موضوع: هنرجویان و دانشجویان هنرستان و انستیتو تکنولوژی کاشان
تاریخ سند: 27 بهمن 1336
موضوع: هنرجویان و دانشجویان هنرستان و انستیتو تکنولوژی کاشان
متن سند:
سند شماره ۱۶۲به: 324 تاریخ: 27 /11 /36
از: 21 ه شماره: 9087 /21 ه
موضوع: هنرجویان و دانشجویان هنرستان و انستیتو تکنولوژی کاشان
در تاریخ 5 /11 /36 تمثالهای شاهنشاه آریامهر و شهبانو و والاحضرت ولیعهد1 و پوستر مربوط به روز ششم بهمن را، مسئولین مربوطه در سالن هنرستان و دیوار انستیتو تکنولوژی کاشان نصب نمودند و در تاریخ 7 و 8 /11 /36 هنرجویان و دانشجویان مذکور تمثالها را سوزانده و پاره کردند و از مسئولان مربوط هیچگونه اقدامی به عمل نیامد.
نظریه شنبه: نظری ندارد.
نظریه یکشنبه: ۱- خبر صحت دارد ۲- منابع در مورد شناسایی عاملین توجیه گردیدند. هوشیار
نظریه دوشنبه: صحت خبر مورد تایید است. پارسا
نظریه سه شنبه: ترتیبی داده شده تا نسبت به شناسایی عامل یا عاملین، اقدام لازم معمول گردد. رهبر
توضیحات سند:
۱- رضا پهلوی، در ۹ آبان ۱۳۳۹ ه ش پس از سالها که شاه در انتظار فرزندی پسر بود از همسر سوم او- فرح دیبا- زاده شد. دوران تحصیل ابتدایی را در مدرسه مخصوصی که در کاخ نیاوران تشکیل می‌شد به پایان برد و دوره دوم تحصیلات مقدماتی او در دبیرستان ویژه رضا پهلوی که دانش‌آموزان معدود آن از میان فرزندان و نزدیکان به دربار برگزیده شده بودند به انتها نرسیده بود که با اوجگیری انقلاب اسلامی مردم ایران همراه دیگر اعضای خانواده سلطنتی به خارج از کشور فرستاده شد. پس از فرار شاه و اقامت او در مصر، رضا نیز به همراهان شاه پیوست و با فرح از جمله معدود تشییع کنندگان جنازه شاه در قاهره بودند.پس از مرگ شاه، رضا به امریکا رفت و ضمن اخذ تابعیت آن کشور سرپرستی ثروت افسانه‌ای شاه را که از کشور خارج کرده بود، با مشاوران ایرانی و آمریکاییش به عهده گرفت و چند سال نیز با اشاره سیا اقداماتی تبلیغاتی را علیه جمهوری اسلامی ایران سامان داد و خود را شاهنشاه دموکرات ایران خواند.
رضا پهلوی هم‌اکنون دفاتری را در لندن، پاریس و نیویورک برای انجام امور تجاری در اختیار دارد.
گوشه‌هایی از زندگی خصوصی او که نحوه حیف و میل اموال به سرقت رفته مردم ایران را در کاباره‌ها و مراکز فساد اروپا و امریکا نشان می‌دهد، توسط احمد علی مسعود انصاری- یکی از مشاوران اقتصادیش- در کتاب «پس از سقوط» روایت شده است.
ر. ک: روز شمار انقلاب اسلامی، ج ۴، ص ۲۵۵