شخص ناشناسی از منزل حسن اکبری مرزناک با یک شماره مشخصی تماس حاصل1 [می‌کند]
شخص ناشناسی از منزل حسن اکبری مرزناک با یک شماره مشخصی تماس حاصل1 [می‌کند]
متن سند:
شخص ناشناسی از منزل حسن اکبری مرزناک با یک شماره مشخصی تماس حاصل1 [می‌کند]ناشناس: الو
مخاطب: بله
ناشناس: محمد آقا گفتید هستند [؟]
مخاطب: شما کی باشی آقا[؟]
ناشناس: من حمید هستم
مخاطب: حمید حالتان خوبه.
حمید: بله.
مخاطب: آقا بفرمایید ببینم چه میگی ؟
حمید: گوشی را بدین دست محمد آقا[؟]
مخاطب: بفرمائید ببینم چه می‌گوئی[؟]
حمید: من حمید هستم با خودشان کار داشتم.
مخاطب: بگو دیگه بگو ببینم چه میگی.
حمید: علی آقا شما هستید[؟]
مخاطب: ایشان اینجا نیستند اگر حمید هستی بگو ببینم چه میگی به من بگو.
حمید: ببین به محمد آقا بگو بهروز خودشان می‌دانند.
مخاطب: محمد آقا نیستند.
حمید: علی آقا چی[؟]
مخاطب: علی آقا هم نیستند.
حمید: سلام مرا به ایشان برسانید. سپس خانمی گوشی را برداشته می‌گوید الو.
حمید: شما کی هستید آنگاه علی گوشی را برداشته است.
حمید: علی جان سلام به آقای خونه‌تان بگو ما خودمان هستیم حالت خوبه[؟]
علی: پس از لحظه‌ای سکوت جواب می‌دهد و می‌پرسد صدای یارو خوبه [؟]
حمید: چرا قطع و وصل میشه [؟]
علی: قطع و وصل میشه.
حمید: آهان صدا قطع میشه وصل میشه.
علی: تا حالا قطع بود.
حمید: خوب چطوری علی جون[؟]
علی: چاکرتم خوبی و خوشی[؟]
حمید: بابا به اینها بگو دیگه کسی تلفن نمی‌زند ناراحت نباشید خوب علی جون خونه چطورند[؟]
علی: سلام می‌رسانند.
حمید: محمد آقا خودش خونه است [؟]
علی: بله.
حمید: بگو بی معرفت ما خودمونیم بابا.
علی: می‌ترسند آخه.
حمید: بابا از چی می‌ترسند آخه توجیهشان کن تو.
علی: تا حالا نمی دادند دست من (گوشی تلفن را) این اولین بار است.
حمید: عجب بابا سلام ما را به آقاتان برسانید بگوئید خیلی چاکرتیم ما عبدتیم نوکرتیم بابا بی‌خیال باشند.
علی: کار که نداری[؟]
حمید: می‌خواهم ببینیم بچه‌ها خوبند علی[؟]
علی: همه خوبند.
حمید: جای ما را بلد نیستی من بیام اونجا[؟]
علی: من.
حمید: آهان مثل این‌که یه چیزی بهش گفته بودی آره[؟]
علی: نه.
حمید: خوب من مشهد هستم.
علی: مشهد؟
حمید: آره.
علی: به امید خدا.
حمید: برای شما دعا کنم؟ خوب گوشی را بده دست محمد.
علی: بابا ننه است اینها غروب رفتند.
حمید: کجا رفتند؟
علی: می‌گوید همآنجا ساعت 6 حرکت کردند.
حمید: کجا آخه[؟]
علی: مشهد.
حمید: آمدند چکار کنند[؟]
علی: نمی دانم.
حمید: با کسی آمدند[؟]
علی: نمی دانم. محمد میگه رفتند.
حمید: خوب علی جان امری نیست[؟]
علی: به امید خدا.
حمید: محمد گوشی را نمی گیره[؟]
علی: گوشی را نگه دار بهش بدهم آنگاه محمد گوشی را برداشته ادامه می‌دهد.
محمد: اسمت چیه[؟]
حمید: بهروز محمد جان یک حالت غیرعادی صحبت می‌کنند بچه‌هاتان چیه علی خصوصاً توقع از علی ندارم.
محمد: سه چهار روز است تلفن ما را قطع می‌کنند این‌که بچه‌ها بیشتر مشکوک شدند.
حمید: کاری نمی کنند آخه چکار مگر می‌کنند[؟]
محمد: این مسئله به خاطر توست.
حمید: حال ما را گرفتند گفتی که بابا ننه‌ام آمدند مشهد.
محمد: آره اتفاقاً بابات می‌گفت اگر آنجا دیدمش چکار کنم گفتم هیچ از راه دور بهش چشمک بزن.
حمید: من مشهد نیستم آخه اصفهانم خوب محمد جان برو بچه‌ها چطورند خوبند.
محمد: همه خوبند
حمید: تو که صدای منو می‌شناسی.
محمد: اتفاقاً منتظر تو هم بودم.
حمید: به خدا اصلاً مهلت نمی کنم زنگ بزنم.
محمد خوب عیبی نداره.
حمید: خوب مقرون به صرفه نیست آخه.
محمد: تو راه دوری[؟]
حمید: به خدا آره راه دورم.
محمد: اگر کاری و پیغامی داری سر ضرب بگو و الّا برات گرون تمام میشه.
حمید: منزل یکی از دوستان هستم.
محمد: تو جات راحت باشه اینها رفتند.
حمید: مسئله‌ای نیست سلام ما را به تک تک آنها به خصوص خدیجه برسان بگو خیلی بی‌خیال باشند.
محمد: خداحافظ.