موضوع: روحانیون افراطی و طرفدار خمینی
تاریخ سند: 27 شهریور 1352
موضوع: روحانیون افراطی و طرفدار خمینی
متن سند:
از: اداره اطلاعات تاریخ: 27 /6 /1352به: ریاست شهربانی شماره: 96 - 6535
موضوع: روحانیون افراطی و طرفدار خمینی
افرادی که صورت اسامی آنان طبق لیست پیوست ارسال می‌گردد از روحانیون اخلالگر و طرفدار خمینی بوده و به استناد رأی صادره از کمیسیون حفظ امنیت اجتماعی شهرستان قم به سه سال اقامت اجباری در مناطق مختلف کشور محکوم گردیده و به محض اطلاع از چگونگی موضوع متواری شده‌اند.
خواهشمند است دستور فرمائید مأمورین مربوطه در صورت مشاهده هر یک از نامبردگان در آن شهرستان نسبت به دستگیری و اعزام آنان به شهرستان قم به منظور انجام تشریفات لازم اقدام مقتضی معمول و نتیجه را اعلام دارند.
رئیس اداره اطلاعات – سرهنگ محمد سجادی
از طرف آرین نژاد
گیرندگان: الف
ردیف نام شهرت
نام پدر محل تبعید
1 شیخ احمد جنتی لادانی1
هاشم اسدآباد همدان خرم‌آباد
2 محمدعلی گرامی2
عباس بم کرمان
3 احمد آذربیگدلی3
حسینعلی برازجان جنوب
4 ابوالقاسم خزعلی4
غلامرضا گناوه جنوب
5 محمدصادق
کرباسچی5 ابوالقاسم نرماشیر کرمان
6 یحیی
انصاری6 محمد کوهدشت لرستان خرم‌آباد
7 محمد جعفری گیلانی7
محمدحسین نیریز فارس
8 فتح‌اله امید نجف‌آبادی8
محمود بندرشاه
9 عبدالمجید
معادیخواه9 حسین گنبد کاوس
10 محمد
واعظ عبائی10
حسین بندر دیلم
11 محمد موحدی گیلانی
فاضل بندر لنگه
12 محمد دانش‌زاده
عباس شهداد کرمان
13 عباس محفوظی11
عیسی رفسنجان
14 جهانبخش (محمد)
تعمیرکاری12 عبدالحسین بافت
______________________
1. آیت‌الله احمد جنتى، فرزند هاشم در 1305 ﻫ ش در روستاى لادان اصفهان در یک خانواده روحانى به دنیا آمد. تحصیلات حوزوى را تا 18 سالگى در مدرسه جده بزرگ اصفهان ادامه داد و در خلال این مدت ادبیات را در محضر سیدمحمدباقر سدهى و حاج شیخ على مشکاتى فرا گرفت. در 1324 به قم آمد و در مدرسه فیضیه و حجتیه نزد آیات صدوقى، عبدالکریم صدوقى، عبدالکریم تهرانى، حاج آقا بهاءالدینى، محمدباقر سلطانى طباطبایى، مجاهد و سیدزین‌العابدین کاشانى به تحصیل پرداخت و درس خارج فقه و اصول را در محضر آیات عظام سیدمحمدتقى خوانسارى، سیدمحمد حجت، بروجردى، سیدمحمدرضا گلپایگانى و امام خمینى (ره) فرا گرفت. وى پس از فراغت از تحصیل در سال1340 به تدریس فقه، شرح لمعه، رسایل، مکاسب، معالم و کفایه در قم پرداخت. از 1342 در شوراى مدیریت مدرسه حقانى با شهید قدوسى و شهید بهشتى همکارى کرد. آیت‌الله جنتى زندگى سیاسى و مبارزاتى خود را از سال 1342 آغاز و در طول مبارزه 4 بار دستگیر و زندانى شد. نخستین بار در 1345 ش به همراه شهید محمد منتظرى، آذرى قمى، ربانى املشى، مروارید و نورى همدانى در زندان قزل‌قلعه محبوس شد. در سال‌هاى 1350 و 1351 نیز سه مرتبه دیگر دستگیر و مدتى را در زندان بسر برد. در 1351 به مدت سه سال به شهرستان اسدآباد همدان تبعید شد. مسئولیت‌هاى ایشان بعد از پیروزى انقلاب عبارتند از : رئیس دادگاه انقلاب اسلامى خوزستان، دبیر شوراى عالى تبلیغات، سرپرست سازمان تبلیغات اسلامى، دبیر شوراى سیاست‌گذارى تبلیغات خارج از کشور، امام جمعه موقت قم و تهران، عضو و دبیر فقهاى شوراى نگهبان، نماینده مجلس خبرگان رهبرى.
2. آیت‌الله محمدعلی گرامی در مهر ماه 1317 ش در شهر قم به دنیا آمد. وی تحصیلات ابتدایی را در مدرسه‌ی باقریه گذراند، ولی ضمن تحصیل سیکل اول به تحصیلات حوزوی روی آورد. دروس سطح را در نزد اساتیدی همچون آیات: مجاهدی، حاج آقا حسین جزایری، سید محمد باقر سلطانی طباطبایی، منتظری و مشکینی فرا گرفت و در سال‌های 1335-1336 در دروس خارج فقه آیت‌الله بروجردی و امام خمینی حاضر شد. وی از محضر آیات: شیخ مرتضی حائری یزدی، میرزا هاشم آملی، گلپایگانی، اراکی، محقق داماد و شریعتمداری درس خارج فقه و اصول آموخت. آیت‌الله گرامی هم زمان با تحصیل، به تدریس سطح برای طلاب مبتدی پرداخت و دروسی چون مغنی و سیوطی و حاشیه‌ی ملا عبدالله در منطق را تدریس کرد.
با شروع نهضت امام خمینی(ره) قدم در سیر مبارزه نهاد. از جمله طلابی بود که پس از دستگیری اعضای هیئت‌های موتلفه‌ی اسلامی به پیشنهاد آیت‌الله ربانی شیرازی در بیت آیت‌الله مرعشی نجفی متحصن شدند. هم زمان با این تحصن در منازل آیات گلپایگانی و شریعتمداری تحصن طلاب دیگر صورت گرفته بود. با به هم خوردن تحصن طلاب در منزل علما، آنان به سوی بیت آیت‌الله مرعشی نجفی راهپیمایی کرده و به پیشنهاد محمد منتظری، گرامی در آنجا به ایراد سخنرانی پرداخت. پس از آن وی چند روز مخفی شد تا اینکه توسط ساواک دستگیر گردید. سپس در اوایل سال 1344 به جرم امضای اعلامیه‌های ضد رژیم و سخنرانی، به حکم کمیسیون امنیت به چهار ماه تبعید در گنبد کاووس محکوم شد. آیت‌الله گرامی پس از بازگشت از تبعید، ارتباط خود را با مراجع قم حفظ کرد و برای تحریض آنان به اعتراض علیه اقدامات رژیم تلاش می‌کرد. این اقدامات موجب شد که آیت‌الله گرامی توسط ساواک دستگیر و به زندان قزل قلعه منتقل شود. وی پس از مدتی از زندان آزاد شود ولی یک سالی نگذشته بود که به دلیل ارتباط با گروه‌های مسلح از جمله سازمان مجاهدین خلق تحت تعقیب قرار گرفت؛ از همین رو مدتی مخفیانه زندگی کرد، اما سرانجام این وضعیت را تاب نیاورده و سخنرانی ماه رمضان در مسجد همت را بر عهده گرفت که در دومین روز سخنرانی دستگیر و به کمیته‌ی مشترک ضد خرابکاری ری منتقل شد. از مهر ماه 52 تا دی ماه آن سال را در آنجا محبوس و تحت شکنجه بود. سپس به زندان قصر منتقل شد و یک ماه بعد از آن در دادسرای ارتش به جرم ارتباط با گروه خرابکاری و برانداز، تبلیغ برای روحانیت و امام خمینی و تالیف کتاب و صدور بیانیه در رد رژیم، محاکمه و به دو سال زندان محکوم شد. ایشان سرانجام در دی ماه 1356 پس از سرکوب قیام مردم قم اعلامیه‌ای تند علیه رژیم منتشر ساخت. انتشار این اعلامیه موجب دستگیری و تبعید وی به شوشتر شد که تا رمضان سال 57 به طول انجامید و از آنجا به جیرفت منتقل گردید. وی در مهرماه 57 پس از اتمام دوران تبعید، به قم بازگشت و با ایراد سخنرانی به تلاش در راه انقلاب ادامه داد. وی همچنین از جمله روحانیونی بود که در اعتراض به بسته شدن فرودگاه‌ها برای جلوگیری از ورود امام در مسجد دانشگاه تهران تحصن کردند.
آیت‌الله گرامی پس از پیروزی انقلاب اسلامی بیشتر همّ خود را مصروف تدریس و تالیف کرد. هم اکنون آیت‌الله گرامی در قم به تدریس و تحقیق مشغول است و انتشار رساله‌ی توضیح المسائل و دادن شهریه به طلاب از جمله فعالیت‌های حوزوی وی در این سال‌ها است.
3. آیت‌الله احمد بیگدلى آذرى معروف به آذرى قمی، فرزند حسینعلی در سال 1304ﻫ ش در قم متولد شد. تحصیلات علوم اسلامى را در قم شروع و در سال 1322 جهت ادامه تحصیل راهى نجف اشرف گردید. پس از بازگشت، محضر حضرات آیات بروجردى، محقق داماد و علامه طباطبایى را درک نمود. در جریان نهضت ملى شدن نفت فعال و از اعضاى مؤسس جامعه مدرسین حوزه علمیه قم بود. وى به دلیل اهتمام به مبارزه با رژیم، چندین بار بین سال هاى 1345 ـ 1357 دستگیر، زندانى و تبعید گردید. پس از پیروزى انقلاب اسلامى مدتى حاکم شرع دادگاه انقلاب قم، سپس دادستان انقلاب اسلامى مرکز، دبیر و سخنگوى جامعه مدرسین، عضو مجلس خبرگان رهبرى، عضو شوراى بازنگرى قانون اساسى و نماینده مردم قم در مجلس شوراى اسلامى بود. وى روزنامه رسالت را با جمعى از دوستان خویش تأسیس و مدت‌ها خود براى آن مقاله مى‌نوشت. از تألیفات ایشان مى‌توان جنگ و صلح در اسلام، ولایت فقیه از دیدگاه فقهاى خط امام، شرحى بر وصیتنامه سیاسى الهى امام (ره)، پرسش و پاسخ مذهبى، مالکیت در اسلام، ولایت فقیه از دیدگاه شیخ انصارى، احتکار و گرانفروشى و ... نام برد. آذرى قمى در سال 1377به رحمت ایزدى پیوست.
4. آیت‌الله ابوالقاسم خزعلى، فرزند غلامرضا در سال 1304ﻫ ش در بروجرد متولد شد. تا ده سالگى در همان شهرستان به فراگیرى دروس پرداخت، سپس با خانواده راهى مشهد مقدس گردید و پس از طى دوره متوسطه، در سال 1321، در مدرسه نواب و مدرسه حاج حسن، ادبیات عرب و فقه را آموخت. سپس به قم مهاجرت کرد و مدت دوازده سال، محضر حضرت آیت‌الله بروجردى و دو سال محضر حضرت امام خمینی(ره) را درک کرد. آیت‌الله خزعلى در درس آیت‌الله محقق داماد تلمذ و از محضر مرحوم آیت‌الله علامه طباطبایى درک فیض کرد. ایشان در کنار تحصیل، به تدریس و تبلیغ مشغول گردید.
در خطابه و منبر، شهرت ویژه‌اى داشت و چون حافظ قرآن کریم و نهج‌البلاغه امیرمؤمنان بود بر محتواى و غناى منبرشان افزوده مى‌شد. حضور در صحنه سیاسى، مبارزه با رژیم ستم‌شاهى، تحمل زندان و رنج تبعید، وی را بیش از پیش مشهور کرد. در سال 1349 به جرم امضاى اعلامیه تأیید مرجعیت آیت‌الله خمینى به سه سال تبعید محکوم شد که شش ماه آن را تحمل کرد. سال 52 به بندر گناوه تبعید شد که پس از شش ماه مجددا او را به دامغان تبعید کردند. در سال 1354 او را از مسجد الجواد تهران ربوده به زندان قزل قلعه منتقل کردند که 48 روز آن در انفرادى بود. در اردیبهشت سال 57 فرزندش حسین خزعلى در قم توسط نیروهاى گارد رژیم پهلوى به شهادت رسید. در دوران انقلاب اسلامى، بالاخص حضور در شوراى نگهبان، ایشان را به عنوان یکى از فقهاى والامقام معرفى و متمایز کرده است. از آثار ایشان می‌توان به تفسیر سوره فاتحهُ‌الکتاب و تدوین و تألیف یک دوره کامل تفسیر قرآن به زبان عربى اشاره کرد. آیت‌الله خزعلی در فروردین 1394 به رحمت ایزدی پیوست.
5. حجت‌الاسلام محمد صادق تهرانی معروف به کرباسچی در سال ۱۲۹۱ﻫ ش در تهران متولد شد. پدرش میرزا ابوالقاسم کرباسچی از کسبه متدین بازار بود. محمد صادق پس از مدتی سوادآسوزی در مکتب‌خانه‌های تهران به تحصیل علوم حوزوی روی آورد و در مدرسه‌های محمدیه و مروی تهران تحصیل را پی‌گرفت. مدتی نیز در مشهد نزد حبیب‌الله گلپایگانی شرح لمعه را خواند. در ۱۳۱۲ به قم رفت و نزد سیدحسن فاضل و حاج میرزا محمد علی ادیب تهرانی تلمذ کرد. وی در 9 خرداد 1382 در قم درگذشت.
6. آیت‌الله یحیى انصارى شیرازى، فرزند محمد در سال 1306ﻫ ش در نوادیجان سرکوه از توابع داراب فارس متولد شد. پس از تحصیلات مقدماتى وارد حوزه علمیه قم شد و از محضر اساتید بزرگ زمان خود امام خمینی (ره)، آیت‌الله سید حسین بروجردی و آیت‌الله مرتضی حائری یزدی بهره‌مند گردید. وی در دوران نهضت امام خمینی (ره) همواره در صف مقدم قرار داشت. در مرداد ماه سال 1343 پس از منبر رفتن در مسجد امام حسن، مورد تذکر قرار گرفت. در مورخه 12 /12 /43 به جرم اقدام بر ضد امنیت داخلى دستگیر و بازداشت شد و در مورخه 7 /1 /44 از زندان آزاد و قرار بازداشت وى به قرار التزام عدم خروج از حوزه قضایى تهران تبدیل گردید. او در پى ایراد سخنرانى‌هاى افشاگرانه در مورخه 2 /10 /44 از سوى ساواک ممنوع‌المنبر شد. در یکى از گزارشهاى ساواک درباره وى چنین آمده است : «نامبرده بالا از روحانیون ناراحت و اخلالگر و طرفدار خمینى در شهرستان قم بوده که در فعالیت‌هاى ضد امنیتى و تحریک طلاب علوم دینى و متعصبین مذهبى به شورش و بلوا دخالت داشته که به همین جهت وضعیت یاد شده در کمیسیون امنیت اجتماعى مورخه 22 /5 /52 شهرستان قم مطرح و نتیجتا به سه سال اقامت اجبارى در کوهدشت لرستان محکوم گردیده که در حال حاضر متوارى مى‌باشد.»
ایشان پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز همواره مدافع آرمان‌های انقلاب و نظام بوده است. زندگی ساده و زی‌طلبگی او در طول سال‌های بسیار طولانی تفاوت چندانی نداشته است.آیت‌الله انصاری شیرازی تا اواخر عمر پربرکتشان در قم حضور داشتند و به تدریس و تألیف مشغول بودند. ایشان در دیماه 1393 به ملکوت اعلی پیوست و در جوار حضرت فاطمه معصومه(س) آرام گرفت%
7. حجت الاسلام محمد جعفری گیلانی در ۱۳۱۸ ﻫ ش به دنیا آمد پس از اتمام تحصیلات مقدماتی در علوم دینی به قم مهاجرت کرد. در 1340 دوره سطح را به پایان رساند و به درس خارج فقه و اصول حضرت امام ( ره) حاضر شد و در مبارزه با رژیم پهلوی به استادش تأسی جست. اولین بار در 1342 ش دستگیر و پس از تحمل شکنجه‌های فراوان آزاد گردید. وی چندین بار به اتهام براندازی حکومت دستگیر شکنجه و زندانی شد. مدتی نیز در بلوچستان تبعید بود. وی در آستانه پیروزی انقلاب بعد از یک دوره ۲ ساله از زندان آزاد و در انتخابات میان دوره‌ای اولین دوره مجلس شورای اسلامی از حوزه انتخابیه لنگرود انتخاب شد.
8. فتح‌الله امید، معروف به امید نجف آبادی و امیدی، فرزند محمود در سال 1322 هـ ش، در نجف آباد اصفهان به دنیا آمد. پس از تحصیلات ابتدایی در قصابی پدرش مشغول به کار شد و در سال 1342 به اصفهان آمد و در مدرسه جده بزرگ به تحصیل علوم حوزوی پرداخت. وی پس از مدتی راهی قم شد. امید نجف‌آبادی که به داشتن لیسانس معقول و منقول در بین طلبه ها شهره شده بود و به زبان انگلیسی نیز آشنایی داشت، چند بار در رابطه با فعالیت‌های خود به ساواک احضار و یک بار نیز در سال 1344 به یک ماه حبس تأدیبی قابل خرید محکوم گردید. وی به خاطر تکثیر رساله امام خمینی ( ره ) و کتب دکتر شریعتی در سال 1352 به سه سال تبعید در بندر شاه محکوم و به علت سرپیچی از آن درمهر ماه همان سال دستگیر و به یک سال حبس جنحه‌ای محکوم شد. ساواک در خصوص شهرت او به داشتن لیسانس معقول و منقول نوشته است: «لیسانسیه معقول و منقول نمی‌باشد، لکن در حسینیه ارشاد عضویت دارد وبه منظورشرکت در جلسات آن به تهران میآید، لذا طلاب تصور می‌کنند که وی جهت تحصیل در دانشکده معقول و منقول به تهران میآید.» وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی به نمایندگی مجلس شورای اسلامی و مدتی نیز به عنون قاضی شرع اصفهان فعالیت کرد. وی از نزدیکان و اعضای باند مهدی هاشمی بود که در سال 1367 به جرم همکاری با باند مهدی هاشمی و فساد اخلاقی اعدام شد. (اسناد ساواک - پرونده انفرادی)
9. حجت‌الاسلام عبدالمجید معادیخواه، فرزند حسین در سال 1326 ﻫ ش در قم متولد شد. پس از تحصیلات دوره ابتدائى و متوسطه، آموزش علوم اسلامى را پى گرفت. از محضر اساتید توانایى چون آقایان مصطفى اعتمادى، حسین شب‌زنده‌دار، غلامرضا صلواتى، محسن دوزدوزانى، عبداللّه جوادى آملى، محمدفاضل لنکرانى، مکارم شیرازى و علامه طباطبایی بهره‌مند شد. مبارزات او با رژیم پهلوى از سال 1341 و آغاز قیام امام خمینى (ره) شروع و تا سال 1357 چندین بار دستگیر شد و در زندان یا تبعید به سر برد. پس از پیروزى انقلاب اسلامى در دادگاههاى انقلاب اسلامى و شوراى هماهنگى تبلیغات اسلامى مسئولیت داشت. وى در اولین دوره انتخابات مجلس شوراى اسلامى به نمایندگى از مردم تهران راهى مجلس شد و مدتى نیز وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامى بود. پس از تأسیس بنیاد تاریخ انقلاب اسلامى وى مدیرعامل این بنیاد شد.
10. حجت‌الاسلام محمد عبایی خراسانی در سال 1318 ﻫ ش در محله سناباد مشهد متولد شد. در دوران تحصیل از تعالیم حاج شیخ هاشم قزوینی، آیت‌الله میلانی و حضرت امام(ره) بهره‌مند گردید. وی از آغاز نهضت اسلامی به پیروی از امام، به قدر توان در عرصه‌های گوناگون سیاسی و اجتماعی حضور یافت و خدمات شایسته‌ای انجام داد. در بسیاری موارد متواری و تحت تعقیب بود، چند نوبت به زندان افتاد و مدت سه سال هم در تبعید بسر برد . پس از استقرار نظام جمهوری اسلامی، به عنوان نماینده امام جهت سامان بخشیدن به امور ائمه جمعه برگزیده شد. او به همراه عده‌ای دیگر از فضلا برای نظم دادن به نحوۀ اعزام مبلغین و آموزش مسائل اسلامی در میان طلاب و خدمات انتشاراتی و تحقیق در علوم اسلامی و بالاخره انجام تبلیغات صحیح در داخل و خارج از کشور، در بهار 1358 به امر امام خمینی (ره) دفتر تبلیغات اسلامی را تأسیس کرد. وی که امام جمعه موقت مشهد نیز بود، در اردیبهشت سال 73 در یک اقدام تروریستی مورد سوء قصد منافقین قرار گرفت و مجروح شد. وی در 22 مهر 1383 درگذشت.
11. آیت‌الله عباس محفوظی، فرزند عیسى در سال 1307 ﻫ ش در رودسر متولد شد. پس از طى تحصیلات جدید و دوره مقدمات علوم اسلامى جهت نیل به مراتب عالیه عازم شهر مقدس قم شد. متون فقه و اصول را نزد مدرسین بزرگ حوزه خوانده و در دروس آیات عظام بروجردى، داماد و امام خمینى (ره) شرکت نمود. ساواک وضعیت وى را در مورخ 19 /6 /52 چنین توصیف کرده است:
« نامبرده بالا یکى از روحانیون ناراحت و اخلالگر طرفدار [امام] خمینى[ره] در شهرستان قم بوده که در فعالیت‌هاى ضد امنیتى و تحریک طلاب علوم دینى و متعصبین مذهبى به شورش و بلوا دخالت داشته که به همین جهت وضعیت یاد شده در کمیسیون امنیت اجتماعى مورخه 22 /5 /52 شهرستان قم مطرح و نتیجتا به سه سال اقامت اجبارى در رفسنجان محکوم گردیده است که در حال حاضر متوارى مى‌باشد. نامبرده از سوى ساواک ممنوع المنبر اعلام گردیده است.» آیت‌الله محفوظى پس از پیروزى انقلاب اسلامى به سمت نمایندگى ولى فقیه در دانشگاه تهران و عضو شوراى نمایندگان رهبرى در دانشگاه‌ها منصوب شد. وى همچنین در ادوار مختلف مجلس خبرگان رهبرى از سوى مردم گیلان برگزیده شد.
گنجینه دانشمندان، محمد شریف رازی، ج 5، ص 214
(اسناد ساواک - پرونده انفرادى)
12. حجت‌الاسلام شیخ محمد تعمیرکاری، فرزند عبدالحسین در 5 بهمن 1314 ﻫ ش در شهرستان ایلام متولد شد. تحصیلات ابتدایی را درهمین شهر گذراند و در 22 سالگی وارد حوزه‌ی علمیه قم گردید. وی دروس خارج فقه و اصول را نزد آیت‌الله‌العظمی گلپایگانی، آیت‌الله وحید خراسانی، آیت‌الله مشکینی، آیت‌الله فاضل لنکرانی، آیت‌الله حسین نوری و آیت‌الله مکارم شیرازی گذراند. حجت‌الاسلام تعمیرکاری همزمان با آغاز نهضت امام خمینی (ره) فعالیت سیاسی خود را آغاز کرده و به تدریج به شخصیتی محوری در استان ایلام تبدیل گردید. تلاش‌های حجت‌الاسلام تعمیرکاری در جهت تبیین اندیشه‌های امام(ره) در استان محروم ایلام سبب گردید که ساواک برای ایشان محدودیت‌هایی را ایجاد و بارها دستگیر و تبعید نماید. اولین بازداشت حجت‌الاسلام تعمیرکاری در 25 /5 /1346 صورت گرفت. سخنرانی‌های افشاگرانه‌ی وی موجب شد ساواک ایشان را در بهمن 1352 در میان وعاظ ممنوع‌المنبر معرفی کند. در اسفند همین ماه دوباره دستگیر و در کمیته‌ی مشترک ضدخرابکاری به شدت مورد شکنجه و بازجوئی قرار گرفت. در طول سال‌های 54 تا 56 نام وی همواره در میان وعاظ ممنوع‌المنبر دیده می‌شود. سخنرانی‌شدید‌الحن وی در مورد سیاست‌های رژیم پهلوی در 29 /9 /1356 موجب دستگیری وی شده و به مدت دو سال به شهرستان مشکین‌شهر تبعید گردید. فعالیت‌های حجت‌الاسلام تعمیرکاری در مشکین‌شهر باعث شد تا رژیم پهلوی وی را به «ایذه» در استان خوزستان منتقل کند. در سال 1357، به دنبال فشار قاطبه‌ی مردم ایلام مبنی بر آزادی ایشان، در 5 /8 /1357 به ایلام بازگشت و تا پیروزی انقلاب اسلامی نقش محوری را در هدایت اعتراضات مردمی برعهده گرفت. حجت‌الاسلام تعمیرکاری در دوره‌ی هشت ساله‌ی جنگ تحمیلی در صف رزمندگان قرار گرفت و از سال 1372 امام جمعه موقت ایلام بود. وی سرانجام پس از سال‌ها مبارزه و تلاش برای تبین اندیشه‌های امام خمینی (ره) و تبلیغ اسلام در 28 فرودین 1379ﻫ ش به دیار باقی شتافت.