موضوع: گزارش
تاریخ سند: 11 بهمن 1340
موضوع: گزارش
متن سند:
از: 330 تاریخ: 11 /11 /1340موضوع: گزارش
محترماً به استحضار می‌رساند
روز یکشنبه مورخه 15 /11 /40 (بیست و هشتم شعبان) مصادف با روز کشته شدن بهاءاله1 یکی از روزهای سوگواری بهائی‌ها است. از نظر ارتباط این امر با وضع برنامه‌های تلویزیون ایران موضوع مورد بررسی قرار گرفت. چون اطلاع حاصل شد که فیلم سینمائی بدون موزیک و با موضوعی خاص برای شب یکشنبه انتخاب شده است، به مسئول مربوطه تذکر داده شد نه فقط از لحاظ فیلم سینمائی، بلکه به طور کلی کیفیت برنامه‌های روزهای شنبه و یکشنبه تلویزیون ایران مخصوصاً باید طوری تنظیم و اجراء گردد که کوچکترین شک و شبهه‌ای در افکار عمومی از نقطه نظر مذهبی ایجاد نگردد و نهایت دقت و مراقبت در این امر به عمل آورند. مراتب به عرض می‌رسد.
کاملاً دقت کنید که در مقابل عمل انجام شده قرار نگیرید. 12 /11
توضیحات سند:
1. میرزا حسینعلی نوری(بهاءالله) فرزند میرزا عباس نورى معروف به میرزا بزرگ که از درباریان قاجار بود، در سال 1233 ﻫ ش به دنیا آمد. پس از طی تحصیلات مقدماتى به مسلک صوفیه ارادت و علاقه زیادى پیدا کرد و از حکمت آنها استفاده نمود و از این جهت در سلک دراویش قرار گرفت، چنانکه مانند آنان زلف و گیسوى بلند داشت و مسلک و اساس معارف او همان معارف صوفیه بود. میرزا حسینعلى در زمان حیات علی محمد باب یکى از مریدان او بود و بعد از قتل باب هم مدتى برادر خود میرزا یحیى صبح ازل جانشین مخصوص باب را اطاعت کرد، اما سپس از اطاعت او سرپیچید و ادعاى من یظهرالله و شارعیت و رجعت حسین (ع) و رجعت مسیح بلکه ادعاى الوهیت نمود و باب را هم مبشر ظهور خویش دانست. میرزا حسینعلى و میرزا یحیى دو برادر پدرى و هر دو مرید باب بودند و باب، تنصیص به وصایت و نیابت یحیى نمود و او را مأمور کرد که بعد از وى هشت واحد دیگر بیان را که ناتمام مانده بود بنویسد. لذا بعد از قتل باب عموم بابیه بلااستثنا، یحیى را به سمت نیابت و جانشینى باب شناخته و او را واجب‌الطاعه دانستند؛ که این مسئله موجب گردید تا میرزا حسینعلی نوری، وصایت میرزا یحیی را سمبلیک و برای فراهم نمودن شرایط دعوی خود مطرح نماید که این مسئله به جنگ و جدال بین پیروان باب بدل گشت. بعد از شکایت علماى کربلا و نجف به واسطه قرب جوار بابیه و جنگ و جدال بین آنها و مسلمین به دولت ایران و وصایت دولت ایران به دولت عثمانى و انتقال بابیه به «آدرنه» در سال 1242 بود که میرزا حسینعلى پرده از روى کار خود برداشته و آشکارا دعوى من یظهر‌الهى نمود و عموم بابیه را به سمت خود دعوت کرد. لذا دولت عثمانى او و طرفدارانش را به عکا و میرزا یحیی و همراهانش را به جزیره قبرس فرستاد. میرزا حسینعلى در 1309 هجرى/ 1270 ﻫ ش پس از 22 روز در عکا بر اثر بیمارى از دنیا رفت.ر ک: الفاضلیه در رد عقاید و ادیان، سیدیوسف فاضل، جلد اول، ص 9 ـ 11