موضوع جلسه هفتگی عده ای از روحانیون
تاریخ سند: 1 خرداد 1348
موضوع جلسه هفتگی عده ای از روحانیون
متن سند:
شماره : 13217 /20 ه 3 از ساعت 1300 الی 1600 روز 30 /2 /48 جلسه ای با شرکت شیخ حسین لنکرانی،1 شیخ حسین کاشانی،2 سید محمدرضا سعیدی،3 سید مجتبی صالحی4 و سید مرتضی صالحی5 در منزل شیخ مجیدی خراسانی واقع در انتهای خیابان جهان پناه کوچه مسجد فاطمی جنب منزل متجری تشکیل گردید.در مورد برکناری افسران صحبت شد لنکرانی گفت این شایعات بی اساس است من خودم حسین منوچهری را که حالا تیمسار آریانا شده خوب می شناسم او در منزل ما نوکر بود و با شیطنت های پور داود6 متمایل بدین زردشت گردید و اصولاً با عربها کینه دارد و موقعی که شاه به تونس مسافرت نمود مقدمه جنگ و اختلاف ایران و عراق را آریانا درست کرد و موقعی که شاه از مسافرت برگشت آریانا در شرفیابی گفت قربان اجازه بفرمائید فردا ظهر نهار را در بغداد صرف کنیم یعنی حمله کنیم و عراق را تصرف کنیم شاه چیزی نگفت و از خیال خام آریانا ناراحت شد و بعد او را عوض نمود لنکرانی بعد درباره اعلامیه خوئی7 صحبت نمود و گفت یک هفته مرتب رادیو عراق این اعلامیه را خوانده است.
کاشانی اظهار داشت بطوریکه سید رضا صدر8 امام جماعت مسجد امام حسین می گفت این اعلامیه مربوط به سابق است و فعلاً عراقیها از آن استفاده می کنند.
لنکرانی گفت که سید رضا صدر از شریعتمداری که طرفدار دولت است الهام می گیرد به حرفهای وی اعتنا نکنید.
رونوشت برابر اصل است.
ش اصل در پرونده 58301 بایگانی است به استحضار ریاست بخش 302 برسد.
رئیس بخش 316 ازغندی صالحی.
توضیحات سند:
1ـ لنکرانی، حسین آیت الله شیخ حسین لنکرانی از سیاسیون قدیمی تهران در سال 1325 ه.ق در تهران متولد گردید.
تحصیلات ابتدایی را نزد پدرش که از علمای آذربایجان و مقیم تهران بود، به انجام رسانید و چند سال نیز برای تکمیل معلومات، به نجف اشرف، مشرف و سپس به تهران مراجعت نمود و در مجلس چهاردهم نماینده مجلس شد.
با مرحوم مدرس نیز حشرونشر داشته و در تمامی جریانات سیاسی یکصد سال گذشته اهل نظر بود.
وی در سال 1368 در تهران فوت نمود و در جوار حضرت عبدالعظیم حسنی در ری مدفون شد.
2ـ شیخ حسین کاشانی، فرزند حسن، ناظم مدرسه سپهسالار (شهید آیت الله مطهری) در سالهای قبل از انقلاب اسلامی بود.
3ـ سعیدی، سید محمدرضا شهید آیت الله سید محمدرضا سعیدی در دوم اردیبهشت ماه 1308 هجری شمسی در منطقه «نوغان» مشهد دیده به جهان گشود.
دروس ابتدایی را نزد پدر آموخت و در دوران نوجوانی به لباس روحانیت در آمد.
او برای ادامه تحصیل به مشهد رفت و منطق و اصول را نزد عالمان برجسته ای چون ادیب نیشابوری، شیخ هاشم و شیخ مجتبی قزوینی فرا گرفت.
پس از پایان دروس سطح به شهر قم هجرت کرد و از محضر آیات عظام بروجردی و میرزا هاشم آملی کسب فیض نمود.
با راه یافتن به محضر درس حضرت امام (ره)، جزو نامدارترین شاگردان ایشان شد و با دریافت لبّ اسلام ناب محمدی، تلاشهای سیاسی اش آغاز گردید.
در حادثه 15 خرداد 1342 که منجر به دستگیری حضرت امام خمینی گردید، در کویت رژیم شاه را به باد انتقاد گرفت و با ارسال نامه برای مراجع مقیم نجف آنان را از خطری که جان امام را در ایران تهدید می کرد، مطلّع نمود.
پس از چند ماه به قصد زیارت حضرت امام با لباس مبدّل وارد ایران شد و به دنبال تبعید ایشان از ترکیه به نجف، خود را به آنجا رسانید و برای بهتر شناساندن امام به علما و مدرّسین حوزه علمیه تلاش فراوانی کرد.
او در مسیر مبارزه علیه رژیم شاه بارها توسط ساواک تحت تعقیب قرار گفت، دستگیر و ممنوع المنبر گردید.
آیت الله سعیدی ورود سرمایه گذاران امریکایی به ایران را خیانتی بزرگتر از کاپیتولاسیون و قراردادی استعماری تر از تنباکو می دانست و با سخنان تند، نامه ها و بیانیه های افشاگرانه، رژیم شاه را سخت به وحشت می انداخت.
این بود که ساواک کمر به قتل او بست و در شامگاه 20 خرداد ماه 1349 او را در سلولش در زندان قزل قلعه با پیچیدن عمامه به دور گردنش به شهادت رساند.
رک: شهید آیت الله سید محمدرضا سعیدی، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات.
4ـ سیدمجتبی صالحی خوانساری شهید حجت الاسلام سیدمجتبی صالحی خوانساری در خوانسار متولد شد.
مدتی به کار آزاد اشتغال داشت، وی سپس به واسطه شهید سعیدی به مسلک روحانیت درآمد و در طول مبارزات، همراه و همگام شهید سعیدی بود.
وی در 29 بهمن 1362 در حالی که برای حمل پوشاک و غذا به منطقه جوانرود رفته بود، به دست گروهک کومله به شهادت رسید.
ـ شرح احوال رجال، ج 1، ص 385 5ـ سیدمرتضی صالحی خوانساری ایشان از وعاظ مشهور تهران و از بازداشت شدگان حادثه 15 خرداد 42 می باشد.
در دوران انقلاب و بعد از انقلاب منشأ خدمات فرهنگی و تبلیغی بوده و در دوره پنجم انتخابات مجلس شورای اسلامی به نمایندگی از طرف مردم خوانسار و گلپایگان انتخاب گردید.
ـ شرح احوال رجال، ج 1، ص 386 6ـ ابراهیم پورداود ابراهیم پورداود در سال 1303 قمری، برابر با بهمن ماه 1264 خورشیدی، در رشت متولد شد.
تحصیلات مقدماتی خود را در رشت گذراند و پس از آن به تهران رفت و به تحصیل طب قدیم پرداخت.
در سال 1324 قمری به بیروت رفت و در لائیک به آموختن ادبیات فرانسه پرداخت.
در سال 1328 قمری به فرانسه عزیمت کرد.
در فرانسه حدود یک سال و نیم در اونیورسیته پاریس به تحصیل مقدمات پرداخت، سپس وارد شعبه حقوق گردید.
پورداود در زمان جنگ جهانی اول به برلن رفت.
از برلن به کرمانشاه رفت و در آنجا روزنامه رستاخیز را منتشر کرد.
در سال 1334 قمری، برای بار دوم به برلن رفت و یکی دو سال در اونیورسیته حقوق برلن بود.
پورداود در سال 1342 قمری به رشت بازگشت و دو سال در آنجا توقف کرد.
پس از آن به بمبئی رفت و در نهایت در سال 1347 قمری در برلن مقیم شد و در اروپا حقوق و چند زبان خارجی را تحصیل کرد.
پورداود پس از بازگشت به ایران در دانشگاه به تدریس پرداخت و در تهران اقامت گزید.
ابراهیم پورداود استاد دانشگاه در روز یکشنبه 26 آبان ماه سال 1347 شمسی، در 84 سالگی در تهران وفات یافت.
وی دارای حدود 150 مقاله کوتاه و بلند درباره زبان و فرهنگ ایران باستان و تألیفات متعددی است که بیشتر آنها در زمینه ایرانشناسی و رشته زبانها و فرهنگ قبل از اسلام ایران می باشد.
او نوعی زرتشتی گری را تبلیغ می کرد.
برخی از آثار به جا مانده از او عبارتند از : 1ـ ادبیات مزدیسنا، 2ـ ایرانشاه، 3ـ ایران و هند، 4ـ پوراندخت نامه ر.ک: زندگینامه رجال و مشاهیر ایران، ج دوم، ص 175 ـ 177 7ـ آیت الله سید ابوالقاسم موسوی خوئی از مراجع شیعه در نیمه رجب سال 1317 ه.
ق در شهر خوی پای به عرصه وجود نهاد.
در سال 1330 ه.
ق به نجف اشرف مشرف شده و از محضر استادان بزرگ آن حوزه کهن بهره برد و خود نیز از استادان آن دیار شد.
وی از جمله شاگردان آقا ضیا عراقی، مرحوم نائینی و مرحوم کمپانی بود و خود نیز به پرورش شاگردانی پرداخت .
ایشان در روز پنجشنبه هشتم صفر 1413ه.
ق به سرای باقی شتافت.
ر.ک :وقایع اتفاقیه و شرح احوال رجال ج 1، ص 261 8ـ صدر ـ حاج سیدرضا آیت الله حاج سیدرضا صدر فرزند مرحوم حاج سید صدرالدین و برادر بزرگ امام موسی صدر رهبر مفقود شیعیان لبنان، در رمضان سال 1339 هجری قمری (1300 شمسی) در مشهد مقدس متولد گردید.
فقه و اصول را نزد والد خود و آیت اللهالعظمی بروجردی آموخت و در فلسفه و عرفان شاگرد امام راحل بود.
وی پس از اتمام تحصیلات به اجتهاد رسید و متجاوز از سی سال یکی از معروفترین مدرسین حوزه علمیه قم بشمار می رفت.
از ایشان حدود 25 عنوان کتاب به زبان عربی و فارسی به چاپ رسیده است.
وی در سال 1373 در سن 73 سالگی بر اثر سکته قلبی بدرود حیات گفت و در صحن مطهر حضرت معصومه سلام اللّه علیها به خاک سپرده شد.
از آثار ایشان: وفا، استقامت، خداشناسی، دروغ، تفسیر سوره حجرات، زینب (س) بانوی قهرمان کربلا، حسد، زیر درختان سدر ...
است.
ر.ک: درسهایی از مکتب اسلام، دیماه 1373،صص 74ـ73