موضوع: جلسه سخنرانی جمعیت مجاهدین و مدافعین قانون اساسی
تاریخ سند: 9 دی 1340
موضوع: جلسه سخنرانی جمعیت مجاهدین و مدافعین قانون اساسی
متن سند:
شماره: 5937 ط س ت طبق قرار قبلی ساعت 0930 پنجشنبه 7 /10 /40 عده ای از افراد جمعیت مجاهدین و مدافعین قانون اساسی به پادگان جمشیدیه جهت ملاقات سپهبد کیا و سپهبد علوی مقدم رفته اند.افراد شناخته شده در این جمع عبارتند از آقایان اسکندر سرابی ـ نعمت اله قدیری ـ ابراهیمی ـ کارگران سابق چیت سازی.
آقای سپهبد کیا در اتاق خود مشغول مطالعه کتابی بوده پس از ورود این عده و تعارفات لازم از وضع کارگران سئوال کرد.
اسکندر سرابی گفت کارگرها را بیکار می کنند مثلاً یک کارگر چندین سال سابقه دارد با پرداخت مبلغی بیکار می کنند و تازگی یک اداره امور در وزارت صنایع تشکیل داده اند و کارگر را در اختیار آن اداره می گذارند و از این اداره مبلغ کمی به کارگر بیکار که در اختیار این اداره است حقوق می دهند البته این حقوق خیلی از حقوق زمان کار کمتر است چون کاگر در زمان کار اضافه کار و مزایای دیگری دارد بالنتیجه کارگران ناراضی می شوند و از طرف دیگر یک کارگر جدید استخدام می کنند البته با مزد کم و کارگر تازه وارد در کار هم نیست.
لنین1 در کتاب خود گفته است هر وقت خواستید کمونیست پیش برود کافی است که نارضایتی بوجود بیاورید و حالا هم آقای امینی همان کار را می کند.
سپس سپهبد کیا از کارگران ایرانی تعریف کرده و گفت که خیلی قدردان و حق شناس هستند ولی من هم با اینکه قدرت داشتم و از من می ترسیدند قدمی برخلاف حق و حقیقت برنداشته ام حتی پسرم که دارای زن و بچه است به سربازی فرستادم که اکنون کفیل خرج من هم هست من همیشه 24 ساعت کار می کردم و فقط روزهای جمعه به جنت آباد رفته قدری تفریح و رعیتی می کردم و جز خدا و شاه و میهن هیچ نمی دانم و نمی شناسم.
سپس این عده از سپهبد کیا خداحافظی کرده و نزد تیمسار سرلشکر ضرغام رفتند.
آقای ضرغام فوق العاده سر حال بود و از فعالیت و کارهای خود تعریف می کرد و می خندید.
وی گفت که مشغول ساختن یک مریضخانه 15 تختخوابی در اهواز است که آبش با فشار آتسمفر و حرارتش از 40 الی 50 درجه خواهد بود و به آنهایی که پیر هستند و مرض روحی دارند اختصاص دارد.
پس از دیدن از آقای ضرغام در ساعت 1100 محوطه جمشیدیه را ترک نمودند.
گیرندگان: 1ـ اداره کل سوم 2ـ بخش 1 جهت اطلاع.
تعداد نسخه: 6
توضیحات سند:
1ـ ولادیمیرایلیچ لنین نام خانوادگی واقعی وی یولیانوو بود اما هنگام شرکت در فعالیتهای محرمانه سیاسی در سال 1901 میلادی نام مستعار لنین را برگزید و از آن پس نیز همین نام بر روی او باقی ماند.او در 22 آوریل سال 1870 میلادی در سیمبریک، که بعدا به افتخار او یولیانووسک نام گرفت، به دنیا آمد.
در سال 1887 برادر بزرگش به اتهام شرکت در توطئه قتل علیه تزار روسیه دستگیر و اعدام شد.
در آن زمان بنا به علل سیاسی و اختلاف طبقاتی شدید و عدم وجود حقوق اساسی برای شهروندان، بیشتر مردم از حکومت وقت ناراضی بودند و اعضای جوانتر طبقه متوسط، که لنین هم جزو آنها بود، با تشکیل گروههای سیاسی سعی داشتند تغییراتی در جامعه به وجود آورند.
لنین خود به مطالعه دقیق آثار «کارل مارکس»، یکی از بنیان گذاران نظریه کمونیسم پرداخت.
مارکس معتقد بود که مردم نباید دارای مغازه، کارخانه، زمین و املاک دیگر به صورت شخصی باشند و طبقه کارگر بایستی طی انقلابی این دارایی ها را تصرف کرده و در اختیار عموم مردم قرار دهد.
لنین شدیدا تحت تأثیر این افکار قرار گرفت و بر آن شد که در روسیه انقلابی کمونیستی به راه اندازد.
وی ابتدا به عنوان وکیل مشغول به کار شد.
سپس در 1893 به سن پترزبورگ رفت و رهبری انقلابیون را به دست گرفت.
او دو سال بعد دستگیر و به سیبری تبعید شد و در آنجا ازدواج کرد.
در سال 1900، پس از اتمام دوران تبعیدش، به شهرهای مختلف اروپایی، منجمله لندن سفر کرد و در آنجا روزنامه ای انقلابی به نام ISKRA(به معنی جرقه) منتشر ساخت که به طور مخفیانه به روسیه می فرستاد.
سه سال بعد، یکی از احزاب انقلابی روسیه موسوم به حزب سوسیال دموکرات کارگران روسیه در لندن جلسه ای تشکیل داد که لنین نقش بسیار مهمی در تشکیل و روند آن به عهده گرفت.
این حزب خود به دو شاخه تجزیه شد: گروه اکثریت یا بلشویک به رهبری لنین و گروه اقلیت یا منشویک.
لنین در سال 1905 به علت بروز یک سری شورشهای انقلابی در روسیه، به کشورش بازگشت و فعالیتهای سیاسی خود را در خفا از سرگرفت.
دو سال بعد به کشور سوئیس گریخت و تا سال 1917 در خارج از کشور باقی ماند، ولی به رهبری فعالیتهای انقلابی ادامه داد.
در فوریه 1917 که دولتهای روسیه و آلمان در حال جنگ بودند انقلاب در «سن پترزبورگ»، مسکو و سایر شهرهای بزرگ آغاز شد.
تزار از رأس قدرت برکنار گشت و حکومتی موقت بر روی کار آمد.
در این میان لنین در آوریل 1917 با کمک حکومت آلمان وارد روسیه شد و بلافاصله رهبری مبارزات برای دستیابی بلشویکها به قدرت را بدست گرفت.
وی در نوامبر همان سال به قدرت رسید و رئیس حکومت جدید روسیه شد، و بدین ترتیب اولین حکومت کمونیستی در جهان به وجود آمد.
لنین در سال 1924 چشم از جهان فرو بست و جسدش جهت نگهداری مومیایی گردید و در مقبره ای مرمرین در مسکو در معرض نمایش گذاشته شد.
ر.ک : دائره المعارف بزرگ زرین، ج 2، ص 1427 و 1428.