موضوع: فوت مصطفی خمینی
تاریخ سند: 24 آبان 1356
موضوع: فوت مصطفی خمینی
متن سند:
از: 9 / ﻫ 1 تاریخ: 24 /8 /2536[1356]به: 312 شماره: 9279 /9 ﻫ 1
موضوع: فوت مصطفی خمینی
1. میرزا جواد تهرانی به سیدعلی خامنه‌ای خبر میدهد که مصطفی خمینی در نجف فوت نموده و این جریان به طور تلفنی به اکثر مردم مشهد اطلاع داده میشود.
2. سیدعلی خامنه‌ای پس از اطلاع از فوت مصطفی با شرکت عباس واعظ طبسی و شیخ محمدرضا1 محامی . شیخ علی تهرانی جلسه‌ای تشکیل و تصمیم میگیرند که مجلس ترحیمی بگیرند. شیخ علی تهرانی بیان داشته من پیشقدم میشوم، شما از اول تا آخر مجلس ترحیم باشید.
3. روز بعد تشکیل جلسه آیت‌اله شیرازی به همین منظور2 مجلس ترحیم در مسجد حاج ملاهاشم برگزار و افراد فوق در این مجلس شرکت و چون هاشمی‌نژاد تأخیر کرده بود، پلیس از ورود وی به مجلس ختم جلوگیری می‌نماید.
4. قرار بود روز بعد از شیرازی، شیخ محمدصادق شریعتمداری مجلس ختمی برگزار لکن به عللی امتناع میورزد.
5. روز 6 /8 /36 شیخ علی تهرانی در همان مسجد مجلس ترحیم برگزار، آقایان سیدعلی خامنه‌ای . سیدهادی خامنه‌ای . واعظ طبسی . محامی . هاشمی‌نژاد . حسین عمادی.3 شیخ ابوالحسن شیرازی.4 جواد تهرانی . محمدصادق شریعتمداری و عده زیادی از طلاب در این مجلس شرکت و شیخ علی تهرانی تلویحاً از مصطفی خمینی و خمینی تجلیل کرد و حاضرین صلوات فرستادند.
نظریه شنبه . خبر فوق صحت دارد.
نظریه یکشنبه . به احتمال زیاد خبر صحت دارد.
نظریه چهارشنبه . نظریه یکشنبه مورد تائید میباشد.
آقای مجتبوی . افراد فوق ضمن اینکه از طرفداران جدی خمینی میباشند، نسبت به گروه تروریست به اصطلاح مجاهدین خلق نیز سمپاتی دارند و باید دقیقاً و با استفاده از کلیه امکانات مراقبت شوند. 27 /8
11 نسخه کپی در پرونده 66156 بایگانی شود. مجتبوی 29 /8 /36
توضیحات سند:
1. در اصل: غلامرضا.2. در اصل: مظنور.
3. حجت‌الاسلام حسین عمادی، (معروف به شاهرودی) فرزند شیخ محمد در سال 1326ش در قم به دنیا آمد. یکساله بود که به همراه خانواده به نجف اشرف مهاجرت کرد. پدرش از اساتید حوزه علمیه نجف اشرف بود. در آنجا در مدارس آخوند بزرگ، وسطی و قوام شیرازی تحصیل کرد و در سال 1344 به قم آمد و در مدرسه فیضیه ساکن شد و از محضر آیات فاضل و نوری بهره برد.
در تاریخ 25 /7 /1346 به اتهام پخش اعلامیه و نوشتن شعار دستگیر شد که به علت عدم مدارک، پس از چند روزی در تاریخ 18 /8 /1346 آزاد و به اداره وظیفه عمومی معرفی شد، ولی از آنجا به مشهد مقدس رفت و در مدرسه نواب ساکن شد.
وی در تاریخ 27 /2 /52 به اتهام داشتن کتب و اعلامیه‌های مضره مجدداً دستگیر و پس از دو هفته آزاد و چنین معرفی گردید: «حسین عمادی معروف به شاهرودی یکی از افراد متعصب مذهبی است که در فروش توضیح‌المسائل و ولایت فقیه خمینی دخالت دارد. نامبرده مقلد خمینی است و شدیداً از او طرفداری می‌نماید.» وی در همین سال به علت سخنرانی انتقادی در شهرستان طبس، ممنوع‌المنبر گردید و در سال 1354 که منزل وی مورد بازرسی قرار گرفت، برای مدت کوتاهی نیز بازداشت شد.
در گزارش سال 1355 آمده است که، وی با نام مستعار روحی در مسجد و حوزه علمیه چیذر سخنرانی داشته است.
شیخ حسین عمادی در سال 1356 به سه سال تبعید در شهرستان چابهار محکوم شد که در مرداد ماه 57 محل تبعید او به بندر لنگه تغییر داده شد و در مهرماه بقیه محکومیت او بخشیده گردید. وی که در جریان انقلاب اسلامی در مشهد فعالیت داشت، به عنوان سرپرست تظاهرات مورخه 22 /8 /1357 معرفی شده است.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی وی در حزب جمهوری اسلامی، دفتر تبلیغات مدرسه شهید مطهری (ره) مسئول نمایندگی بنیاد مسکن، دفتر عقیدتی سیاسی فرماندهی کل قوا، عضو هیئت علمی مدیریت دولتی تدریس در دانشگاه‌ها، کاندیداتوری دوره پنجم مجلس شورای اسلامی، فعالیت کرد.
4. آیت‌الله حاج شیخ ابوالحسن شیرازى، از سن 16 سالگى همزمان با قیام مردم استان فارس علیه حکومت رضاخان، طلبگى را شروع کرد و بنابر فتواى آیت‌الله سیدعبدالحسین لارى و فرزند ایشان آیت‌الله سیدعبدالحمید، مبنى بر عدم صلاحیت شخص فاسد و مفسدى چون رضاخان جهت تسلّط بر شئونات مسلمین، به تشکیلاتى که در کوهستان داراب استقرار یافته بود، پیوست. در دوران تحصیل از محضر اساتیدى چون: حاج آقا ضیاءالدین، شیخ محمدحسین کمپانى و آقا سیدابوالحسن اصفهانى بهره‌مند گردید. پس از قیام 15 خرداد 1342 در پیشبرد اهداف نهضت با آقایان: واعظ طبسى، خامنه‌اى و شهید هاشمى‌نژاد همکارى نزدیک داشت و در سال‌هایى که مبارزات مردم جنبه عمومى و علنى به خود گرفته بود، به گرفتن امضاء براى اعلامیه‌هاى ضدرژیم از علماء مشهد مبادرت مى‌نمود و از پیشگامان بسیج مردم محسوب مى‌گردید. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، از سوى امام خمینى (ره) به امامت جمعه مشهد منصوب شد. استاد محمدتقى جعفرى در وصف ایشان گفته است: «تبحر ایشان در فقه به گونه‌اى است که قابل مقایسه با بسیارى از هم‌مسلکان خود نیست.»
در تاریخ 30 شهریور سال 1360ش آیت‌الله شیرازی، در منزل خویش مورد حمله ناموفق دو تروریست منافق قرار گرفت که این حمله با کشته شدن یکى از عاملان ترور و زخمى و متوارى گردیدن دیگرى رفع گردید.
ایشان در مردادماه سال 1379ش دار فانی را وداع گفت و در رواق دارالزهد حرم حضرت علی بن موسی الرضا(علیه آلاف التحیه و الثناء) دفن شد.