مندرجات مجله سپید و سیاه
تاریخ سند: 26 آذر 1351
مندرجات مجله سپید و سیاه
متن سند:
نشریه مزبور در شماره مورخ 29 /6 /51 تحت عنوان فرهنگ جنگی به قلم عباس پهلوان1 مطالبی به شرح زیر درج نموده است : این فرهنگ جنگی و فرهنگ خشونت است که تمام معیارهای عاطفی و سیاسی و دیپلماسی را که به هم زده هیچ، حتی در معیارهای ریاضی نیز اثر گذاشته و ملاحظه می فرمائید که در مقابل 11 یهودی که در مونیخ کشته شده اند، نیروهای اسرائیلی ریخته اند توی دهکده های لبنانی و سوری و فلسطینی و 200 نفر عرب را با بمب و خمپاره لت و پار کرده اند2....
اگر تا دیروز این چیزها از مواریث فاشیسم بود و گشتاپو، حالا رنگ اسرائیلی دارد که فراریان از قراول و یساول هیتلر به محض اینکه قادر و توانا شدند و به مدد دلار و لیره و نوعی دیپلماسی (یعنی نگاهداشتن آپاندیسیت تو شکم ملل شرق) بیخ گلوی اعراب ماندنی شدند، یکهو قبای مظلومیت از تن کندند و غبار غم و آوارگی از چهره زدودند و پا رو خرخره فلسطینی گذاشتند و زهر آوارگی را به حلقوم آنان ریختند...
.
.
ولی اگر هیتلر و قشونش و آدات و ادوات و کوره آدم سوزیش توانست قوم یهود را نابود کند، یحتمل می توان با شیوه های هیتلری3 فلسطینی جماعت را هم از خانه و کاشانه آواره کرد، تو پناهگاه هایشان بمب و باروت و ترقه ریخت و قتل و عامشان کرد.
راستی راستی که مرحبا خانم گلدامایر4 : نه به آن زینب و کلثوم شدنت نه به این داریه و دنبک زدنت ارزیابی خبر: مطالب بالا در نشریه مذکور درج شده است.
اقدامات انجام شده :درج گردد 29 /6 مراتب به نخست وزیری و وزارتخانه های امور خارجه و اطلاعات منعکس گردید.
29 /6 /51
توضیحات سند:
1ـ عباس پهلوان مازندرانی فرزند صفدر در سال 1316 ه ش به دنیا آمد.در سال 1329 در حالی که دانش آموز دوره متوسطه بود به عضویت حزب زحمتکشان ایران ـ مظفربقائی ـ درآمد و برای سازمان جوانان حزب مقاله می نوشت.
در زمان نخست وزیری زاهدی که فعالیت های حزب زحمتکشان با ممانعت روبرو بود، اکثر جلسات حوزه های حزب در منزل وی برگزار می گردید.
عباس پهلوان که دارای دیپلم ادبی بود در سال 1331 فعالیت مطبوعاتی خود را آغاز کرد و مدتی سردبیر مجله فردوسی بود.
در سال 1350 در راستای اهداف ساواک مبنی بر بزرگنمائی مسئله کمونیسم اقدام به چاپ مقالات ضد کمونیستی در آن مجله کرد که به همین علت، به اتهام همکاری با ساواک مورد ضرب و شتم قرار گرفت.
ساواک در این رابطه به مسئول مربوطه دستور داد ضمن ملاقات با آقای پهلوان و با استفاده از اطلاعات وی در شناسائی افرادی که او را مورد ضرب و شتم قرار داده اند اقدام صورت پذیرد.
هر چند وی در سال 1351 نیز به عنوان اینکه یکی از نوکران ساواک است، مورد تهدید تلفنی واقع گردید.
در همین سال ها بود که با شرکت وی در مراسم شرفیابی! برای دفعات موافقت گردید و در سال 52 با عضویت نامبرده در سندیکای نویسندگان موافقت شد.
عباس پهلوان که با نشریات مختلفی از قبیل : آژنگ، خواندنیها، اراده آسیا، سپید و سیاه، امید ایران، روشنفکر، مد روز و...
نیز همکاری میکرد مدتی هم به عنوان سردبیر برنامه های رادیو ایران فعالیت کرد و در سال 1355 از طرف فدراسیون فوتبال ایران به پاس تلاش در سردبیری مجله تاج ورزشی مدال گرفت.
وی مدت 8 سال نیز مسئول طرح های تبلیغاتی کانون آگهی زیبا بود.
از تألیفات وی به کتابهای : عروسی بابام، نادرویش و شکار عنکوبت می توان اشاره کرد.
2ـ در سال 1978 م.
(1356 ش) نیروهای اسرائیلی در جنوب لبنان دست به تهاجم گسترده ای زدند و قسمتهایی از جنوب این کشور را که تا رودخانه لیطانی می رسید به اشغال خود در آورند.
در این زمان بود که قطعنامه 425 مبنی برعقب نشینی فوری و بی قید و شرط اسرائیل از این مناطق و استقرار نیروهای حافظ صلح بین المللی در آن، از سوی سازمان ملل صادر شد.
لیکن رژیم اشغالگر قدس علیرغم تقاضا و فشار جامعه بین المللی از این امر خودداری نموده تا اینکه در سال 1379 با مجاهدت ها و مبارزات رزمندگان جان بر کف حزب اللّه لبنان و عملیاتهای پی در پی و وارد نمودن تلفات زیاد، صهیونیستها را مجبور به فرار از مناطق اشغالی جنوب لبنان نمودند.
اسرائیل در سال 1982 م.
(1360 ش) در دوران حاکمیت حزب لیکود و وزارت دفاع آریل شارون، نیز حمله گسترده ای به جنوب لبنان آغاز کرد که دو هدف عمده زیر را در دنبال می نمود : 1ـ نابود کردن ماشین جنگی مقاومت فلسطین 2ـ روی کار آمدن دولتی که هم پیمان اسرائیل و یا تابع آن باشد.
حاصل این حمله نظامی تارومار شدن مقاومت فلسطینی ها در لبنان و کوچ کردن آنها و سرانشان به تونس بود.
کتاب : لبنان، گردآوری و تنظیم، احمد نادری سمیرمی ص 131 3ـ آدولف هیتلر فرزند شیکلگروبر در سال 1889 م (1269 ش) در براونائو واقع در اتریش علیا متولد شد، و در سال 1919 م.
(1299 ش) به یک گروه سیاسی کوچک پیوست و در سال 1920 م.
(1300 ش) آن را تحت عنوان «حزب ملی کارگران سوسیالیست آلمان» نامید.
هیتلر در سال 1923 م.
(1301 ش) برای سرنگونی و براندازی دولت باواریا، شبه کودتایی به راه انداخت ولی هیچگونه توفیقی نیافت و به نه ماه حبس در زندان لندمبرگ محکوم شد.
او در خلال دوران حبس کتاب نبرد من را به رشته تحریر در آورد و در سال 1925 م.
(1301 ش) آن را منتشر ساخت.
هیتلر در سال 1933 م.
(1311 ش) به صدر اعظمی آلمان رسید و علاوه بر سرکوب مخالفین و به قدرت رساندن حزب نازی، اجرای قانون اساسی را به حال تعلیق درآورد.
او در سال 1938 م.
(1316 ش) برای ایجاد آلمان بزرگ اتحاد با اتریش را تحت عنوان آنشلوس محقق گرداند و منطقه آلمانی نشین سودتنلند در چکسلواکی سابق را به قلمرو آلمان منضم ساخت.
هیتلر سپس ادعای مالکیت دانتزیک و یک دالان ارضی به سوی پروس شرقی را مطرح کرد، ولی لهستان از پذیرش در خواستهای رهبر آلمان خودداری ورزید و همین امر به بروز درگیری و وقوع جنگ جهانی دوم (در سوم سپتامبر سال 1939 م.
(1317 ش) انجامید.
هیتلر با بهره گیری از خدمات پلیس مخفی دولت خود (موسوم به گشتاپو) به گسترش و نفوذ حزب نازی پرداخت.
او در اوایل جنگ جهانی دوم به موفقیتهایی نایل، و به همین سبب به تدریج مشاوره کارشناسان نظامی خود را نادیده گرفت و به نبوغ نظامی خویش مغرور شد ولی متعاقب شکستهای آلمان در «العلمین» و «استالینگراد» (سال 1942 م.) (1320 ش) جریان جنگ به نفع متفقین تغییر کرد.
هیتلر پس از تهاجم نیروهای متفقین به آلمان، به پناهگاه ویژه اش که در نزدیکی ساختمان محل کارش قرار داشت رفت و متعاقب ازدواج با «اوابراون» (معشوقه اش) دستورات خاصی را در مورد سوزاندن جسد خود و «اوابراون» صادر، و سپس هر دو خودکشی کردند.
دایره المعارف مشاهیر جهان ترجمه و تألیف.
سروش قربانی، صص 1410 تا 1412 4ـ گلدا (گولدا) مایر (1898 م.
(1278 ش) ـ 1978) م.
(1356 ش)، زن سیاستمدار یهودی و نخست وزیر رژیم اشغالگر قدس (1969 م.
(1347 ش) ـ 74) و از جنایتکاران جنگی که در زمینه قتل عام های مردم اقدام کرده است و بی پناهان را به زور از خانه و کاشانه خود اخراج کرده است.
در 1906 م.
(1285 ه ش) از روسیه مهاجرت کرد و به سال 1921 م.
(1301 ش) در فلسطین ساکن و از رهبران حزب کارگر شد.
سفیر رژیم اشغالگر قدس در روسیه (1948 (1327 ش) ـ 49)، وزیر کار (1949 (1328 ش) ـ 54) و وزیر امور خارجه (1956 (1334 ش) ـ 66) بود.
در 1969 م.
(1347 ش) به نخست وزیری منصوب شد و در 1974 م.
(1352 ش) از این مقام استعفا کرد و اسحاق رابین به جای وی منصوب شد که او نیز در ماه مه 1977 م.
(1355 ش) از کار بر کنار گردید.
ر.ک: دایرۀ المعارف فارسی، ج 2، بخش 2، ص 2639