
1ـ آیت الله شهید سید محمدرضا سعیدی در دوم فروردین 1308 در خانواده ای روحانی در شهر مشهد دیده به جهان گشود.پدرش حجت الاسلام سید احمد سعیدی بود.
محمدرضا در دوران کودکی مادرش را از دست داد.
تحصیلات وی نزد ادیبان شهر مشهد آغاز شد و سپس در محضر شیخ مجتبی قزوینی، شیخ کاظم دامغانی و حاج شیخ هاشم قزوینی به تحصیل فقه و اصول پرداخت.
برای ادامه تحصیل به قم رفت و در محضر آیات عظام بروجردی و حضرت امام (ره) دوره خارج فقه و اصول را آغاز کرد.
فعالیت های سیاسی ـ اجتماعی آیت الله سعیدی در دوران مرجعیت آیت الله بروجردی شروع شد و به سبب افشاگری جنایات رژیم در آبادان دستگیر و زندانی شد که با وساطت آیت الله بروجردی آزاد گردید و به فرمان ایشان جهت تبلیغ به کویت رفت.
اوج فعالیت های سیاسی و انقلابی شهید سعیدی همزمان با نهضت اسلامی مردم ایران به رهبری امام خمینی است.
وی در ماجرای قیام 15 خرداد 1342 در کنار حضرت امام فعال بود و اندکی بعد از تبعید امام، ممنوع الخروج گردید.
پس از آن امامت جماعت مسجد موسی بن جعفر تهران در خیابان غیاثی را عهده دار شد و در سخنانش همواره از حضرت امام تجلیل می کرد.
در سال 1345 ش به اتهام اقدام علیه امنیت کشور دستگیر و 66 روز بازداشت بود.
سال بعد به طور مخفیانه به عراق رفت.
در سال 1347 ش به فرمان امام مأمور جمع آوری کمک برای فلسطینیان شد.
در اردیبهشت 1349 در اعتراض به مشارکت سرمایه داران آمریکایی در اقتصاد ایران سخنرانی کرد.
لذا در خرداد ماه 1349 دستگیر و در زندان قزل قلعه زندانی شد و در بیستم همان ماه زیر شکنجه مأموران ساواک در زندان به شهادت رسید.