مندرجات روزنامه آیندگان شماره 3253 مورخ 11/8/57 (2537 شاهنشاهی)
تاریخ سند: 11 آبان 1357
مندرجات روزنامه آیندگان شماره 3253 مورخ 11/8/57 (2537 شاهنشاهی)
متن سند:
1ـ تحت عنوان : «کشتی گیران نیز به صف مبارزان پیوستند» با اشاره به خودداری کشتی گیران ایران از شرکت در مسابقه های کشتی جام آریامهر و خروج تیم های خارجی از کشور به دلیل منتفی شدن برگزاری این مسابقات، مطالبی در این باره درج نموده است.خلاصه مقاله : پهلوانان ما نیز به نهضت ملی کشورمان پیوستند، و با اعتراض به جنبه های مختلف تورنمنت کشتی ایران و پیوستن به زنجیر اتحاد ملی در راه بازیابی یک فضای سراسر آزاد، که تأثیر مستقیمش شامل ورزش مرده، و کشتی نیمه جان ما نیز خواهد شد، از شرکت در مسابقه هائی که یازده سال است زیر نام جام آریامهر برگزار می شود، سرباز زدند و به همین دلیل مسابقه های امسال کان لم یکن اعلام شد، و تیم های خارجی از کشورمان خارج شدند.
کشتی ما به این ترتیب می تواند سخت به خود ببالد که نخستین جامعه در ورزش ما است، که قدم به راه مبارزه گذارده است، و می تواند به خود فخر کند که چون همیشه در صف اول مبارزات میهنی قرار گرفته است.
اگر امروز کشتی به شکل گروهی به حرکت در آمده، و شمشیر به راه حق کشیده است، بسیار بوده اند پهلوانانی که در دور و نزدیک تاریخ ما مرد و مردانه به جنگ با نادرستی و ناپاکی رفته اند، و در این راه جان نیز باخته اند، دلاورانی راستین که به خاطر ناپاکی های اجتماع و نادرستی های ورزش ما، به عوض اینکه به اشکال مختلف تجلیل شوند، تنها و تنها در قلوب ملت می زیند و صد البته افراد آزاده، مردانی جاویدانند.
تعطیل جام سئوالات متعددی را در اذهان عمومی مطرح کرد که می توان پاره ای از آنها را چنین عنوان کرد راستی چرا جام آریامهر تعطیل شد؟ اگر قرار بود مسابقه ها انجام نگردد چرا فدراسیون کشتی این ماجرا را چنان دنباله دار ساخت که همه میهمانان خارجی به تهران وارد شوند.
آیا تعطیل جام که با اطلاعیه فدراسیون کشتی قطعیت یافت با خروج دسته جمعی و 35 نفری دوشنبه کشتی گیران اردونشین، رابطه ای مستقیم داشت یا اینکه مشکلات سیاسی و دست و پاگیر جامعه ما به اردوگاه کشتی گیران شرکت کننده جام آریامهر نیز راه یافت و چنان شد که قهرمانان نیز به دیگران پیوستند؟ برای یافتن پاسخ این سئوالات باید از اردوگاه کشتی گیران آغاز کرد، جائی که اختناق به معنای واقعی به چشم می خورد و رئیس فدراسیون کشتی برای گریز از هر حادثه بعدی برای هر چند کشتی گیر یک ناظر یا به اصطلاح یک جاسوس مخفی گمارده بود و همین امر بود که همه را نسبت به همتای خود بدبین ساخته بود به شکلی که همه با تردید، با هم اتاقی و دوست سالهای دور و نزدیک خود گفتگو می کردند.
محیط چنان آلوده شده بود که هیچیک از اردونشینان حتی از افترا زدن به یکدیگر نیز ابا نداشتند و تا جایی این مسأله ادامه یافت که هر روز نوبت یکی از ورزشکاران بود که به دفتر اردو برای بازپرسی احضار شود، و همه اینها حکایت از روحیه پلیسی رئیس فدراسیون کشتی می کند که چنین روحیه هائی را نیز در اردو گسترش داده بود.
اما آنچه که بر تردیدها بیشتر دامن می زد تهدیدهای علنی و پی گیر دانشجویان مدرسه عالی ورزش ساکن دهکده المپیک بود که به طرق مختلف در فواصل روز در هر برخوردی با جملات کنایه دار سبب آزار روحی قهرمانان می شدند.
این گوشه و کنایه ها چنان بالا گرفت که هر روز صبح شعارهای ملی و میهنی بر دیواره ماشین های قهرمانان نوشته می شد.
آن چنان که از شنیده ها قابل برداشت است یکی از قهرمانان به گونه ای مورد سوءظن بود که روز حادثه یعنی دوشنبه رئیس فدراسیون کشتی حکم به اخراج او و همتای مازندرانی اش را داد.
و همین حرکت خلاف جهت رئیس فدراسیون بود که اردوگاه را به حرکت در آورد و 33 تن دیگر عزم رفتن کردند...
توضیح : 1ـ منظور روزنامه از شعارهای ملی و میهنی در این مقاله شعارهائی است که علیه حکومت ایران داده می شود.
2ـ اعتصاب سه روزه چند تن از نویسندگان افراطی روزنامه آیندگان به رهبری فیروز گوران (دارای سابقه ضد امنیتی) به عنوان اعتراض به روش معتدل محمد وزیری سردبیر نشریه و تعطیل روزنامه با همراه ساختن کارگران چاپخانه، با دخالت سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات و رای صادره به نفع این گروه و حذف پست سردبیری از روزنامه مزبور پایان یافته و نشریه یاد شده در هشت صفحه منتشر شده است.
ضمنا محمد وزیری و 16 نفر دیگر از نویسندگان و کارکنان آیندگان به تصمیم سندیکای مذکور اعتراض و از حضور در محل روزنامه خودداری کرده اند.
2ـ تحت عنوان : «میهمان ها، صاحبخانه شده اند !» با اشاره به اینکه در موقعیت کنونی ایران بیرون راندن بیگانگان چپاولگر شعار همه گروههای سیاسی شده، دلیل مخالفت مردم را با آنان وجود بسیاری از تبعیض ها دانسته و درباره امکانات رفاهی خارجیان مقیم ایران و بی بهره بودن بسیاری از ایرانیان از ساده ترین امکانات زندگی، مطالبی درج نموده است.
خلاصه مقاله : دلیل مخالفت مردم کشور ما با میهمانان خارجی این است این میهمانان کم کم دارند صاحبخانه می شوند.
امریکایی ها مدرسه مخصوص خود دارند و چنان خود را تافته ی جدا بافته می دانند که تا چندی پیش وقتی یک ایرانی برای ثبت نام فرزندش به یکی از این مدارس مراجعه می کرد، او را نمی پذیرفتند.
1 در حالی که ایرانیها به رغم داشتن به اصطلاح «حق آب و گل» در کشور خودشان از بسیاری امکانات عادی برخوردار نیستند، خارجیهای مقیم ایران از همه امکانات رفاهی سرشارند.
آنچه را نمی توان نادیده گرفت، تأثیر فرهنگ رفتاری خارجی هاست که شاید نزد خودشان قابل قبول باشد اما با خلق و خوی ما نمی خواند.
این موضوع نیز در نهادهای اجتماعی ما در سال های اخیر تأثیر فراوان گذاشته است.
آنچه در ویتنام رخ داد، باعث شد که بعد از این جنگ، آمریکا با یک مشکل بزرگ مواجه شد و آن کنترل از جنگ برگشته ها بود.
زیرا عده بسیاری از آنها به خشونت و خونریزی و شرارت در آمریکا پرداختند و اکنون فرستادن احتمالی، عده ای از این گروه به ایران باید برد بزرگی برای آمریکا باشد.
بدین طریق هم اینها دردسری برای آمریکا فراهم نمی کنند و هم پول فراوان به چنگ می آورند.
چند سال پیش در شمال هنگامی که کشاورزان متوجه یک آفت جدید و نابود کننده شدند، از دولت کمک خواستند و دولت از آمریکا.
وقتی آمریکائیها آمدند و با گرفتن پولهای گزاف، با هواپیما باصطلاح سمپاشی کردند، محصولات کشاورزی به کلی نابود شد و هر چه کشاورزان فریاد کشیدند که از بین رفتن محصولات عمدی بوده و هواپیماهای آمریکائی برای از بین بردن محصول، نه از برای نابود کردن آفت اینجا آمده بودند، هیچکس باور نکرد تا اینکه «سیا» گزارش ده ساله را انتشار داد و گفت منافع ایجاب می کرد که در آن زمان در شمال ایران محصولات کشاورزی نابود شود.
آن وقت مسئولان امر فهمیدند که چه کسی راست می گفته.
متأسفانه تعداد خارجی هایی که در ایران حقوق های کلانی می گیرند، آنقدر زیاد است که مجالی برای پرداختن به همه ی آنها نیست اما هر چه باشد، نمک پاشیدن بر زخمی کهنه است در حالی که این زخم، مرهمی فوری و بنیانی می خواهد.
توضیحات سند:
1ـ اصل تأسیس مدارس خارجی در ایران برای تربیت کادر مورد نظر این دولت ها بود تا پس از فارغ التحصیل و آموزش های لازم این افراد بومی باشند تا از منافع آنان دفاع کنند.و طیف افرادی که فرزندان خود را برای تحصیل به اینگونه مدارس می فرستادند، برای همه مشخص و معلوم است و نیاز به توضیح ندارد.