گزارش
تاریخ سند: 11 تیر 1329
گزارش
متن سند:
تاریخ:11 /4 /1329گزارش
طبق گزارش اداره کارآگاهی، امروز صبح عده کثیری از مریدان کاشانی جلو مجلس شورای ملی اجتماع نموده موقعی که جناب آقای نخست‌وزیر از مجلس خارج و سوار اتومبیل شدند، ناگهان شمس قنات‌آبادی و دکتر شروین فریاد زدند: سنگ‌ها را برای چه وقت آورده‌اید او که رفت. براثر فریاد دو نفر مزبور، عده‌ای از افراد طرفدار کاشانی با سنگ‌هائی که همراه داشتند و همچنین صندلی‌های مغازه سمساری بهارمست واقع در جنب مجلس را شکسته، به مأمورین انتظامی حمله‌ور گردیده و با سنگ و چوب‌های شکسته صندلی، عده‌ای از پاسبانان و افسران را مضروب نمودند و در نتیجه یک نفر پاسبان شدیداً مجروح شده که مشرف به موت و در بهداری تحت درمان است. کلانترهای بخش ۲ و ۱۰ و عده دیگری از پاسبانان نیز مجروح و مضروب گردیده‌اند که پس از پانسمان در بهداری مجلس به وسیله آمبولانس به بهداری شهربانی منتقل شدند.
در این موقع عده‌ای از طرفداران دولت، جلو در مجلس را گرفته و با تعرض به وکلای اکثریت که قصد خارج شدن را داشتند، گفتند ما نمی‌گذاریم از مجلس خارج شوید تا تکلیف دولت و ما معلوم گردد بر اثر این اعتراض و مشاهده پاسبانان مجروح، وکلای اکثریت عصبانی شده، مجدداً بداخل مجلس بازگشته و نزد رئیس مجلس رفته و جریان را به ایشان گفته. ضمناً وکلای اقلیت را نیز مورد اعتراض و حمله لفظی قرار داده‌اند. مسببین و محرکین تهاجم که بیش از سایرین، جمعیت را به منازعه و آشوب تحریک می‌کرده‌اند، عبارتند از:
شمس قنات‌آبادی، دکتر محمود شروین کارمند بانک سپه، برادران امامی (قاتل مرحوم هژیر)، حسین کاظمی شاعر متخلص به داور، رازانی دانشجو، حمزه صفی یار، موسوی، سیداحمد عطار، حمزه ذغالی، ناصر سلیمانی و برادرش، سیدعباس سبزی فروش، بلالی دانشجو، مهدی کوزه‌گر، سید‌عبدالله و سید‌جعفر که شناخته شده و فعلاً متواری می‌باشند.
اشخاص نامبرده زیر نیز سید‌حسین علن، احمد‌علی بابائی، عبدالله داژ خوش، سیدطاهر موسوی، عبدالله شالچی، باقر حدادی، علی‌اصغر فرزند علی‌اکبر، علی‌اکبر شمس‌گو، علی‌اصغر ذوالفقاری و سید علی خراسانی، حین طرفیت با مأمورین، جلب و برای تعقیب قانونی به اداره آگاهی تسلیم و نسبت به بقیه محرکین، تعقیب قضیه ادامه دارد. ضمناً شمس قنات‌آبادی برادران امامی، حمزه صفی یار، ناصر سلیمانی، سید عبدالله و سید‌جعفر، نسبت به جناب آقای نخست‌وزیر و اولیای امور الفاظ رکیک و کلمات موهن و زننده اداء می‌کردند که قلم از شرح آن عاجز است و حتی برادران امامی و سید عباس سبزی‌فروش تهدید به قتل نیز می‌نموده‌اند.