وزارت امور خارجه
وزارت امور خارجه
متن سند:
رونوشت نامه شماره 488 ـ 24 /1 /43 رونوشت گزارش محرمانه 4 /211 /29 مورخ 16 /1 /43 سفارت کبرای شاهنشاهی ایران در بغداد به انضمام یک شماره از نشریه الاخلاق و الآداب چاپ کربلا جهت استحضار به پیوست ایفاد می گردد.وزیر امور خارجه1 رونوشت برابر اصل است
توضیحات سند:
1ـ غلامعباس آرام فرزند علیرضا در سال 1282 شمسی متولد شد و تحصیلات مقدماتی خود را در تهران به پایان رسانید.سپس جهت ادامه تحصیلات عالی راهی اروپا شد.
در فروردین 1302 وارد وزارت امور خارجه گردید و کار سیاسی را از ابتدایی ترین مشاغل آغاز کرد.
اولین مأموریت خارجی او در هندوستان بود که طی چند سال اقامت در آن کشور، زبان اردو را نیز فرا گرفت.
در بهمن 1336 به سمت سفیر ایران در ژاپن به توکیو رفت و در مرداد ماه 1338 به تهران فرا خوانده شد و در کابینه دکتر اقبال به سمت وزیر امور خارجه منصوب گردید.
در مهرماه 1339 سفیر ایران در بغداد شد و در کابینه اسداللّه علم در 30 تیرماه 1341 مجددا به وزارت امور خارجه منصوب شد و تا دی ماه 1346 در این سمت باقی ماند.
از سال 1346 به بعد سفیر ایران در لندن گشت و تا سن بازنشستگی یعنی تیرماه 1348 در این مقام باقی ماند.
او مانند دیگر وزرای خارجه فقط نقش منشی و مجری شاه را به عهده داشت و اوامر او را به مورد اجرا می گذاشت.
غلامعباس آرام از این که در رادیو و روزنامه ها او را به نام اصلی اش خطاب کنند رنج می برد! و اصرار داشت که وی را عباس آرام بنامند! از وزیران خارجه دوران سلطنت پهلویها آرام یکی از کسانی بود که طول مدت وزارت را شکست، او در مدت شش سال در کابینه های اقبال، امینی، علم، منصور و هویدا وزیر خارجه بود.
آرام در 22 اسفند 1350 سفیر ایران در چین شد و در 11 دی 1355 سناتور انتصابی مجلس سنا گشت.
(ر.ک : روزنامه اطلاعات شماره 9975 مورخه 10 /5 /1338 صفحات 1 و 15 و بازیگران عصر پهلوی، محمود طلوعی، جلد دوم، صفحات 692 و 712