موضوع: مهدی فقیه فرزند مرتضی
تاریخ سند: 13 اسفند 1349
موضوع: مهدی فقیه فرزند مرتضی
متن سند:
از: 8 ﻫ تاریخ:13 /12 /1349به: 316 شماره: 20735 /8 ﻫ
موضوع: مهدی فقیه فرزند مرتضی
برابر اعلام شهربانی استان و به استناد گزارش شهربانی سیرجان در تاریخ 10 /12 /49 واعظی به نام مهدی فقیه فرزند مرتضی اهل لاجورد ساکن قم سن 18 ساله طلبه علوم دینی به شهرستان مزبور وارد و در نظر دارد در منابر و مجالس سوگواری منبر رفته و سخنرانی نماید.
نظریه سه شنبه ـ چون راهنمای این قبیل وعاظ در شهرستان سیرجان شیخ علی اکبر مسعودی1 امام جماعت مسجد جامع محل می‌باشد و این شخص از وعاظ و روحانیون طرفدار خمینی است (نامه شماره 4634 /316ـ 24 /10 /49 آن اداره کل و نامه شماره 17643/ﻫ ـ 4 /11 /49) علیهذا به مرجع مزبور که نسبت به منبر رفتن وی نظریه این ساواک را استعلام نموده بود پاسخ داده شد ضمن اخذ تعهد مبنی بر اینکه چنانچه هنگام سخنرانی مطالب خلاف مصالح ایراد دارد مسئول عواقب وخیم خود خواهد بود. با منبر رفتنش موافقت نمایند که نتایج بعدی متعاقباً به استحضار خواهد رسید. رهبر
آقای محمودی ـ سابقه بررسی شود. 24 /12
فیش بررسی و ارائه شود. 24 /12
161125 بایگانی شود. 8 /1
توضیحات سند:
1. آیت‌الله علی اکبر مسعودی خمینی، فرزند غلامعلی در سال 1310ﻫ ش در شهر خمین به دنیا آمد. تحصیلات خود را با ورود به مکتبخانه‌ی شیخ ابوالقاسم خمین، آغاز کرد و وارد مدرسه‌ی ابتدایی خمین شد و تحصیلات ابتدائی خود را به پایان رساند. جامع‌المقدمات را نزد سیدعلی اکبر اراکی فراگرفت و سپس به شهر اراک رفت و کتاب حاشیه و معالم را نزد شیخ قنبرعلی، از روحانیون اراک به پایان رسانید و پس از آن عازم شهر قم شد. در حوزه‌ی علمیه‌ی قم ابتدا مطوّل و قسمتی از معالم را از آیت‌الله جعفر سبحانی فرا گرفت و سپس لمعه را از محضر امام موسی صدر آموخت. کتاب حج و نکاح و طلاق لمعه را نیز از شیخ عبدالجواد تبریزی و آیت‌الله مجاهدی فراگرفت و در رسائل و مکاسب از شاگردان آیت‌الله علی مشکینی بود. دروس کفایه و نیز بخشی از مکاسب را از محضر عبدالجواد جبل عاملی و رسائل را از آیت‌الله بهاءالدینی آموخت. منظومه و نیز منطق را از آیات: رضا صدر، ملکوتی و سیدجلال الدین آشتیانی فراگرفت و اسفار و شفا را در محضر علامه طباطبائی خواند و سپس به دروس خارج فقه و اصول پرداخت. ابتدا در درس خارج آیت‌الله العظمی بروجردی حاضر شد و سپس به محضر حضرت امام(ره) رسید و از دروس فقه و اصول خارج معظم له بهره مند شد. پس از آن درس خارج مکاسب را از آیت‌الله العظمی گلپایگانی فراگرفت و پس از آن مدت هشت سال در دروس خارج فقه و اصول آیت‌الله بهجت حاضر شد. وی از امام خمینی(ره) و آیات عظام گلپایگانی و اراکی و آیت‌الله بهجت اجازاتی در امور حسبیه گرفت.ایشان مبارزات سیاسی خود را هم زمان با آغاز نهضت اسلامی حضرت امام(ره) آغاز کرد و به خصوص در چاپ رساله ی حضرت امام(ره) در 1341 نقش زیادی داشت. بعد از 15 خرداد 1342 جهت تبلیغ دین و نیز آشنائی مردم با نهضت اسلامی به زادگاهش بازگشت، ولی به خاطر فعالیت در این زمینه توسط شهربانی خمین دستگیر و سپس به زادگاهش ممنوع‌الورود شد. وی با تبعید حضرت امام(ره) به عراق، فعالیت سیاسی خود را تداوم داد و در 1346 جهت زیارت امام(ره) به عراق رفت و در محضر درس معظم له حاضر شده چندی بعد به کشور بازگشت و به دستور امام به سیرجان رفت و در آن شهر رحل اقامت افکند.
وی در سازماندهی مبارزات مذهبی شهر سیرجان نقش زیادی داشت و به خاطر فعالیت های ضدرژیم و تبلیغ نهضت اسلامی، توسط ساواک سیرجان احضار و بازداشت شد و در نهایت ممنوع المنبر گردید.
ایشان پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مسئولیت های مختلفی را عهده دار شد، از جمله: در سال 1371 از طرف مقام معظم رهبری به سمت تولیت آستانه‌ی مقدسه ی حضرت فاطمه معصومه(س) منصوب شد. علاوه بر این سمت، وی از اعضای فعال جامعه‌ی مدرسین حوزه‌ی علمیه‌ی قم می‌باشد.
خاطرات آیت‌الله مسعودی خمینی، تدوین جواد امامی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1381