تاریخ سند: 2 آبان 1336
سید مصطفی خمینی1 فرزند ارشد روحالله خمینی در اثر سکته قلبی
متن سند:
سند شماره ۱
از: مرکز تاریخ: 2 /8 /36
به: کلیه پستها شماره: 4954 /312
سید مصطفی خمینی1 فرزند ارشد روحالله خمینی در اثر سکته قلبی در عراق فوت نموده است. چون از جانب روحانیون مجالس ختمی به این مناسبت برگزار خواهد شد پیشبینی لازم معمول و چنانچه این مجالس به طور ساده برگزار شود بلامانع، وعاظ و سخنرانان فقط درباره متوفی صحبت و حساسیتی درباره خود خمینی نشان داده نشود ولی در صورتی که وعاظ و سخنرانان در مجالس علیه مصالح کشور مطالبی عنوان و یا از خارج از محیط مجالس عناصری دست به تظاهرات و یا تحریکاتی بزنند، شهربانی محل با تدابیر لازم از این اقدامات جلوگیری به عمل آورد.2
ثابتی
ریاست امنیت داخلی، به همان نحو که دستور داده شده با همکاری کارمندان و منابع و همکاران و شهربانی ترتیبی پیشبینی و عمل شود که این دستورالعمل به بهترین نحوی اجرا گردد. 8 /2 [تقوی]
بخش ۱ اقدام شود. 2 /8 [نادری]
1 /4 جلد 7
توضیحات سند:
1- آیتالله شهید مصطفی خمینی، فرزند گرانقدر امام خمینی (ره) در ۱۲ رجب ۱۳۴۹ ه ق ( آذر ماه ۱۳۰۹ ه. ش) در شهر قم دیده به جهان گشود. او در محیطی آکنده از معنویت رشد کرد و در سن ۱۵ سالگی در حوزه علمیه قم به تحصیل علوم دینی پرداخت، دوره سطح را در محضر استادانی چون حائری، صدوقی، سلطانی و شیخ محمد جواد اصفهانی گذراند و در ۲۱ سالگی مشغول تحصیل دروس خارج شد و از محضر آیتالله العظمی بروجردی، پدر بزرگوارش امام خمینی و آیتالله حاج سید محمد داماد استفاده علمی زیادی نمود. در حدود ۲۷ سالگی به درجه اجتهاد رسید و در علم رجال و تاریخ اطلاعات فراوانی داشت و بهرههای فراوانی در زمینه فلسفه و حکمت و عرفان نظری و عملی و تفسیر از استادان خود برده بود. وی فلسفه را نزد فیلسوفان نامداری چون علامه طباطبایی و آیتالله سید ابوالحسن قزوینی آموخت. ایشان در سال ۱۳۳۵ شمسی با دختر آیتالله حائری ازدواج کرد. همزمان با تبعید امام خمینی در ۱۳ آبان ۱۳۴۳ از ایران به ترکیه، وی نیز دستگیر شد، ابتدا در شهربانی قم و سپس در زندان قزل قلعه زندانی شد. عوامل رژیم قصد داشتند او را با میل خود از ایران برانند تا یاد و خاطره امام به فراموشی سپرده شود، لذا وی را پس از ۵۷ روز از زندان آزاد کردند و موافقت وی را جهت خروج از ایران جلب نمودند، لکن نامبرده پس از مشورت با استادان و فضلای حوزه علمیه از مسافرت به ترکیه منصرف شد تا اینکه توسط سرهنگ بدیع-رئیس ساواک قم- دستگیر و به تهران اعزام و از آنجا به ترکیه تبعید شد. تبعیدگاه ایشان همراه حضرت امام در تاریخ ۹ جمادی الثانی ۱۳۸۵ قمری از ترکیه به عراق انتقال یافت. ایشان مدت ۱۳ سال در حوزه علمیه نجف به تدریس و تالیف و تربیت طلاب مشغول بود و تالیفات زیادی از این استاد بزرگ به جای مانده که تعدادی از آنها ناتمام مانده است «القواعد الحکمه» و «القواعد الرجالیه» و«القواعد الأصولیه» و کتاب اجاره و کتاب البیع در ۳ جلد و کتاب در فقه در دو جلد و یک دوره «اصول مختصر و مفصل» که دوره مفصل آن به پایان نرسید از جمله تالیفات ارزشمند وی است.
این فقیه شریف مسائل کتاب «صلوه» که ساواک در یورش خود به خانه قائد بزرگ امام خمینی در قم آن را به یغما برد و «مستندی بر تحریرالوسیله» امام خمینی و «شرح زندگانی ائمه معصومین (ع)» تفسیر قرآن به سبک جدید را نیز پیش از شهادت در دست نگارش داشت. ۱۵۰۰ صفحه از کتاب اخیر تا آیه ۳۳ سوره بقره و شرح زندگانی ائمه معصومین (ع) تا زندگانی امام حسین (ع) توسط ایشان به رشته تحریر در آمده بود. این فرزند رشید و برومند اسلام در نجف به سن ۴۷ سالگی به شکل مرموزی به شهادت رسید.
روز شمار انقلاب اسلامی، ج ۱، ص 121 - 122
منبع:
کتاب
انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان اصفهان، کتاب 1 صفحه 5