ریاست شهربانی گیلان
تاریخ سند: 11 خرداد 1343
ریاست شهربانی گیلان
متن سند:
اطلاع واصله حاکیست آقایان جعفری.قربانی.
محمدی.
رجائی.
محفوظی.
شیخ عبداله بازرگانی در رودسر با همدیگر در تماس بوده و بنفع آیت اله خمینی تبلیغ می نمایند و شخصی بنام مقصودی ساکن رحیم آباد نیز با آنان ارتباط دارد خواهشمند است دستور فرمائید کلیه اعمال و رفتار نامبردگان بالا را تحت کنترل و مراقبت قرار داده و چگونگی را ضمن تعیین صحت و قصم موضوع باین سازمان اعلام دارند%ث رئیس سازمان اطلاعات و امنیت استان یکم.
شیخ الاسلامی گیرندگان فرماندهی هنگ ژاندارمری گیلان جهت اصلاع و اقدام مقتضی.
تهیه کننده رئیس دایره معاون ساواک رونوشت برابر اصل اصل در پرونده فعالیت های طبقه روحانیون کلاسه 108-32
توضیحات سند:
* اصلاحات ارضی بنابر تعریف سازمان ملل متحد: «اصلاحات ارضی را می توان به معنای وسیع کلمه، با اصلاحات کشاورزی یکی دانست اصلاحات ارضی علاوه بر این که موجب تغییراتی در روابط زارع و مالک می گردد، به ایجاد و تقویت مؤسسات دولتی ذیربط، تعاونی ها و خدمات مربوط به تهیه اعتبارات کشاورزی، تهیه لوازم مورد نیاز کشاورزی، بازاریابی محصولات کشاورزی و ترویج آن نیز می پردازد بنابر این اصلاحات ارضی کمال مطلوب، شامل کلیه عملیاتی است که به حذف موانع موجود در ساختار کشاورزی منجر گشته و توسعه اقتصادی و اجتماعی را سریعتر سازد.» (اصلاحات ارضی و واحدهای دسته جمعی تولید کشاورزی / حسن پور افضل / صص 160 و 159) حال باید دید که هدف رژیم شاه از اصلاحات ارضی چه بوده است؟ به طوری که از تعریف بالا بر می آید، اصلاحات ارضی اساسا یک اقدام اقتصادی ـ اجتماعی است که دو هدف اصلی رل دنبال می کند: 1ـ دگرگونی روابط زارع و مالک 2ـ تغییر ساختار کشاورزی روابط مالک و زارع در ایران از گذشته بسیار دور تاکنون دستخوش دگرگونی هائی شده است.
نخستین قانون اصلاحات ارضی در اواخر نخست وزیری دکتر اقبال از تصویب مجلس گذشت لکن به دلیل مخالفت آیت الله بروجردی (نامشروع بودن قانون مزبور) اجرا نگردید.
هدف رژیم شاه از اصلاحات ارضی در سالهای 1341 و 1342، اصولاً فاقد فواید اقتصادی و اجتماعی بود و عمدتا بر هدفهای سیاسی دور می زد سردمداران کاخ سفید (جان کندی) که نگران بروز یک انقلاب در ایران بودند، برنامه «انقلاب سبز» را با نام اصلاحات ارضی در ایران پیاده کردند، تا بدین سان رژیم بتواند یک پایگاه مردمی برای خود بیابد! داریوش همایون آشکارا نوشت که اصلاحات ارضی «راهی به بیرون از بن بست سیاسی» است (اصلاحات ارضی، راهی به بیرون از بن بست / داریوش همایون / اطلاعات سالانه 1342 / صص 7 تا 11) به عبارت ساده تر، هدف این بود که با انجام یک رشته اصلاحات ظاهری و توخالی، رژیم بتواند برای خود وجهه ای کسب کند و در عین حال مخالفان سیاسی و خوانین را هم سرکوب نماید.
از این رو ملاحظه می شود که پس از عنوان شدن خواسته های سیاسی دهقانان، رژیم مرحله دوم اصلاحات ارضی را کاملاً به سوی مالکان تعدیل کرد و این روند تا پایان مراحل اجرائی اصلاحات ارضی (مهر 1350) ادامه یافت.
ماجرای کشته شدن مهندس ملک عابدی (رئیس اصلاحات ارضی فیروز آباد فارس) و سرکوب عشایر جنوب ایران گواه خوبی براین مدعاست.
از اهداف دیگر اصلاحات ارضی عبارت بودند از دور کردن توجه مردم از انتخابات دوره 21 مجلس، وابسته کردن زارعان به نظام پولی، مهاجرت کشاورزان به شهرها، نابودی کشاورزی، و افزایش واردات مواد کشاورزی از امریکا.
(تاریخ معاصر ایران/ پیتر آوری / 15)