موضوع: شیخ محمود شهرت صالحی
تاریخ سند: 29 دی 1347
موضوع: شیخ محمود شهرت صالحی
متن سند:
به: 316 شماره: 37464 /20ه 3 از: 20 ﻫ 3 نامبرده بالا در ساعت 1800 روز 23 /10 در مسجد جامع گرمخانه بعد از خواندن نماز توسط شیخ غلامحسین جعفری به منبر رفت و ضمن گفتار خود اظهار داشت امام صادق (ع) فرمود این دنیا زندان مؤمنین است و ادامه داد ما زندان رفتیم می‌دانیم چگونه است حضرت حجتالاسلام آقای جعفری چند بار زندان رفته‌اند می‌دانند زندان چگونه است و هم‌چنین بنده تا به حال چندین بار زندان را دیده‌ام و سید عبداله کریمی هم چند بار زندان رفته و می‌داند زندان چگونه است ما که در زندان بودیم یک نفر فوت کرده بود به اصطلاح مجلس ختم بود، حضرت آیت‌اله طالقانی1 هم تشریف داشتند و حجتالاسلام آقای فهیمی‌کرمانی2 نیز در آن‌جا بود و قرآن قرائت می‌نمود اما زندان این بی انصاف‌ها هیچ‌گونه آزادی ندارد و حضرت صادق هم در زندان منصور دوانقی هیچ‌گونه آزادی نداشت و می‌فرمود الدنیا سجن المؤمنین زیرا عقیده کامل و عزم راسخ داشت و شیعه باید چنین باشد و از زندان باکی و هراسی نداشته باشد، امام مرتباً می‌فرمود مأمورین منصور عده زیادی از سادات را در زندان کشتند و حتی موقعی که دکتر برای سرکشی به زندان می‌آمد اجازه نداشت زندانی را معالجه نماید تا این عده از سادات در زندآن‌جان سپردند، بالاخره همه می‌دانند شیعیان چه‌قدر رنج برده‌اند و ما هم اگر از دوستان و پیروان امام باشیم برای هدف و پیروزی امام تا ابد در رنج باشیم و الا شیعه نیستیم، بعضی از مأمورین منصور واقعاً ذاتا خبیث بودند و بعضی از مأمورین دولت هم خیلی بد ذات و خبیث هستند.به این پرونده 15723 ضمیمه شود.
توضیحات سند:
1.آیت الله سید محمود علایی طالقانی: معروف به طالقانی سال 1289 شمسی در روستای گلیرد از توابع طالقان دیده به جهان گشود.
پدرش مرحوم آیت الله سیدابوالحسن طالقانی سرآمد پرهیزکاران زمان خویش و از دوستان و همکاران شهید آیت الله سید حسن مدرس و از مخالفان رضاخان بود و افتخار شاگردی آیت الله میرزای شیرازی را داشت.
ایشان تا سن ده‌سالگی خواندن و نوشتن و مقدمات معارف دینی را در زادگاهش گذرانده و در سال 1299 برای ادامه تحصیل به قم رفته و در مدرسه رضویه و فیضیه در محضر اساتیدی چون آیت اللّه سیدمحمد حجت، آیت الله محمدتقی خوانساری دوره های سطح و خارج فقه و اصول را به پایان رساند و از آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی مؤسس حوزه علمیه قم اجازه اجتهاد دریافت نمود.
در سال 1317 به تهران آمد و در مدرسه سپهسالار (مدرسه عالی شهید مطهری فعلی) به تدریس طلاب و نشر معارف اسلامی و تفسیر قرآن پرداخت.
در سال 1318 به اتهام توهین به مقامات رژیم رضاخانی و نداشتن جواز عمامه بازداشت گردید.
بعد از وقایع شهریور 1320 کانون اسلام را با شرکت استادان و دانشجویان مسلمان با هدف نشر و اشاعه معارف قرآنی تشکیل داد.
در سال 1323 امامت مسجد روستای شهرک در مرکز بخش طالقان را به عهده گرفت.
از سال 1327 امامت مسجد هدایت تهران را به عهده گرفته و مسجد مذکور باوجود چنین شخصیتی مرکز تجمع روشنفکران و جوانان تحصیل‌کرده مذهبی و انقلابی شد.
با شروع نهضت ملی شدن نفت به این قیام پیوسته و پس از کودتای 28 مرداد 32 دستگیر و زندانی شد.
آیت الله طالقانی در تأسیس نهضت مقاومت ملی و نهضت آزادی ایران به همراه مهندس مهدی بازرگان و دکتر یدالله سحابی نقش فعالی داشت.
وی در سوم بهمن 1341 و در آستانه رفراندوم انقلاب سفید شاه دستگیر و در زندان قزل قلعه زندانی شد.
در سال 1342 به دلیل حمایت از نهضت امام خمینی (ره) دستگیر و به ده سال زندان محکوم شد.
در مهر ماه سال 1346 عفو و آزاد شد.
در سال 1350 دستگیر و به مدت سه سال به زابل و هجده ماه آن را به بافق کرمان تبعید گردید.
در سال 1354 مجدداً دستگیر و به جرم مبارزات اسلامی و اقدام علیه امنیت کشور به ده سال زندان محکوم شد و تا آبان 1357 در زندان بود.
آیت الله طالقانی پس از آزادی از زندان به مبارزات خود همراه با جریان انقلاب اسلامی شدت بیشتری بخشیده و رهبری راهپیمایی تاسوعا و عاشورای سال 57 را عهده دار بود.
با تأسیس شورای انقلاب به فرمان امام خمینی (ره) به ریاست آن تعیین و در سال 1358 از سوی رهبر کبیر انقلاب اسلامی به عنوان امام جمعه تهران منصوب گردید.
در مرداد همان سال اولین نماز جمعه را در دانشگاه تهران اقامه کرد و در 19 شهریور 1358 در اثر سکته قلبی دارفانی را وداع گفته و در جوار رحمت الهی آرام گرفت.
رحلت ایشان موجی از تأثر و غم را در رهبر کبیر انقلاب اسلامی و مردم مسلمان و مبارز کشور ایجاد نموده و امام راحل در پیامی در 19 شهریور 58 فرمودند: «عمر طولانی این عیب را دارد که هر روز عزیزی را از دست می دهد و به سوگ شخصیتی می نشیند و در غم برادری فرو می رود، مجاهد عظیم الشأن و برادر بسیار عزیز حضرت حجت الاسلام والمسلمین آقای طالقانی از بین ما رفت و به ابدیت پیوست و به ملاءاعلی با اجداد گرامش محشور شد.
برای آن بزرگوار سعادت و راحت و برای ما و امت تأسف و اندوه.
آقای طالقانی یک عمر در جهاد و روشنگری و ارشاد گذراند.
او یک شخصیتی بود که از حبسی به حبس و از رنجی به رنج دیگر در رفت و آمد بود و هیچ گاه در جهاد بزرگ خود سستی و سردی نداشت.
من انتظار نداشتم که بمانم و دوستان عزیز و پر ارج خودم را یکی پس از دیگری از دست بدهم.
او برای اسلام به منزله حضرت ابوذر بود ـ زبان گویای او چون شمشیر مالک اشتر بود، برنده بود و کوبنده.
مرگ او زودرس بود و عمر او با برکت، رحمت خدا بر پدر بزرگوار او که در رأس پرهیزکاران و به روان خودش که بازوی توانای اسلام.
من بر امت اسلام و ملت ایران و عائله ارجمند و بازماندگان او این ضایعه بزرگ را تسلیت می دهم رحمت بر او و بر همه مجاهدان راه حق.
» از مرحوم آیت الله طالقانی آثار قلمی و با ارزش زیر برجای مانده است.
1ـ حاشیه بر تنبیه الامه مرحوم آیت الله میرزا محمدحسین نائینی 2ـ تفسیر پرتوی از قرآن، 6 جلد 3ـ تفسیر نهج البلاغه، 2 جلد 4ـ با قرآن در صحنه، 1 جلد 5 ـ آینده بشریت از نظر مکتب ما 6ـ سفرنامه حج 7ـ اسلام و مالکیت 8ـ جهاد و شهادت 9ـ وحدت 10ـ آزادی 11ـ توحید 12ـ ترجمه جلد اول امام علی (ع)، عبدالفتاح عبدالمقصود، تهران، 1334 2.
حجتالاسلام مرتضی فهیم کرمانی: فرزند غلامرضا در سال 1313 در شهر کرمان در یک خانواده روحانی به دنیا آمد، تحصیلات خود را در دروس حوزوی ادامه داد و به مرحله تدریس رسید.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی مشاغلی از قبیل قاضی دادگاه انقلاب کرمان، دوره نمایندگی کرمان در مجلس شورای اسلامی و ریاست کمیسیون اصل نود مجلس را به عهده داشت.