تاریخ سند: 14 خرداد 1349
متن سند:
[به] : 712 [از] : 212 شماره : 607 /212 1 ـ اقدام سید موسی صدر رئیس مجلس عالی شیعیان لبنان در دعوت به اعتصاب عمومی در تاریخ 5 /3 /49 موقعیت سیاسی و اجتماعی وی را به نحو قابل ملاحظه و محسوس در کلیه محافل ملی لبنان استحکام بخشیده.پیشنهاد سید موسی با توجه به سمتی که از نظر حفظ مصالح جامعه تشیع لبنان دارد در ایامی که سیل آسیب دیدگان جنوب در نامساعدترین شرایط به سوی شهرهای صور و صیدا و بیروت سرازیر بود و افکار عمومی ملت لبنان از حملات پی در پی اسرائیل و عدم چاره جویی دولت در منتهای نگرانی به سر می برد، ضامن موفقیت اعتصاب و جلب همفکری اکثریت احزاب و گروههای سیاسی راست و عناصر معتدل و بی طرف گردید و در نتیجه اعتصابی که به ابتکار وی صورت گرفت از نظر وسعت و شمول در نوع خود بی نظیر شمرده شد.
2 ـ آنچه بیش از پیش موقعیت سید موسی را تقویت و انظار را متوجه او کرد، بیانات تند و شبه انقلابی او در قبال تظاهرکنندگان در مجلس عالی شیعیان بود.
سید موسی گفت که اگر دولت به فکر چاره جویی نیفتد آوارگان جنوب کاخ های مجلل بیروت را اشغال خواهند نمود و فقط آنها بدون مسکن و آواره نخواهند ماند.
3 ـ گروههایی که با این اعتصاب، آشکارا مخالفت نمود احزاب چپ (بعث ـ کمونیست ـ سوسیالیست پیشرو) بودند که به منظور از دست ندادن ابتکار عمل در صحنه سیاسی لبنان و حفظ رهبری مخالفین و سوق دادن آنها در طریق خط مشی سیاسی خود شدیدا با اعتصاب مخالف و آن را نوعی توطئه و تبانی عناصر ارتجاعی و راست با دولت تلقی نمودند.
4 ـ تأیید کلیه احزاب وابسته به مسیحیان، احزاب نجاده و هیئه الوطنیه (وابسته به مسلمانان) از عوامل عمده موفقیت اعتصاب شمرده می شد.
نظریه نمایندگی: 1 ـ موفقیت اعتصاب 5 /3 /49 مورد تأیید و نقطه عطفی در شناسایی مجلس عالی شیعیان و شخص موسی صدر به عنوان یکی از عوامل مؤثر در فعالیت های سیاسی کشور باید شمرده شود.
2 ـ نحوه اعلام اعتصاب، وسعت و موفقیت آن و بالاخره اختصاص 30 میلیون لیره در همان روز جهت عمران و ترمیم جنوب را می توان به یک طرح بررسی شده و مورد توافق شارل حلو و مجلس عالی شیعیان و احزاب مؤید شمرد که هدف از آن تخفیف بحران و جلوگیری از انفجار وضع در داخل بوده است.
طرح امور سیاسی الف /2 /4 و 2 بند 2