از زمانی که آیت‌الله قمی به تهران تبعید شده، شخصی به نام حسن کافی1 (واعظ) هم به تهران رفته
تاریخ سند: 10 مرداد 1353
از زمانی که آیت‌الله قمی به تهران تبعید شده، شخصی به نام حسن کافی1 (واعظ) هم به تهران رفته
متن سند:
از: 9/ ﻫ تاریخ:10 /5 /1353به: 312 شماره: 4465 /9ﻫ
گزارش خبر
از زمانی که آیت‌الله قمی به تهران تبعید شده، شخصی به نام حسن کافی1 (واعظ) هم به تهران رفته و در آنجا تبلیغ دینی می‌نماید و گاهی اوقات هم به دیدن قمی می‌رود. وی اخیراً به مشهد وارد و در منزل پدرش اقامت نموده. ضمناً روز 23 /4 عده‌ای از واعظین به نامان شیخ رضا نوغانی، محسن اورعی، شیخ محمد نصرالهی، صالحی، سیدمحمد مخملباف، شیخ محمدتقی توحیدی، سیدعبدالحسین ضیاء، شیخ محمود روحانی و حدود پانصد نفر طلاب از ایشان دیدن نموده‌اند.
نظریه یکشنبه: ندارد. آرزو
آقای وثوقی! 17 /5
161126 بایگانی شود.
4 نسخه بهره‌برداری شد.
توضیحات سند:
_____1. حجت‌الاسلام حسن کافی در سال 1307 ﻫ ش در مشهد متولد شد. ادبیات و سطوح عالیه را در مشهد مقدس از اساتید بنام حوزه همچون حضرات آیات شیخ هاشم قزوینی، شیخ مجتبی قزوینی و ادیب نیشابوری دوم (شیخ محمد تقی) آموخت و پس از چندی رهسپار حوزه علمیه نجف اشرف شد و دروس عالی فقه و اصول را از اساتید آن دیار فرا گرفت. سپس به مشهد بازگشت و به تبلیغ دین پرداخت و در جریان ملی شدن صنعت نفت و مبارزات ضداستعماری مردم ایران، به نمایندگی مرحوم آیت‌الله کاشانی به افشای حقایق و ارشاد مردم مشغول شد. او از سال 1340 به بعد، در مشهد بر سخنرانی‌های خود افزود اما به دلیل فشار ساواک، امکان ادامه فعالیت در مشهد را نداشت؛ پس به تهران مهاجرت کرد و به کار تألیف، تبلیغ و امامت جماعت مسجد حضرت علی(ع) در خیابان آذربایجان پرداخت. در تهران به حمایت همه جانبه از حرکت امام خمینی(ره) و مبارزه علیه رژیم پرداخت و در این راستا دستگیر شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی توسط منافقین ترور و مجروح گردید. او از سال 1370 به اقامه جماعت در مسجد قائم تهران (در خیابان سعدی) و تألیف کتب متعدد پرداخت که برخی از آنها عبارتند از : تعالیم امام حسن مجتبی (علیه‌السلام)، تعالیم امام هفتم در زبان دعا و حدیث، امام رضا اسوه صراط مستقیم، تعالیم پیامبر اکرم حضرت محمد (صلی‌الله علیه و آله) و مجموعه کافی در شناخت جسم و روح انسان.
شیخ حسن کافی در 30 بهمن 1379 بر اثر بیماری دارفانی را وداع گفت و به دیار باقی شتافت.
ر.ک : نشریه آئینه پژوهش، شماره 67، ص 134