موضوع: احزاب ایران نوین و مردم
تاریخ سند: 31 تیر 1344
موضوع: احزاب ایران نوین و مردم
متن سند:
شماره: /322 تاریخ:31 /4 /1344موضوع: احزاب ایران نوین و مردم
در جلسه علنی پنج‌شنبه 24 /4 /44 مجلس شورای ملی رامبد لیدر اقلیت مجلس در نطق قبل از دستور خود حملاتی به حزب ایران نوین و دولت نمود که در محافل پارلمانی مانور حزب مردم در قبال حزب اکثریت بشمار رفت. انگیره این مانور صحبت‌هایی بود که در حزب ایران نوین در زمینه تصفیه حزبی به میان آمده بود و حزب مردم با استفاده از این صحبتها خواست یک مانور پارلمانی بدهد و این کار را هم بخوبی انجام داد. گرچه لیدر اکثریت به ایرادات لیدر اقلیت پاسخ گفت ولی دخالت خسروانی وزیر کار نتوانست از نتایج و بهره‌برداری این مانور جلوگیری کند بلکه چون وی به عنوان وزیر مشمول حق شرکت در مذاکرات قبل از دستور را نداشت توضیحات وی با اعتراض حزب مردمی‌ها ـ منفردین و فراکسیون منتقل گردید. تا جایی که مجلس متشنج شد و رئیس نتوانست نظم جلسه را برقرار کند و ناچار به تعطیل مجلس گردید. ابوالحسن احتشامی که خود عضو حزب اکثریت است معتقد بود که دخالت خسروانی در مذاکرات مجلس به نفع اکثریت تمام نشده است.
جهانشاه صمصام سناتور اصفهان ضمن صحبت خصوصی با سناتور علامه وحیدی1 عمل خسروانی را یک عمل ناشیانه تلقی می‌کرد و نسبت به خسروانی با نظر مخالف می‌گفت که ایشان اصولاً برای این پست ضعیف هستند و وجود ایشان در این پست موجب تضعیف حزب اکثریت خواهد بود. تشکل حزب مردم و همراهی دیگر فراکسیون‌ها و منفردین در موارد عدیده همیشه موجب شده است که در مانورهای پارلمانی اقلیت پیشرفت‌های ظاهری داشته باشند. در مقابل اکثریت به علت عدم هماهنگی کامل بین اعضاء آن و با ندانستن روشهای مقابله با مانورهای پارلمانی اکثر در این موارد شکست خورده‌اند.
گیرندگان:
یک نسخه به بخش 321 ارسال گردید این اطلاعیه در پرونده خسروانی وزیر کار بایگانی شود- احمدی- 2 /5 /44
رئیس بخش 323- رشیدی- 10 /5 /44
خ - س
151
توضیحات سند:
1. محمدعلی علامه وحیدی، در سال 1278 ﻫ ش در کرمانشاه به دنیا آمد. وی معروف به علامه وحیدی روحانی‌نمایی بود که در جوانی جزو نزدیکان آیت‌الله شهرستانی به شمار می‌رفت، اما به علت خیانت و جعل نامه‌ای در حمایت از شخص بزه‌کاری با مهر آیت‌الله شهرستانی، آیت‌الله شهرستانی وی را از خود راند و مهر خود را نیز شکست. از نکات جالب توجه زندگی وحیدی این است که سپهبد امیراحمدی (از نزدیکان رضا شاه) طی تلگرافی او را مجتهد قلمداد می‌کند و علامه وحیدی نیز از حرف او برای اجتهاد خود استفاده می‌کند و بر همین اساس نیز نیابت تولیت مدرسه‌ی سپهسالار به وی سپرده می‌شود.وی با کنار گذاشتن لباس روحانیت وارد مجلس شورای ملی شد و در دوره‌ی بیستم مجلس به هنگام آغاز نطقش گفت: «به نام خدا و شاهنشاه».
او پس از اظهار این جمله که «شاه خدای روی زمین است»، مورد اعتراض سردار فاخر حکمت قرار گرفت. حکمت به وی گفت اینجا خانه‌ی ملت است و کسی حق ندارد سخنان کفرآمیز به زبان آورد و او را وادار به ترک تریبون کرد.
شاه و دستگاه تبلیغاتی او از وحیدی به عنوان یک مجتهد و مرجع تقلید یاد می‌کردند. وحیدی برای نخستین بار از پشت تریبون مجلس به حضرت امام (ره) اهانت کرد. سخنانش به قدری توهین‌آمیز و بی‌شرمانه بود که ساواک آن را موجب گسترش اعتراضات مردم و روحانیت دانست. محمدعلی وحیدی در 22 فروردین 1358 اعدام شد.