تاریخ سند: 7 بهمن 1357
متن سند:
انتشار و توزیع اعلامیه بامضاء آیت اله خمینی در شهر قم روز 8 /11 /57، اعلامیه ای بامضاء آیت اله خمینی که با تاریخ 28 صفر برابر با 7 /11 /57 و در زمینه ملاقات وی با آقای نخست وزیر انتشار یافته، در پاره ای از نقاط شهر قم توزیع گردیده است.متن اعلامیه مذکور بشرح زیر میباشد : حضرات حجج اسلام تهران و سایر شهرستانها دام برکاته.
آنچه ذکر شده است که من شاهپور بختیار را با سمت نخست وزیری میپذیرم دروغ است بلکه تا استعفا ندهد او را نمیپذیرم، چون او را قانونی نمیدانم.
حضرات آقایان به ملت ابلاغ فرمایند که توطئه ای در دست اجرا است و از این امور جاریه گول نخورند.
من با بختیار تفاهمی نکرده ام و آنچه سابق گفته است که گفتگو بین من و او بوده دروغ محض است.
ملت باید موضع خود را حفظ کنند و مراقب توطئه ها باشند.
1 ارزیابی خبر : انتشار و توزیع اعلامیه صحت داشته و مطالب بالا در آن درج شده است.
اقدامات انجام شده : مراتب به نخست وزیری اعلام گردیده است.
توضیحات سند:
1ـ ر.ک : صحیفه امام، ج 5، ص 536.بختیار امروز مصاحبه داشت و در گفت و گو با گزارشگر رادیو تلویزیون گفت که «مذاکراتی با حضرت آیت الله خمینی در جریان است...
اگر این نتایج به یک سطحی رسید مسافرت بنده هم بلامانع خواهد بود و کسب فیض از محضرشان خواهیم کرد.
» (بولتن خبرگزاری پارس، ش 302، ص 7) این اظهار نظر در جراید انعکاس یافت.
غیر از این تلویزیون و رادیو ساعت 20 /10 شب برنامه های عادی خود را قطع کردند و بیانیه ای را که بختیار در اختیار آنها قرار داده بود خواندند.
در این بیانیه آمده بود که : «تصمیم گرفتم ظرف 48 ساعت آینده شخصا به پاریس مسافرت کرده و زیارت معظم له نائل آیم.
» (اطلاعات، ش 15770، ص 8) ظاهرا پیام امام در رد این دیدار هنوز به دست بختیار نرسیده بود.
به هر حال «این مانور بی جواب نماند چرا که امام خمینی در پاریس اعلامیه کوتاهی صادر کردند که در آن گفته می شد تنها در صورتی بختیار را خواهند پذیرفت که اعلام کند از سمت غیر قانونی خود استعفا داده است.
» (جوان، ش 9، به تاریخ 13 /11 /57، ص 4) اما در این میان آسوشیتدپرس خبری از مبدأ پاریس مخابره کرد که از زیر و بم آن اطلاعی در دست نیست.
این خبرگزاری از قول دکتر ابراهیم یزدی نوشت که «آیت الله خمینی موافقت کرده است با شاپور بختیار نخست وزیر ایران ملاقات نماید.
» (بولتن محرمانه خبرگزاری پارس، ش 315، ص 3) اظهارات آقای یزدی با تکذیب قاطع امام روبرو شد، اما روشن نشد که چرا وی در این زمینه با نظر امام هماهنگ نبود.
پیام امام توسط گروهی موسوم به ولی عصر تکثیر شد که نمونه ای از آن در ضمیمه کتاب آمده است.
(ضمیمه شماره 4)