آیت‌اله سید عبداله شیرازی
تاریخ سند: 21 آذر 1356
آیت‌اله سید عبداله شیرازی
متن سند:
شماره: 1274ـ16ـ57 تاریخ:21 /9/[1356]از: شهربانی استان خراسان
به: تیمسار ریاست سازمان اطلاعات و امنیت خراسان
پیرو: 32 ـ 9 ـ 57 ـ17 /9 /36
اطلاعیه واصله حاکیست تا قبل از آمدن آیت‌اله سید عبداله شیرازی به مشهد در حوزه علمیه این شهر هیچگونه سر و صدائی در مورد روح‌اله خمینی وجود نداشت و عده‌ای مانند علی خامنه‌ای1 شیخ ابوالحسن مقدسی ـ شیخ عباس طبسی که خود را وابسته به خمینی می‌دانند فعالیت‌هائی آن هم به طور مخفیانه داشته‌اند و با آمدن مشارالیه به مشهد نامبردگان فعالیت خودشان را به طور علنی انجام داده‌اند به طوری که مجلس ترحیم پسر خمینی در مسجد ملاهاشم از طرف ایشان برگزار گردید و نیز به تمام علماء و طلاب علوم دینی مشهد صریحاً فهمانید که جز طرفداران خمینی است و گویا اعلامیه‌ای که به مناسبت چهلمین روز درگذشت مصطفی خمینی به نام حوزه علمیه مشهد منتشر شده از طرف وی بوده است که فتوکپی اعلامیه مورد نظر جهت آگاهی به پیوست ایفاد می‌گردد.2
آقای خانی به مرکز اعلام شود.
7461
3 /10/
توضیحات سند:
1. آیت‌الله العظمی سیدعلی خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در سال 1318 ﻫ ش در مشهد به دنیا آمد. پدرش آیت‌الله سیدجواد حسینی خامنه‌ای از روحانیان معروف مشهد و مادر ایشان نیز دختر یکی از روحانیون سرشناس مشهد بود. سیدعلی خامنه‌ای از چهارسالگی به مکتب رفت و به فراگیری قرآن پرداخت. سپس وارد مدرسه‌ای به نام «دارالتعلیم دیانتی» شد. ابتدا جامع‌المقدمات آموخت. وی به راهنمایی و تشویق پدر دوره سطح را در حوزه علمیه مشهد خواند و در 18 سالگی درس خارج فقه و اصول را آغاز کرد. تا سال 1336 به تحصیلات خود در رشته فقه، اصول و فلسفه اسلامی در مشهد ادامه داد و در این سال به عتبات عالیات مشرف شد، وی که میل داشت در نجف بماند، به سبب مخالفت پدر بعد از مدت کوتاهی به مشهد بازگشت. در سال 1337 با اجازه پدر به قم رفت و تا سال 1343 که به مشهد بازگشت در این شهر ماند. آیات عظام شیخ هاشم قزوینی، میلانی، شاهرودی، حکیم، خویی، زنجانی، بروجردی و شیخ مرتضی حائری از جمله استادان ایشان در حوزه‌های علمیه مشهد، نجف و قم بودند.آیت‌الله خامنه‌ای از سال 1341 که مبارزات روحانیت به رهبری حضرت امام(ره) اوج گرفت، فعالانه وارد مبارزه شد. نخستین مأموریت ویژه ایشان بردن پیام حضرت امام(ره) برای آیت‌الله میلانی و علمای خراسان درباره برنامه درگیری محرم 1342 بود. مقارن روزهای پرحادثه 10 و 12 محرم 1383ق/ 15 خرداد 1342 در بیرجند دستگیر و به مشهد اعزام و در بازداشتگاه لشکر مشهد زندانی شد. پس از آزادی به قم رفت و در بهمن همان سال به زاهدان رفت، اما مجدداً دستگیر و به تهران اعزام و در قزل‌قلعه زندانی گردید. در فاصله 1343 تا 1346 مبادرت به طرح مباحث پایه‌ای عقیدتی و سیاسی در سطح حوزه و دانشگاه و به تدریج در سطح کلی جامعه در مشهد کرد و جلسات درس تفسیر و حدیث و اندیشه اسلامی ایشان شلوغ بود و ادامه همین فعالیت‌ها منجر به بازداشت‌های متوالی ایشان در سال‌های 1346 تا 1349 شد. در سال 1350 برای پنجمین بار به زندان افتاد. پس از آزادی دایره درس‌های عمومی تفسیر و کلاس‌های مخفی عقیدتی و سیاسی ایشان گسترش یافت. در فاصله سال‌های 1350 تا 1353 با کوشش و مجاهدت آیت‌الله خامنه‌ای سه مسجد کرامت، امام حسن (ع) و میرزا جعفر کانون فعالیت‌های اسلامی و مبارزات پایه‌ای در مشهد بود و به رغم یورش‌های ساواک به این کانون‌ها و دستگیری شرکت کنندگان و کارگردانان جلسات این کانون‌ها، همچنان مقاومت ادامه یافت و بالاخره مأموران رژیم در دی ماه 1353 ناگزیر شبانه به منزل آیت‌الله خامنه‌ای ریختند و ایشان را بازداشت و به تهران اعزام کردند و مدت‌ها در زندان کمیته مشترک ضدخرابکاری با سخت‌ترین شرایط توأم با بازجویی‌های دشوار نگهداشته شد. در پاییز 1354 آزاد و دوباره به مشهد مراجعت کرد. در سال 1356 به همراه جمعی از روحانیان تهران و قم طرح ایجاد جامعه روحانیت مبارز را ارائه دادند. اواخر همین سال مجدداً دستگیر و برای مدت سه سال به ایرانشهر تبعید شد. اواسط سال بعد با اوج‌گیری مبارزات عمومی از تبعیدگاه خود به مشهد بازگشت و در صف مقدم مبارزه قرار گرفت. اواخر دی 1357 به فرمان امام(ره) به عضویت شورای انقلاب منصوب شد. مسئولیت‌های ایشان پس از پیروزی انقلاب اسلامی عبارتند از : عضو شورای مرکزی حزب جمهوری اسلامی، معاونت وزارت دفاع و نمایندگی شورای انقلاب در آن وزارتخانه، سرپرستی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، عضو شورای انقلاب، امامت جمعه تهران، نماینده تهران در اولین دوره مجلس شورای اسلامی، دبیر کل حزب جمهوری اسلامی، رئیس شورای عالی دفاع، نماینده مجلس خبرگان رهبری در دوره اول، عضو شورای مرکزی ائمه جمعه کشور، عضو جامعه روحانیت مبارز تهران و دو دوره ریاست جمهوری ایران. آیت‌الله خامنه‌ای پس از ارتحال امام(ره) با رأی قاطع مجلس خبرگان به عنوان رهبری انقلاب اسلامی منصوب شد.
2. ر.ک: اسناد انقلاب اسلامی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ج1، ص 424