موضوع : منصور صادقی
تاریخ سند: 10 اردیبهشت 1357
موضوع : منصور صادقی
متن سند:
نامبرده بالا راننده آژانس پرشیاتوریست واقع در میدان عشرت آباد ضمن مسافرکشی با پیکان شماره 26554- تهران م با مسافرین در مورد مسائل روز بحث و گفتگو مینمود و از وضع موجود کشور بشدت انتقاد و به سخنان اخیر منصور اشاره نموده و اضافه نموده بلی قبلاً نیز در این کشور آزادی وجود داشت زندانیان سیاسی اوین را بخاطر بازدید نمایندگان صلیب سرخ جهانی به زندان قصر منتقل و با تعدادی جانی و هروئینی هم سلول نمودند1 و در حال حاضر هم که میخواهند سخت گیری نمایند لابد شکنجه را بیشتر خواهد نمود و افزود آیت اله رفسنجانی را که دنیا قبولش دارد در زندان با کثیف ترین شکنجه ها آزارش داده اند و با اشاره به منصور اظهار داشت این بیچاره نوکر کارتر شده است و مردم از دست او بستوه آمده اند و آیت اله طالقانی که یکی از مراجع تقلید و مورد تأیید دانشجویان میباشد بخاطر مخالفت با این وضع ناراحتیهائی کشیده و همه چیز خود را از دست داده و اخیرا آزاد شده ولی تحت نظر میباشد مشارالیه بعدا به وجود دزد و فاسد در مقامات بالا اشاره کرده اضافه نمود آقای ولیان را در ایتالیا با یک چمدان هروئین دستگیر کردند و بعد از مدتی استاندار خراسان شد ولی افرادی از قبیل دکتر علی شریعتی و درخشانی باید کشته بشوند چون پاک و حقگو هستند و افزود درست است که از نظر مالی در سطح پائین هستند ولی هیچوقت تسلیم زورگوئیهای این دولت نخواهند شد.نظریه شنبه : یاد شده فردی عقده ای و بدبین بوده و بیشتر از یک راننده اطلاعاتی از وضع کشور دارد و فرد ناراحت بنظر میرسد.
نظریه چهارشنبه : نظریه شنبه با توجه باظهارات فوق مورد تأیید است نسبت به تهیه مشخصات و تعیین وضعیت فعلی وی اقدام شده نتایج حاصله با هرگونه سابقه موجود بموقع باستحضار خواهد رسید.
توضیحات سند:
1 ـ پس از قطعی شدن سفر هیاتی از صلیب سرخ به ایران جهت بازدید از زندانها، ساواک این خبر را به اطلاع همه بازداشتگاهها و زندانهای کشور رساند و به نوعی آماده باش داد.در سندی که روز بیست و چهارم فروردین در کتاب چهارم آمد پرویز ثابتی در نامه ای (57 /303-24 /1 /37) به ساواکهای ساری، سنندج، اصفهان، قم، همدان، مشهد، تبریز، رضائیه، کرمان، شیراز، آبادان، زاهدان، خرم آباد، رشت، کرمانشاه و زنجان خواست که پیش بینیهای لازم را صورت دهند.
یکی از پیش بینی ها کم کردن تعداد زندانیان سیاسی از طریق جابه جایی آنان بود.
سند بعدی حکایت از همین امر دارد.