تاریخ سند: 20 آذر 1345
موضوع: محمدرضا سعیدی خراسانی
متن سند:
از: 21 تاریخ:20 /9 /1345
به: 316 شماره: 3011 /21
موضوع: محمدرضا سعیدی خراسانی
نامبرده بالا اخیراً نامهای جهت احمد جنتی به نشانی قم مدرسه فیضیه ارسال و در آن اعلام نموده قبلاً در نامهای که وسیله خزعلی ارسال شده بود وی مطالبی را در آن قید کرده که اگر کسی نوع آنها را مطلع نیست لذا دانستنش مفید است و اضافه نموده که قرائن دیگری بر صحت مطالب ذکر شده در نامه قبلی به گوش میخورد و خیلی درباره پیغام آقای شریعتمداری گفتگو هست و نیز برای رفع منع منبر یکی از معروفین خیلی سر و صدا مینمایند و پیغامهایی برای مراجع قم فرستادهاند که بایستی به آنها رسانید زیرا مطلب صحنهسازیست و باید ترتیب اثر داده شود. یک برگ فتوکپی نامه مزبور جهت بررسی بیشتر به پیوست میباشد.
ملاحظات: از متن نامه قبلی سعیدی خراسانی و همچنین پیغام آقای شریعتمداری اطلاعی در دست نیست. ضمناً محمد رضا سعیدی خراسانی نشانی محل سکونت خود و آدرس شهری را که در آن اقامت دارد تعیین نکرده است.
آقای صالحی، آقای صابری تصور میرود این اقدامات در مورد ممنوعالمنبر شدن عبدالرضا حجازی1 باشد ضمن بررسی فتوکپی نامه بهرهبرداری شود و در سوابق اشخاص مورد بحث منعکس شود.
به پرونده احمد جنتی ضمیمه و ارائه شود. 26 /9 صالحی 24 /9 /45
یک نسخه با عین فتوکپی نامه در پرونده محمدرضا سعیدی خراسانی به کلاسه 4002-422 بایگانی گردید.
توضیحات سند:
1. سیدعبدالرضا حجازى، فرزند سید محمد در سال 1313 ﻫ ش در شهرضا متولد شد. پس از اتمام دروس ابتدایى و متوسطه وارد شهر اصفهان شد و به مدت 2 سال در حوزه اصفهان از محضر آیتالله شیرازى استفاده نمود، سپس در سال 1329 براى ادامه تحصیل به شهر قم سفر کرد. وی پس از تکمیل سطوح از محضر آیتالله العظمی بروجردى و آیتالله مجاهدى و شرکت در درس تفسیر علامه طباطبائى در سال 1340 به تهران آمد و به تبلیغ دین پرداخت. حجازی در دانشگاه الهیات دانشگاه تهران در رشته فلسفه موفق به اخذ لیسانس شده و سپس دکتراى خود را در شهر آنکارا دریافت کرد. پرونده موجود در ساواک نشان مىدهد که سید عبدالرضا حجازى از روحانیون ثابت قدم میدان مبارزه نبوده و به رغم اینکه چندین نوبت از سوى ساواک به علت مبارزه و فعالیتهاى سیاسى مؤاخذه، دستگیر و یا ممنوعالمنبر شده بود، ولى هر بار با درخواست مساعدت و اظهار تمایل به همکارى با ساواک و تقاضاى عفو و پناهندگى به فعالیتهاى خود ادامه میداد. ساواک او را به تزلزل فکرى مىشناخت و از او بهره مىبرد. وى پس از پیروزى انقلاب اسلامى در حدود سال 1361 همراه با صادق قطبزاده و همکارانش به اتهام اقدام علیه امنیت کشور و توطئه علیه جمهوری اسلامی در دادگاه انقلاب محاکمه و محکوم به اعدام شد.
منبع:
کتاب
آیتالله احمد جنتی به روایت اسناد ساواک صفحه 96
