تاریخ سند: 18 فروردین 1348
موضوع : اظهارات ربانی شیرازی و شیخ حسین لنکرانی در منزل شیخ حسین کاشانی
متن سند:
شماره : 12196 /20 ه 3
در ساعت 1200 روز 12 /1 جلسه ای با شرکت شیخ حسین لنکرانی،
عبدالرحیم ربانی شیرازی سید محمدرضا سعیدی، مرتضی صالحی، مجتبی صالحی
و مجید خراسانی و همچنین دو نفر دیگر که با ربانی آمده بودند به نام حسن سعید
پیشنماز مسجد جامع و شخص دیگری که او را استاد صدا می کردند در منزل شیخ
حسین کاشانی تشکیل
گردید.
در این جلسه سعیدی
کتابی به نام فراموشخانه و
فراماسونری تألیف اسمعیل
رائین1 با خود آورده بود که
درباره آن مقداری بحث شد،
ربانی اظهار نمود باید
نویسنده کتاب یهودی باشد و
دولت آنرا شیرین جلوه داده
که همه بخرند و بازار سیاه
داشته باشد، سپس شیخ
حسین لنکرانی گفت موقعی
که من زندان بودم یک نفر
سازمانی را به نام ناصر زمانی
با من زندان کرده بودند که او
را بیرون کردم، ربانی
شیرازی ادامه داد شخصی است اهل کردستان به نام عبداللّه کریمی که اخیرا عمامه
بسر گذاشته و در تهران، سرچشمه مدرسه محمودیه سکونت دارد این شخص مأمور
سازمان امنیت است و کاملاً باید از او پرهیز کرد، شیخ حسین لنکرانی اظهار نمود
مأمور شناخته شده برای ما خیلی خوبست او را باید به من نشان بدهید.
حسن سعید
گفت این شخص بارها از من پول گرفته است اگر می دانستم که او مأمور سازمان است
هرگز با او حرف نمی زدم.
آقای سپهر توجه ساواک تهران را نشانه های مجدد ریاست شعبه
آقای لنکرانی...
شود به اتهام...
بایگانی شود 2 /2 /48 بهره برداری شد بایگانی شود 2 /2 /48
توضیحات سند:
1ـ اسماعیل رائین، در سال
1298 در بوشهر متولد شد.
در
جریان وقایع آذربایجان،
تلگرافهای واصله از این استان
را در نشریات کیهان تهران
مصور و آتش به چاپ رساند و
از این طریق به مطبوعات راه
یافت.
او سپس به همکاری با
روزنامه اطلاعات پرداخت.
در
سال 1329 به علت نشر خبری
علیه رزم آرا به دستور او از
مؤسسه فوق برکنار شد و به
فعالیت در مجله تهران مصور و
روشنفکر ادامه داد.
رائین، پس از کودتای 28 مرداد
1332 از طرف حزب توده، به
عنوان خبرنگار فستیوال جهانی
جوانان به بخارست اعزام شد و
پس از بازگشت، به علت وقوع
کودتا در بندر انزلی دستگیر و به
تهران اعزام شد و پس از چند
روز آزاد شد.
از سوی دیگر
طبق اظهار خود وی به علی
حافظی، مدیر روزنامه دنیای
جدید و به خواهش والاحضرت
اشرف پهلوی، زندگی خود را به
باد دادم زحمت کشیدم و وقتی
که خرشان از پل گذشت، دیگر
مرا نشناختند.
او در این مکالمه
نصراللّه معینیان، رئیس
جدیدالانتصاب دفتر مخصوص
شاهنشاهی را به علت
«سرسپردگی به آمریکا» و
خدمتگزاری به یاتسوویچ،
رئیس سیا در آمریکا، مورد
حمله شدید قرار داد.
اسماعیل
رائین، از بدو تأسیس ساواک، با
آن همکاری داشت و یکی از
سوژه های فعالیت و نفوذ در
سفارت شوروی و وابستگان
ایرانی آن، در پوشش پژوهش
در تاریخ حزب کمونیست ایران
بود.
ساواک برای کارهای
تحقیقاتی تمامی امکانات
را در اختیار وی قرار داد و حتی
دفتری در خیابان روزولت
برایش تدارک دید.
آشنائی
رائین با شاپور جی ریپورتر،
مسلم است.
او با برادران
آدمیت، روابط حسنه داشت.
کتاب 3 جلدی «فراموشخانه و
فراماسونری در ایران» با
همکاری فعال ساواک تهیه و
منتشر شد.
ساواک برای تدوین
آن اسناد دسته بندی و منظم خود
را در اختیار وی قرار داد.
وی
پس از آن با ماسونها، مورخان و
روزنامه نگاران ارتباط وسیعی
برقرار کرد و ماحصل آن را برای
ساواک ارسال می داشت.
رائین
رابطه خوبی با امیر اسداللّه علم،
وزیر دربار داشت و حتی در
نوشته های خود او را می ستود.
نوشته های وی را می توان
بخشی از تاریخ ماسونی و
حذف چهره های خاص دانست...
مسلما زندگی عجیب و
پرماجرای وی، نیاز به تحلیل
دارد.
رائین در سال 1358 در
درگیری با مدیر مؤسسه
امیرکبیر در تهران، دچار سکته
شد و در گذشت.
(فصلنامه مطالعات سیاسی،
مؤسسه و پژوهشهای سیاسی،
شماره 1، تهران ص 64) و
(فراماسونری در ایران، 2 جلد،
مؤسسه تحقیقات و پژوهشهای
سیاسی، تهران، 1380)
منبع:
کتاب
شیخ حسین لنکرانی به روایت اسناد ساواک صفحه 164