تاریخ سند: 4 خرداد 1344
درباره: زندانیان غیر نظامى
متن سند:
شماره: 2420 /213 /2 تاریخ:4 /3 /44
به ـ تیمسار ریاست سازمان اطلاعات و امنیت کشور
درباره: زندانیان غیر نظامى
برابر گزارش پشتیبانى لشگر در روز سهشنبه مورخه 28 /2 /44 سیزده نفر از زندانیان مشروحه زیر با حضور رئیس رکن دوم پشتیبانى لشگر و افسر پاسدار خانه و یک نفر مامور سازمان امنیت بنام کریمى در محل پاسدار خانه با خانواده درجه یک خود ملاقات بعمل آوردهاند.
فرمانده لشگر 1 گارد:
سرلشگر اویسى
سرهنگ ستاد فیروزمند
1ـ سید محمود سادات محتشمى
2ـ حسین رحمانى
3ـ مهدى شفیق
4ـ صادق اسلامى
5ـ على حبیب الهیان
6ـ حسین مافى نژاد قاقازانى
7ـ اسداله لاجوردى
8ـ عزت اله خلیلى
9ـ مهدى احمد1
10ـ سید محمود میرفندرسکى
11ـ ابوالفضل کاتوزیان
12ـ حسین پور بختیار2
13ـ غضنفر یمینى شریف3
رونوشت برابر اصل است. ش
در پرونده 13408 بایگانى شود.
توضیحات سند:
1ـ مهدى احمد فرزند حسین در سال 1312 ه ش در شهر رى یا شهریار متولد گردید. مشارالیه که به شغل بنگاه دارى (کارگاه در و پنجره سازى) اشتغال داشت در تاریخ 31 /3 /42 در رابطه با واقعه پانزدهم خرداد به مدت 11 روز، به زندان رفت و در تاریخ 6 /4 /42 نیز به اتهام توهین به مأمورین دستگیر و 4 روز بازداشت شد و در نهایت در دهم فروردین سال 44 به اتهام شرکت در هیأتهاى مؤتلفه دستگیر به مدت سه ماه در زندان به سر برد وى که برادر احمد احمد از اعضاى سازمان مجاهدین خلق بود، در تیر ماه سال 52، پس از دستگیرى وحید لاهوتى اشکورى، تحت تعقیب قرار گرفت و متوارى شد که در گزارش ساواک علّت اتهامى وى تماس با عباس آقا زمانى عنوان شد. مهدى احمد پس از تحت تعقیب قرار گذاشتن، به همراه همسر و فرزندش به مشهد رفت و بنا بر گزارشهاى موجود با نام مستعار حاج على ترقى به معمارى پرداخت که در سال 56 مورد شناسائى قرار گرفت و دستگیر شد ولى پس از در اختیار قرار دادن کلیه اطلاعات خود پرونده وى به دادرسى ارتش ارسال نشد و براى پیگیرىها اطلاعاتى از زندان آزاد شد و به دستور تیمسار ساواک، اتومبیل وى که در سال 52 ضبط شده بود نیز به وى مسترد گشت.
2ـ حسن پور بختیارى فرزند عبدالحسین در سال 1311 ه ش در شهر رى متولد گردید مشارالیه که به علت داشتن مغازه قصابى به حاج حسن قصاب معروف بود، در تاریخ 10 /1 /1344 به اتهام عضویت در هیأتهاى مؤتلفه دستگیر و مدت سه ماه در بازداشت بود. حاج حسن پور بختیارى که در هیأتهاى مختلف، از جمله هیئت قائمیه، انصارالحسین، و... شرکت و مرثیه خوانى میکرد به علت دعا به امام راحل (ره) و زندانیان بىگناه در سال 52 به ساواک شهر رى احضار و به وى تذکر داده شد ولى به علت ادامه این روش و ارتباط با آیت اله سید على غیورى و... در تاریخ 20 /9 /53 دستگیر و تا تاریخ 8 /11 /53 در زندان به سر برد وى که در هنگام آزادى تعهد همکارى به ساواک داده بود و ساواک جهت کسب خبر براى وى ایجاد مزاحمت میکرد در سال 54 به شهرستان کرج نقل مکان کرد. ساواک در تاریخ 27 /9 /53 چنین مىنویسد: «نامبرده از متعصبین مذهبى تهران و طرفدار روحانیون افراطى مىباشد که از سالها قبل اقداماتى در جهت تقویت وعاظ مفسده جو (بویژه سید على غیورى که فعالیّتهاى ضد امنیتى و گمراه کننده او محرز بوده و طرد گردیده است) به عمل آورده بطور مرتب در جلسات هفتگى هیأت خامس آل عبا شرکت و ضمن نوحه خوانى مکررا جهت خمینى و زندانیان بىگناه دعا کرده است. تذکرات مکررى که به وى داده شده در وى موثر واقع نشده و گزارشهاى اخیر نیز حاکى از آن است که این شخص کماکان به تحریکات خویش ادامه میدهد.
3ـ غضنفر یمینى شریف فرزند محّمد در سال 1310 ه ش در شمیران متولد گردید. ساواک وى را فردى بیسواد معرفى کرده و آورده است که مشارالیه از سال 1332 تا 1335 در کارخانه چوب برى تیمشان مازندران ساکن بوده است. یمینى شریف پس از آمدن به تهران در سال 1339 به عضویت حزب زحمتکشان دکتر بقائى در آمد و همراه شهید دکتر حسن آیت در جلسات کارگرى این حزب شرکت داشت ولى پس از اینکه به شغل سراجى در بازار وارد شد در حوزه 21 اصناف حزب زحمتکشان نیز شرکت میکرده است. وى در تاریخ 1342 به علّت سخنان خارج از محدوده دستورات حزب از حزب زحمتکشان اخراج موقت شده است. مشارالیه در خرداد ماه سال 1342 دستگیر و پس از چهار ماه در تاریخ 7 /7 /43 آزاد شده است. یمینى شریف در دوازدهم اسفند 1343 به همراه تعدادى دیگر به اتهام اعدام انقلابى منصور دستگیر و دربازجوئى اولیه گفته است:
اینجانب در تیره ماه سال 43 بنا به دعوت سید محمود حسینى در منزل نامبرده در یک کمیته ده نفرى شرکت نموده و تصمیم داشتیم اقداماتى انجام شود تا دولت آقاى خمینى را به ایران بر گرداند مشارالیه در تاریخ 21 /5 /44 از زندان آزاد شده است. تاریخى که غضنفر یمینى شریف در رابطه با برگزار جلسات کمیته ده نفر ذکر کرده همان تاریخى است که وى دستگیر و زندانى شده است که احتمال دارد تاریخ دستگیرى اوّل وى مربوط به سال 42 بوده باشد.
منبع:
کتاب
شهید سید اسدالله لاجوردی صفحه 32