پیرو اطلاع قبلی درباره دید و بازدید اعضای حزب ایران، اشعار می‌دارد که اولاً اعضای حزب ایران به طور دسته‌جمعی حضور نیافته
تاریخ سند: 9 فروردین 1337
پیرو اطلاع قبلی درباره دید و بازدید اعضای حزب ایران، اشعار می‌دارد که اولاً اعضای حزب ایران به طور دسته‌جمعی حضور نیافته
متن سند:
شماره: 19/ج تاریخ:9 /1 /1337پیرو اطلاع قبلی درباره دید و بازدید اعضای حزب ایران، اشعار می‌دارد که اولاً اعضای حزب ایران به طور دسته‌جمعی حضور نیافته و اغلب پراکنده یا هر چند نفر با هم به منزل اللهیار صالح می‌رفتند، منجمله اشخاص زیر.
1 عبدالله کاظمی کارمند راه آهن
2 . خرگاهی
3 . یکی از دانشجویان ادبیات
4 رضوی دانشجوی ادبیات
5 . حائری‌زاده دانشجو
6 . ادیب برومند1 وکیل دادگستری
ثانیاً افراد دیگری هم که عضویت آنها محرز نیست منجمله اشخاص زیر حضور داشتند.
1 . وزیرتبار
2 . شمشیری که سوابق فعالیتهای نهضتی زیادی دارد.
3 . متینی
4 . آزمایش
چند نفر دیگر هم دیده شدند که ظاهراً افراد با شخصیتی بودند ولی اسامی آنها شناخته نشده. ضمناً مذاکره می‌نمودند که روزی را برای دیدن امیرعلائی وزیر کابینه مصدق تعیین کنند.
رونوشت برابر اصل است.
اصل در پرونده حزب ایران
به پرونده اللهیار صالح ضمیمه شود.
توضیحات سند:
1. عبدالعلى برومند متخلص به ادیب، فرزند مصطفى قلى در سال 1300 ش در شهرک گزبرخوار از توابع اصفهان به دنیا آمد. تحصیلات را تا دکتراى حقوق ادامه داد و به عنوان وکیل دادگسترى و مشاور حقوقى وزارت کار، به فعالیت پرداخت. وى که داماد عبداللّه امینى مى‌باشد، از سال 1331 به عضویت حزب ایران درآمد و در دوره هفدهم نماینده مجلس شوراى ملى شد و در تنظیم طومارهائى به نفع مصدق از اصفهان، نقش مؤثرى ایفا کرد. او از ملّاکین اصفهان و جزء وکلاى مستعفى مجلس هفدهم بود. در سال 1339 با شروع فعالیت جبهه ملى دوّم به عنوان عضو حزب ایران، در شوراى مرکزى جبهه ملى پذیرفته شد. وى در تاریخ 14 /11 /41 دستگیر شد و خود را این‌گونه معرفى کرد:«از سال 23 فعالیت‌هاى سیاسى خود را شروع و به وسیله نشر آثار قلمى و اشعار وافر و حمایت از تمامیت و استقلال کشور، همیشه با بیگانه‌پرستان در مبارزه بوده‌ام و یک نمونه بارز از این اشعار، قصائدى است که در موقع غائله آذربایجان به قصد حمایت از تمامیت ایران و براى مبارزه با بلواى خائنانه (پیشه‌ورى آذربایجان) سروده و منتشر کرده‌ام که به پاداش این خدمت موفق به اخذ مدال درجه اول همایونى از نوع اعلا گردیدم. چون به اصالت نهضت ملى ایران از ابتدا مؤمن و معتقد بودم و چون به معتقدات خود وفادار هستم براى به ثمر رسیدن نهضت ملى ایران، با جبهه ملى همکارى خود را ادامه دادم و این همکارى هنوز ادامه دارد، زیرا به قطع و یقین اعتقاد دارم که جبهه ملى به قانون اساسى و رژیم مشروطه سلطنتى و حفظ استقلال کشور وفادار بوده ....» او که به عنوان شاعر ملى معروف شده بود، در سال 1355 از طرف دربار مورد قدردانى قرار گرفت و در سال 1356 طى تماس‌هایى با شاهپور بختیار، در صدد احیاى حزب ایران برآمد. او همچنین عضویت انجمن ادبى فرهنگستان ایران را داشت و از دوره دبیرستان به مطالعه دواوین شوق مى‌ورزید و با الهام از اشعار ادیب الممالک فراهانى و ملک‌الشعراى بهار و ایرج میرزا، به سرودن شعر مى‌پرداخت.