موضوع: اظهارات کاظم شکوهی و مهدی یخچالیان
تاریخ سند: 4 بهمن 1350
موضوع: اظهارات کاظم شکوهی و مهدی یخچالیان
متن سند:
از: 23 ﻫ تاریخ:4 /11 /1350به: 312 شماره: 4315 /23 ﻫ
موضوع: اظهارات کاظم شکوهی و مهدی یخچالیان
پیرو 4008 /23 ﻫ – 13 /10 /50
در مورخه 1 /10 /50 نامبردگان بالا به نقل قول از علی سلیمی که به منظور دعوت یکی از وعاظ به نام فاکری به قم رفته بود تا وی را جهت سخنرانی در جلسه هیات فیض بخش جوانان حسینی به قزوین بیاورد می‌گفتند که طلاب قم حوزه‌های درسی را تعطیل کرده و پس از مراجعه به آیات مرعشی و گلپایگانی و شریعتمداری در خیابان‌ها به تظاهر پرداخته و چون در خیابان با پلیس و مأمورین انتظامی رو به رو می‌شوند به زد و خورد می‌پردازند و پس از آنکه تعدادی از آنها دستگیر می‌گردند. به مدرسه فیضیه رفته و در آنجا به مقابله می‌پردازند و حتی پاسبان‌ها که برای رخنه در مدرسه به پشت بام‌ها رفته بودند با سنگ و چوب مورد حمله واقع می‌شوند و عقب‌نشینی می‌نمایند و بعد از این واقعه با مراجعات مکرری که به آیات مذکور کرده‌اند گفته‌اند باید به دولت تلگراف بزنید تا رسماً در روزنامه‌ها حرف‌های دو سناتور1 غلام حلقه به گوش را تکذیب و از اهانتی که به خمینی شده معذرت خواسته شود زیرا در غیر این صورت خونریزی مدرسه فیضیه مجدداً تکرار می‌گردد و با آن که شریعتمداری قول داده است که به دولت تلگراف کند ولی امیدی به تکذیب موضوع از طرف دولت نمی‌رود و در حال حاضر در مسجد اعظم قم طلاب شعارهائی علیه دولت و بر له خمینی می‌دهند و یخچالیان اظهار نظر می‌کرد که در وقایع اخیر قم به جان علامه وحیدی2 سوء قصد شده است لذا پس از پایان مذاکرات کاظم شکوهی یک نسخه اعلامیه به امضاء مسلمانان آگاه ایران و به تاریخ 15 /10 /1350 را در اختیار دوستش گذارد.
نظریه شنبه. به نظر می‌رسد اظهارات نامبردگان بالا و تسلیم اعلامیه به دوستشان بی‌ارتباط با مسافرت علی سلیمی به قم نیست.
نظریه یکشنبه و سه شنبه. مطالب فوق عنوان گردیده ضمناً نظریه شنبه صحیح و منطقی می‌باشد و در مورد اعلامیه موصوف قبلاً نیز گزارش لازم طی شماره 4266 /23 ﻫ – 2 /11 /50 تقدیم گردیده است. آسمانی
نظریه 23 ﻫ – در مرخصی هستند.
طرفداران روحانیون مخالف
توضیحات سند:
1. سناتورهای مذکور جمشید اعلم و محمدعلی وحیدی بوده‌اند.2. محمد علی علامه وحیدی، در سال 1278 ﻫ ش در کرمانشاه به دنیا آمد. وی معروف به علامه وحیدی روحانی‌نمایی بود که در جوانی جزو نزدیکان آیت‌الله شهرستانی به شمار می‌رفت، اما به علت خیانت و جعل نامه‌ای در حمایت از شخص بزه‌کاری با مهر آیت‌الله شهرستانی، آیت‌الله شهرستانی وی را از خود راند و مهر خود را نیز شکست. از نکات جالب توجه زندگی وحیدی این است که سپهبد امیراحمدی (از نزدیکان رضا شاه) طی تلگرافی او را مجتهد قلمداد می‌کند و علامه وحیدی نیز از حرف او برای اجتهاد خود استفاده می‌کند و بر همین اساس نیز نیابت تولیت مدرسه‌ی سپهسالار به وی سپرده می‌شود.
وی با کنار گذاشتن لباس روحانیت وارد مجلس شورای ملی شد و در دوره‌ی بیستم مجلس به هنگام آغاز نطقش گفت: «به نام خدا و شاهنشاه».
او پس از اظهار این جمله که «شاه خدای روی زمین است»، مورد اعتراض سردار فاخر حکمت (1) قرار گرفت. حکمت به وی گفت اینجا خانه‌ی ملت است و کسی حق ندارد سخنان کفرآمیز به زبان آورد و او را وادار به ترک تریبون کرد.
شاه و دستگاه تبلیغاتی او از وحیدی به عنوان یک مجتهد و مرجع تقلید یاد می‌کردند. وحیدی برای نخستین بار از پشت تریبون مجلس به حضرت امام (ره) اهانت کرد. سخنانش به قدری توهین‌آمیز و بی‌شرمانه بود که ساواک آن را موجب گسترش اعتراضات مردم و روحانیت دانست. محمدعلی وحیدی در 22 فروردین 1358 اعدام شد.