ملاقات با پیشنماز مسجد جامع زاهدان
ملاقات با پیشنماز مسجد جامع زاهدان
متن سند:
روز 9 /6 /1349 آقای حاج محمد کفعمی خراسانی فرزند رجبعلی پیشنماز مسجد جامع زاهدان به زابل وارد و در منزل آقای شریف مقدم کارمند آموزش و پرورش زابل اقامت نموده است.در مدت اقامت نامبرده در زابل حاج شیخ محمود بیانی(کلبعلی سابق) اهل زابل مقیم نجف و پنج نفر تبعیدی به اسامی شیخ خزعلی1، صلواتی، مروارید2، کلانتر و ایزدی3 با مشارالیه ملاقات نموده‌اند.
ارزیابی : امکان صحت خبر وجود دارد.
آقای مجتبوی بهره‌برداری شود.
18 /7 بهره‌برداری شد در پرونده 32592 بایگانی شود.
21 /7 /49 6 نسخه 18 /7
توضیحات سند:
1.آیت الله ابوالقاسم خزعلی فرزند غلامرضا در سال 1304ش در بروجرد متولد شد.
تا 10 سالگی به فراگیری دروس ابتدائی پرداخت، سپس با خانواده راهی مشهد مقدس گردید و پس از طی دوره متوسطه، در سال 1321 ، در مدرسه نواب و مدرسه حاج حسن، ادبیات عرب و فقه را آموخت.
سپس به قم مهاجرت کرد و مدت 12 سال، محضر حضرت آیت‌الله بروجردی و دو سال محضر حضرت امام خمینی (ره) را درک کرد.
آیت الله خزعلی در درس آیت الله محقق داماد تلمذ و از محضر مرحوم آیت الله علامه طباطبایی درک فیض کرد.
ایشان در کنار تحصیل، به تدریس و تبلیغ مشغول گردید.
بخصوص در خطابه و منبر، شهرت ویژه ای داشت و چون حافظ قرآن کریم و نهج البلاغه امیرمؤمنان بودند، بر محتوا و غنای منبرشان افزوده می شد.
در سال 1349 به جرم امضاء اعلامیه تأیید مرجعیت امام خمینی(ره) به سه سال تبعید محکوم شد که 6 ماه آن را تحمل کرد.
سال 52 به بندر گناوه تبعید شد که پس از 6 ماه مجدداً او را به دامغان تبعید نمودند.
2 سال تبعید دامغان که به پایان رسید، در سال 1354 او را از مسجد الجواد تهران ربوده به زندان قزل قلعه منتقل کردند که 48 روز در انفرادی بود.
در اردیبهشت سال 57 فرزندش حسین خزعلی در قم توسط نیروهای گارد رژیم پهلوی به شهادت رسید.
آیت الله خزعلی، پس از پیروزی انقلاب اسلامی، منشاء خدماتی فراوانی شد که یکی از آن ها، عضویت در فقهای شورای نگهبان بود.
2.
حجت‌الاسلام حاج شیخ علی اصغر مروارید فرزند علی در سال 1306 ش در شهر مقدس مشهد به دنیا آمد.
مقدمات دروس حوزوی را در زادگاه خویش گذراند و ادامه آن را در حوزه علمیه قم پی گرفت و به درجه اجتهاد رسید.
مشارالیه از جمله افرادی بود که در منابر خویش علیه رژیم ستمشاهی سخن می گفت و از سال 1337 سخنرانی‌های وی مورد حساسیت ساواک قرار داشت.
در سال 1342 یکی از سخنرانان هیأت اصفهانی ها ـ یکی از هیأتهای تشکیل دهنده مؤتلفه ـ بود و بارها به اتهام حمایت از امام خمینی (ره) مورد تعقیب و بازداشت قرار گرفت.
ساواک در تاریخ 17 /2 /43 در این رابطه چنین می نویسد: «نامبرده از جمله وعاظی است که تعصب خاصی در تبعیت از نظریات روحانیون مخالف، مخصوصاً آیت الله خمینی دارد...
» آقای مروارید پس از دستگیری‌های مکرر در سال های 42، 43، 45 در سال 47 در مسجد مهدی (عج) تهران ویلا به امامت جماعت پرداخت و یکی از سخنرانان ثابت هیأت انصارالحسین(ع بود.
مشارالیه در سال 49 به 18 ماه اقامت اجباری در ایرانشهر محکوم گردید، ولی در دادگاه تجدید نظر برائت یافت.
وی در همین سال دستگیر و سه ماه در بازداشت به سر برد.
آقای شیخ علی اصغر مروارید در خرداد 51 به مدت سه سال تبعید گردید که این مدت در دی ماه 54 پایان یافت.
وی پس از بازگشت از تبعید به فعالیت خود ادامه داد و یکی از فعالین دوران انقلاب اسلامی بود و پس از پیروزی انقلاب نیز مسئولیت کمیته خیابان زنجان تهران را به عهده گرفت.
3.
آیت‌الله شیخ عباس ایزدی فرزند محمد در سال 1301 هـ ش در نجف‌آباد اصفهان متولد شد.
وی علیرغم مخالفت خانواده به تحصیل علوم دینی همت گماشت و از محضر اساتیدی همچون مرحوم عبدالرزاق نائینی، ابراهیم ریاضی، سیدعلی نجف‌آبادی، حاج آقا رحیم ارباب و...
بهره برد و سپس در سال 1319 هـ ش عازم حوزه علمیه قم گردید و درس آیات عظام مرحوم نجفی مرعشی، گلپایگانی،علامه طباطبائی و درسهای عمومی و خصوصی حضرت امام (ره) را دریافت نمود و در سال 1338 به نجف‌آباد مراجعت نمود و با وعظ و خطابه، تفسیر قرآن و نهج البلاغه و تدریس در حوزه علمیه فعالیت های خود را شروع نمود.
با شروع نهضت حضرت امام (ره) با صدور اعلامیه، سخنرانی و...
به حمایت از آن برخاست و بارها توسط ساواک دستگیر و در سال 1349 هـ ش به شهرستان زابل تبعید گردید.
وی نماینده تام الاختیار حضرت امام (ره) بود.
در سال 1357 هـ ش مردم را یکپارچه هوادار حضرت امام و انقلاب ساخت و در جریان حمله چماق بدستان در عاشورای 1357 به نجف‌آباد خانه و کتابخانه اش مورد حمله واقع و ضمن غارت، به آتش کشیده شد.
آیت الله ایزدی پس از پیروزی انقلاب اسلامی در تمامی سنگرها مانند: امامت نماز جمعه نجف‌آباد و در کنار رزمندگان دفاع مقدس (فرزند روحانی اش به نام احمد ایزدی در عملیات 2 کربلای 5 به شهادت رسید) حضوری فعال داشت .
وی تا پایان عمر از مدافعین جدی حضرت امام (ره) بود و به همین علت مجددا در سال 68 دفتر و منزلش مورد حمله واقع شد.
از آثار به جای مانده از ایشان می توان به تفسیر قرآن، تفسیر و تحلیل نهج البلاغه، تحلیلی از قصص قرآن، مباحث عرفانی و فلسفی، عقاید و اخلاق، کلیات اخلاق، شرح و تفسیر دعای افتتاح، شرح و تفسیر دعای ابوحمزه ثمالی و فوائد و نصایح، اشاره نمود.
سرانجام درسال 1371 هـ ش این معلم اخلاق پس از 30 سال ریاست حوزه علمیه نجف‌آباد و عمری تلاش و مجاهدت دعوت حق را لبیک و به دیار باقی شتافت.