موضوع : قصد برگزاری مجلس ختم در مسجد جامع زاهدان
تاریخ سند: 20 شهریور 1357
موضوع : قصد برگزاری مجلس ختم در مسجد جامع زاهدان
متن سند:
از : 11هـ به : 312 شماره : 11779 /11هـ آیت‌الله شریعتمداری از قم تلفنی به شیخ کفعمی خراسانی دستور داده بود که روز 19 /6 /57 به مناسبت کشته شدگان تهران اعلام عزا نمایند.بر همین اساس شیخ مذکور و چند نفر از روحانیون زاهدان قصد داشته‌اند که روز مذکور پس از برگزاری نماز جماعت ظهر مجلس ختم کشته شدگان تهران1 را برگزار کنند.
لکن قبل از ظهر شخص ناشناسی به شیخ کفعمی اطلاع می‌دهد بلوچ‌ها تصمیم گرفته‌اند علیه اهل شیعه قیام نمایند و چنانچه تظاهراتی از طرف شیعه‌ها صورت بگیرد بلوچ‌ها شدیداً مقابله خواهند نمود.
لذا شیخ کفعمی به منظور جلوگیری از هر گونه پیش‌آمدی از برگزاری مجلس ختم جلوگیری نموده است.
نظریه شنبه : خبر صحت دارد.
نظریه یکشنبه : از بدو شروع فعالیت‌های اخلالگرانه در شهر‌های مختلف کشور بلوچ‌ها و روحانیون اهل تسنن به ویژه مولوی عبدالعزیز پیشوای اهل تسنن استان بارها مخالفت خود را با این گونه اقدامات ابراز و مراتب وفاداری خود را نسبت به رهبر اعلام نموده‌اند حتی گزارشات واصله حاکیست که بلوچ‌ها در ضمن صحبت‌های خصوصی اظهار داشته‌اند که با هر گونه بی نظمی با شدیدترین وجه مقابله کرده و عاملین را قتل عام خواهند نمود.
بعد از ظهر روز 19 /6 /57 شیخ کفعمی به اتفاق شیخ محمد معین‌الغربائی و شیخ علی مزاری به منزل مولوی عبدالعزیز رفته و از او دلجویی نموده‌اند و ضمناً مذاکراتی بین آنان صورت گرفته است.
عیار نظریه سه شنبه : در مرخصی نظریه چهارشنبه : در ماموریت نظریه 11هـ : قرار شد مامور خلاصه‌ای از مذاکرات را تهیه و گزارش دهد که با پیک بعدی تقدیم می‌شود.
توضیحات سند:
1.یوم الله 17 شهریور: به دنبال برگزاری نماز عید فطر به امامت شهید حجت الاسلام دکتر محمد مفتح در تپه های قیطریه تهران، حدود سه میلیون نفر در خیابان ها دست به راهپیمایی زدند و رهبری این تظاهرات را روحانیت تهران به عهده داشت و بسیار آرام برپا شد و مردم سربازان مستقر در مسیر راهپیمایی را غرق بوسه و گل کردند.
عظمت این حرکت به حدی بود که «سولیوان» سفیر آمریکا در ایران نوشت : «راهپیمایی عید فطر، شاه را هم تکان داد.
«مجدداً روز پنج شنبه، 16 شهریور مردم تهران، علی رغم اطلاعیه دولت مبنی بر ممنوعیت هر نوع تظاهرات، به دعوت روحانیت مبارز تهران به خیابانها ریخته و به سمت قیطریه به میعادگاه روز فطر حرکت کردند.
«سولیوان» می نویسد : «شاه که از سرعت سیر حوادث نگران بود، در آن روز فرماندهان نیروهای مسلح را نزد خود فراخواند و یک جلسه طولانی با آن‌ها تشکیل داد.
در پایان این جلسه تصمیم گرفته شد در تهران و چند شهر دیگر، حکومت نظامی اعلام شود و تاریخ اجرای مقررات، روز 17 شهریور تعیین گردد.
» (مأموریت در ایران ص 114) روز جمعه 17 شهریور که بیشتر مردم از اعلام حکومت نظامی بی اطلاع بودند، هزاران نفر در میدان ژاله اجتماع کردند تا تظاهرات دیگری را ترتیب دهند.
آن‌ها با مأمورانی مواجه شدند که میدان و خیابان های اطراف را با سلاح های خودکار در محاصره داشتند.
ناگهان مأموران به سوی آن‌ها آتش گشودند.
مردم در حالی که شعار «مرگ بر شاه» و «درود بر خمینی» می دادند، در خون خویش غلتیدند، دولتیان تعداد کشته شدگان را 95 نفر و مجروحان را 250 نفر اعلام کردند.
این در حالی است که تعداد مجروحین و شهدای این واقعه بسیار بیشتر از آن است که اعلام گردید.