موضوع : اظهارات آیت اله گلپایگانی
تاریخ سند: 9 اردیبهشت 1347
موضوع : اظهارات آیت اله گلپایگانی
متن سند:
از : 21 به : 316 شماره : 417 /21 روز 8 /2 /47 آیت اله گلپایگانی ضمن صحبت خصوصی اظهار داشت من خود می دانم که از طرف دستگاه برای پاره ای از نامه ها و تلگرافات ما ترتیب اثر داده نمی شود اما اگر گاهگاهی درباره بعضی موضوعات اقدام نکرده و به طور ظاهری اعتراض ننمائیم مردم خیال می کنند که با دولت تبانی داریم و روی مشاوره و تبانی ما با دستگاه پاره ای از حوادث انجام می شود لکن من با تمام گله ها و شکوه ها اعتراف می کنم که امروز تنها کشوری که شعائر مذهبی و دینی مخصوصا امور مربوط به ولایت در آن به چشم می خورد کشور ماست1 آقای گلپایگانی افزود من وقتی شنیدم که در آن شب کذائی بهلول2 معروف در نجف منبر رفته و شب بعد آقای خمینی در نماز حاضر نشده و عملاً مخالفت خود را با اعمال وی ثابت کرده است خیلی خشنود شدم.نظریه منبع ـ نظری ندارد.
نظریه رهبر عملیات ـ با توجه به اینکه تاکنون اقدامات حادی از طرف گلپایگانی بر علیه دستگاه مشاهده نگردیده است مفاد گزارش فوق صحیح به نظر می رسد.
مرشد...
نظریه امنیت داخلی ـ موضوع سخنرانی بهلول و ایراد مطالب خلاف وی در حوزه علمیه تقریبا گسترش یافته موضوع گزارش منبع نیز به نظر صحیح می رسد.
روحانی.
آقای اوانی در گزارش روزانه درج شود 11 /2 در گزارش درج شد 11 /2
توضیحات سند:
1ـ پرواضح است، در میان کشورهای دنیا، ایران تنها کشوری است که قانون اساسی آن بر اساس منویات شیعه اثنی عشر و اهل بیت پیغمبر اکرم(ص) تدوین یافته و شیعه اثنی عشر در آن به رسمیت شناخته شده اند.2ـ محمدتقی بهلول فرزند شیخ نظام الدین در سال 1288 ه ش در شهرستان گناباد متولد شد.
مشارالیه در سال 1314 در جریان مسجد گوهرشاد در مشهد دارای نقش مستقیم بود و پس از آن متواری گردید و به افغانستان رفت که به علت روابط ایران و کابل، در آنجا دستگیر و مدت 12 سال در زندان کابل، محبوس شد و پس از آن برای مدت 5 سال به شهر مزارشریف تبعید گشت و چون بر اعتقادات خود پای می فشرد مجددا به زندان افتاد و مدت 14 سال در جلال آباد محبوس بود تا اینکه پس از 33 سال اسارت در افغانستان پس از آزادی به مصر رفت و به مدت یک سال و نیم در اداره رادیوی مصر مشغول به کار شد و از آنجا به عراق (کربلا) رفت و در نهایت در سال 1349 به همراه معاودین عراقی به ایران بازگشت و دستگیر شد و پس از بازجویی های زیاد به علت کهولت سن و زجرهای زندانهای افغانستان مورد عفو قرار گرفت.
شیخ بهلول فردی اهل شعر و مسلط به ادبیات عرب است که دارای اشعار بسیاری به عربی و فارسی در زمینه های مختلف می باشد.
ر.ک: کتاب 8، ص 106، خاطرات بهلول، تهران.