موضوع : مهدی شاه آبادی
تاریخ سند: 27 بهمن 1355
موضوع : مهدی شاه آبادی
متن سند:
به : 312 از : 12 ه ب شماره : 8841 /12 ه ب نامبرده برای خواندن نماز به اکثر مساجد بانه می رود و تاکنون دو بار برای آشنایی و ملاقات با خلیفه قاسمی رئیس دراویش فرقه قادریه بانه با ملاکریم رسولی پیشنماز مسجد ملاکریم1 تماس گرفته است.نظریه شنبه : خبر صحت دارد نامبرده بالا قصد نفوذ در بین روحانیون منطقه بانه را دارد و در اوایل ورود به شهر اقدام به تعلیم قرآن به برخی از نوجوانان بانه می نمود که سپس به کارش ادامه نداد ضمنا یادشده تعدادی جزوه دینی در اختیار داشت که مقداری از آن را به کتابخانه شهر و تعداد دیگر را بین جوانان توزیع نمود.
نظریه یکشنبه : با توجه به دسترسی شنبه خبر صحت دارد ضمنا از جزوات مندرجه در نظریه شنبه در کتابخانه شهر موجود می باشد.
کورش نظریه دوشنبه : خبر صحت دارد هرگونه خبر واصله در مورد شاه آبادی به موقع به استحضار خواهد رسید.
رهنورد نظریه 12 ه ب : خبر فوق صحت دارد.
نظریه سه شنبه : خبر صحیح به نظر می رسد در مورد مندرجات نظریه سه شنبه به استحضار می رساند به نظر می رسد جزوات مزبور همان جزوات منتشره توسط انجمنهای مذهبی قم باشد که اخیرا توسط خانواده سوژه برای او ارسال و مراتب به استحضار رسیده است.
پایدار نظریه چهارشنبه : نظریه سه شنبه تایید می گردد.
افسر 15 /12 /35
توضیحات سند:
1ـ شهید ملاعبدالکریم رسولی در سال 1295 شمسی در خانواده ای فقیر و تنگدست در روستای دوله گریز از توابع شهرستان بانه، دیده به جهان گشود.در 7 سالگی برای فراگیری قرآن به مسجد همان روستا رفت و در مدت 7 ماه موفق به فراگیری و ختم قرآن گردید.
والدین او که به استعداد و علاقه او واقف شدند، او را به تحصیل علوم دینی تشویق کردند.
لذا در سن 8 سالگی در زیر نظر روحانی روستا به یادگیری مسایل دینی پرداخت و سپس برای ادامه تحصیل و فراگیری علوم مختلف به روستاهای دیگری مانند «آرمرده» و «کانی بند»، و همچنین به شهرهای «بانه» و «سلیمانیه عراق» سفر نمود و از عالمان اهل سنت این مناطق بهره برد و بعد از چند سال، موفق به اخذ درجه گواهی افتاء گردید.
وی سپس برای اقامه جماعت و تبلیغ به روستاهای دور و نزدیک مهاجرت نمود و همزمان به تربیت طلاب علوم دینی پرداخت.
سپس به شهر بانه مهاجرت کرد و امامت جماعت مسجدی را عهده دار شد که بعدها به اسم خود ایشان نامگذاری گردید.
وی قبل از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، در اکثر راهپیمایی ها و تظاهرات مردم بانه شرکت می جست و نفرت و انزجار خویش را از رژیم ستمشاهی و عوامل آنها ابراز می نمود.
او همچنین با شهید آیت الله حاج شیخ مهدی شاه آبادی که در زمستان سال 1355 به بانه تبعید شدند، روابط دوستانه و صمیمانه ای داشت و به تذکرات مأمورین رژیم مبنی بر عدم ارتباط با روحانیون تبعیدی، وقعی نمی نهاد.
پس از پیروزی انقلاب نیز به طور قاطع از نظام جمهوری اسلامی ایران پشتیبانی نمود و علیه منافقینی که با عنوان دروغین حمایت از مردم کرد، در مقابل نظام اسلامی ایستادند، مقاومت کرده و با اتخاذ مواضعی صریح و شفاف، از انقلاب و امام (ره) حمایت کرد و بالاخره در راهپیمایی پرشور 15 خرداد سال 1363 بر اثر بمباران وحشیانه و غیرانسانی رژیم بعث عراق، به همراه جمع کثیری از مردم شهیدپرور بانه، شربت شهادت نوشید.