موضوع: شیخ غلامحسین حقانى تهرانى
تاریخ سند: 10 اسفند 1353
موضوع: شیخ غلامحسین حقانى تهرانى
متن سند:
از: 17/ه تاریخ: 10 /12 /1353به: 312 شماره: 13895/ه 1
موضوع: شیخ غلامحسین حقانى تهرانى
پیرو: 13815/ه 1 ـ 1 /12 /53
در جلسه‌اى که شب جمعه مورخ فوق در مسجد کوفه بندرعباس تشکیل گردید حدود 35 نفر از طبقات مختلف مردم در آن شرکت نموده بودند در نتیجه نامبرده فوق‌الذکر به عنوان سخنران جلسه درباره خط‌مشى اسلام شروع به سخنرانى و اظهار داشت اسلام دینى بزرگ و پاک مى‌باشد و در آن همه چیز وجود دارد سیاست تجارت. امانت و غیرو و یک مسلمان بطور حقیقى باید به تمام دستورات اسلام عمل کند. و از مرگ هراس ندارد و از هیچ چیز نمى‌هراسد. علت اینکه دانشمندان غرب در کار خودشان موفق نشده‌اند به مادیات توجه داشته‌اند و به معنویات بى‌علاقه بوده‌اند. لیکن در تمام دستورات اسلام هر چیز معنوى را رنگ مادى هم به آن مى‌زنند. یک مسلمان واقعى نباید رادیو و تلویزیون و موسیقى را گوش دهد1 چون این دستگاهها فکر را خراب مى‌کند و نمى‌گذارند مسلمانان و جوانان درست فکر کنند و آن تحرک واقعى را از دست مى‌دهند. مشارالیه سپس اضافه نموده شما که در این جلسه شرکت مى‌کنید مردم به شما به چشم یک مسلمان متعصب نگاه مى‌کنند و از شماها انتظار دارند. یکى از دانش‌آموزان شرکت کننده در جلسه اظهار داشت در دبیرستان ما زنگ تفریح موسیقى پخش مى‌شود حقانى اظهار داشت اگر همگى بخواهید مى‌توانید نگذارید موسیقى پخش شود.
نظریه شنبه: حقانى در مطالبى که ایراد مى‌نماید بالاخره سعى مى‌کند موارد مورد نظرش را عنوان نماید.
نظریه یکشنبه: تشکیل جلسه صحت دارد و روز به روز بر تعداد شرکت‌کنندگان در جلسه افزوده مى‌گردد. به شنبه آموزش لازم در زمینه کسب اخبار مربوطه و همچنین شرکت در جلسات بعدى داده شده است. بیضاء
نظریه چهارشنبه: مراقبت از جلسات وى تا زمانى که در بندرعباس سکونت دارد ادامه خواهد داشت. ثابت
نظریه جمعه: نظرات فوق مورد تائید است.
دایره عملیات ـ آقاى باقرى شدیداً به این شخص تذکر داده شود. 19 /12
________________________
1. شهید حقانی در اسناد صفحات قبل دلیل این موضع را بیان و با استدلال های منطقی ماهیت غیر اسلامی تلویزیون در رژیم پهلوی را برای مخاطبین تشریح کرده است. واقعیت آن است که هنر در دوره‌ی پهلوی جایگاه بسیار سطحی و نازلی داشته و وسیله‌ای برای گذران وقت و سرگرمی بوده است.در دستگاه های فرهنگی رژیم پهلوی رسالت واقعی هنر و اصولاً تعهد هنرمند به ارزش های الهی و انسانی جایگاهی نداشت.