تاریخ سند: 28 شهریور 1348
سخنرانی نماینده جوانان حزب توده در هلسینگی رادیو پیک ایران ساعت 19
متن سند:
سخنرانی نماینده جوانان توده ایران در دیدار جهانی جوانان و دانشجویان در
هلیسنکی :
رفقای عزیز ـ قبل از همه میل دارم از رفقای فنلاندی به خاطر تدارک عالی این
جلسه و پذیرایی گرمشان تشکر نمایم.
بسیار خوشوقتم که می توانم از این تریبون
جهانی درودهای قلبی و
صمیمانه جوانان توده ای و
مترقی ایران و همچنین
درودهای همه زندانیان
سیاسی ایران را به جوانان و
مردم رزمنده و قهرمان
ویتنام بفرستم .
جوانان
توده ای به اتفاق تمام
نیروهای مترقی و
صلحدوست جهان از همان
روزهای نخستین تجاوز،
وحشیانه امپریالیزم آمریکا
به ویتنام پشتیبانی خود را از
مردم جوانان ویتنام اعلام
داشته اند و ایمان راسخ دارند
که خلق ویتنام پیروز خواهد
شد.
مردم ویتنام در این نبرد مرگ و زندگی هیچگاه تنها نبوده اند.
از همان نخستین
روزهای تجاوز جوانان مترقی جهان و قبل از همه جوانان اتحاد شوروی و دیگر
کشورهای سوسیالیستی در کنار آنها قرار گرفتند.
و این کمک و همبستگی را از
وظایف انترناسیونالیستی خویش شمردند که تا پیروزی نهایی ادامه خواهد
یافت.
جوانان کشورهای سرمایه داری با ابتکارات گوناگون از راه میتینگ ها و
تظاهرات خود آدمکشان آمریکایی را رسوا نمودند و جوانان کشورهای عربی
که خود مورد تجاوز امپریالیستی اسرائیل قرار گرفته اند و معنی تجاوز را با
پوست و گوشت خود احساس نموده اند به نبرد مردم ویتنام یاری می کنند.
جوانان و مردم میهن ما به طور وسیع در این نبرد همبستگی شرکت می کنند.
آنها
از هر راهی که بتوانند به جوانان ویتنام کمک می نمایند، با جمع آوری امضاء ـ
ارسال اعتراض، جمع آوری دارو و پول همچنین نوشتن مقالات و تنظیم
برنامه های مخصوص در رادیو پیک ایران زبان گویای مردم زحمتکش کشور ما
در مبارزه وسیع همدردی و
همبستگی شرکت می کنند.
جوانان توده ای و مترقی
ایران اطمینان دارند که خلق
قهرمان ویتنام سرانجام
پیروز خواهد شد.
جوانان
توده ایران بارها اعلام کردند
که آمریکایی ها در خاک
ویتنام کاری ندارند و باید
بی درنگ ویتنام را ترک کنند
و مردم و جوانان را در تعیین
سرنوشت خود آزاد
بگذارند.
ویتنام زنده باد مردم و
جوانان مبارز ویتنام.
زنده
باد اتحاد و دوستی جوانان
جهان و نبرد پیروزمندانه آنها علیه امپریالیزم و تجاوزات آمریکا.
منبع:
کتاب
چپ در ایران - حزب توده در خارج از کشور به روایت اسناد ساواک - جلد دوم صفحه 571