موضوع: اعلامیه۱ چریک‌های به اصطلاح فدایی خلق ایران۲
تاریخ سند: 20 دی 1356
موضوع: اعلامیه۱ چریک‌های به اصطلاح فدایی خلق ایران۲
متن سند:
[گزارش خبر]به: ۳۲۴ شماره:۸۵۴۶/۱۹
از: ۱۹ه تاریخ:۲۰/۱۰/۳۶
موضوع: اعلامیه۱ چریک‌های به اصطلاح فدایی خلق ایران۲13561020
روز یکشنبه ۱۸/۱۰/۳۶ دو برگ اعلامیه مربوط به چریک‌های فدایی خلق ایران در باغچه دبیرستان شاهپور شهرکرد وسیله سه نفر دانش‌آموزان به اسامی رحمان بوش و بیژن یادگاری و سیامک سلطانی پیدا شده که بلافاصله موضوع را به آقای آذری رییس دبیرستان اطلاع داده و سپس مشاهده می‌گردد که برگ اول اعلامیه مذکور نیز در پشت شیشه چسبانده شده است.
نظریه شنبه: نظری ندارد.
نظریه یکشنبه: ۱- اظهارات شنبه مورد تأیید است. ۲- اعلامیه‌های مذکور ضبط گردید. ۳- دانش‌آموزان مذکور در ۱۹ه فاقد سابقه هستند و به نظر نمی‌رسد از اعلامیه اطلاع قبلی داشته باشند.
نظریه چهارشنبه: نظریه یکشنبه مورد تأیید است.
۲- به شنبه آموزش‌های لازم در مورد اعلامیه‌های مورد بحث داده شد تا هرگونه اطلاعات مکتسبه را به موقع گزارش نمایند که نتیجه آن متعاقباً به استحضار خواهد رسید.
توضیحات سند:
۱- اعلامیه مذکور تحت عنوان «رژیم دیکتاتور شاه می‌کوشد با جعل اسناد و اتهامات دروغین به حیثیت انقلابیون ایران لطمه بزند» به تاریخ آذرماه ۵۶ منتشر شده بود. در این اعلامیه آمده بود: «ما انقلابیون وظیفه خود می‌دانیم جهت آگاه ساختن مردم میهنمان از: ماهیت توطئه‌های خائنانه شاه دست به افشاگری بزنیم.» او در این اعلامیه مواضع دهقانی، کارگری، فرهنگی و سیاسی گروه در چهار صفحه بیان شده بود. ذکر شماری از عملیات مسلحانه نظیر حمله به پاسگاه ژاندارمری سیاهکل، اعدام سرهنگ فرسیو (رییس دادرسی ارتش)، اعدام فاتح یزدی (سرمایه دار)، ایجاد انفجار در اداره کار مشهد و ساختمان فرمانداری رودسر و شهرداری شهر ری، از دیگر موارد مندرج در اعلامیه مذکور بود.. وضع مستشاران نظامی آمریکا در ایران، تاراج نفت و معادن گران قیمت، وضع بهداشت و درمان و مسکن و سرکوبی خلق ظفار توسط شاه از دیگر مطالبی است که این اعلامیه به آنها پرداخته است.۲- سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران در زمستان سال ۱۳۴۸ ه ش جسته گریخته شایع شده بود که رژیم شاه با یک گروه مبارز مسلح در جنگل‌های سیاهکل درگیری پیدا کرده است. این درگیری، پس از پایان ماجرا رسما توسط رژیم اعلام شد و معلوم شد که یک گروه مارکسیست که تشکیلات مخفی و روش مسلحانه داشته‌اند و پس از آنکه در شمال شناخته و محاصره شده‌اند مقاومت کرده و دستگیر شده‌اند. سیزده نفر از دستگیرشدگان در فروردین ۱۳۵۰ ه ش اعدام و عده‌ای نیز زندانی شدند. از این پس درگیری میان ساواک و اعضا و طرفداران این گروه آغاز شد. بعضی از مهره‌های رژیم توسط افراد باقی مانده گروه ترور شدند و تخریبهایی نیز به دست آنان صورت گرفت. در فاصله سال‌های ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۴ ه ش چندین گروه کوچک مسلح مارکسیستی توسط رژیم کشف شد و به تدریج این گروه‌های کوچک مختلف و از جمله گروه سیاهکل، نام عمومی «فدائیان خلق» به خود گرفتند. اینان به دلیل آنکه از آغاز رسما خود را مارکسیست معرفی کرده بودند در میان توده‌ی مردم پایگاه قابل توجهی پیدا نکردند و ساواک مخصوصاً در سال‌های ۱۳۵۴ و ۱۳۵۵ ه ش توانست اکثریت نیروهای خارج از زندان آنان را در خانه‌های تیمی دستگیر سازد و یا به قتل رساند. شدت ضربات بر این گروه‌ها به اندازه‌ای بود که در سال‌های ۱۳۵۵ و ۱۳۵۶ ه ش بعضی از گروه‌های کمونیستی، مبارزه‌ی مسلحانه را به مصلحت ندانسته و ترجیح داده بودند مبارزه‌ی سیاسی و تبلیغ ایدئولوژیک را در پیش گیرند و این تغییر روش را رسما تبلیغ می‌کردند. این انشعابات از پاییز سال ۱۳۵۵ شروع شد که عده‌ای از اعضای سازمان چریک‌های فدایی خلق با مردود شناختن مبارزه مسلحانه درصدد برآمدند به نفوذ در توده‌های کارگری مرام انقلابی خود را تبلیغ کنند. عمده‌ترین انشعابات پس از انقلاب اسلامی به چریک‌های فدایی خلق (اقلیت) و چریک‌های فدایی خلق (اکثریت) معروف شد. آنها که به «اکثریت» نامیده می‌شدند به مواضع حزب توده هماهنگ شدند و از مواضع رادیکال خود پس نشستند. اما گروهی که با «اقلیت» نام برده می‌شد همچنان موضع تند و چپ روی‌های خود را حفظ کرد و خیلی زود با فراخوانی اعضای خود به کردستان با همدستی گروه‌های تجزیه طلب آن استان به رویارویی مسلحانه با جمهوری اسلامی پرداخت. انشعابات در زمان مذکور به اکثریت و اقلیت، ختم نشد و هر یک از شاخه‌های اکثریت و اقلیت در درون خود، انشعابات دیگری را نیز در پی داشت. برای اطلاعات بیشتر درباره این تشکیلات مارکسیستی و گروه‌های کمونیستی مشابه مراجعه شود به: - علوی، سید محمدصادق، بررسی مشی چریکی در ایران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۷۹ - نادری، محمود، چریک‌های فدایی خلق، مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی، ۱۳۸۷ - چپ در ایران (مجموعه ۱۵ جلدی - تاکنون)، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات