متن سند:
محرمانه وزارت امور خارجه ـ اداره اول سیاسی ـ عطف به نامه محرمانه شماره 5074 مورخ 6 /9 /39 راجع به متواریان و فراریان ایرانی در عراق به استحضار می رساند که طبق تحقیقی که به عمل آمده است دولت عراق حقوق عده ای از متواریان و فراریان ایرانی را که کمونیست بودند یا [رفتار] آنها رضایت بخش نبوده است قطع کرده و به آنها ابلاغ نموده است که می توانند به ایران یا به هر کشور دیگری مسافرت کنند.ولی در مورد اشخاص معینی که در نامه مذکور ذکر شده اند در بغداد اطلاعاتی به دست نیامد.
کاردار موقت.
دکتر مشایخ فریدنی.
1 رونوشت برابر اصل است.
توضیحات سند:
1ـ سفیر ایران در بغداد، در فروردین 1342 مشایخ فریدنی بود.وی در سال 1311 ه قمری 1915 م در محلّه عودلاجان در تهران به دنیا آمد.
علوم دینی و مقدمات ادب و لغت و صرف و نحو را در خانه خود و در پیش پدرش شیخ محمد باقر مشایخ فریدنی فرا گرفت.
پس از دوره ابتدایی در سال 1309 ه ش به مدرسه دارالفنون وارد شد و دوره متوسطه را به پایان برد و در سال 1311 ه ش وارد دانشکده معقول و منقول و دانشکده ادبیات شد.
در سال 1314 ه ش لیسانس گرفت و در سال 1315 ه ش دبیر ادبیات شد و در دبیرستانهای دولتی ادبیات و فلسفه تدریس می کرد.
رساله دکترای خود را درباره تاریخ روابط سیاسی و فرهنگی ایران و هند در عهد سلطنت شاه جهان گورکان نوشت.
در سال 1324 ه ش، هنگامی که ملک الشعرای بهار وزیر فرهنگ (آموزش و پرورش) شد او را به سمت بازرس و سرپرست فرهنگ و اوقاف قم، کاشان، ساوه، محلات و گلپایگان به قم فرستاد و مدت 3 سال در این سمت بود.
در سال 1338 ه ش به سمت رایزنی فرهنگی به کراچی رفت و بالاخره سفیر ایران در پاکستان گردید.
از فروردین 1341 تا اردیبهشت 1342 کاردار و سپس تا تیر 1343 سفیر ایران در عراق بود.
سرانجام در تاریخ چهارشنبه 14 آذر ماه 1369 ه ش برابر با 16 جمادی الاول 1411 ه ق در راه سفر به هند در کشتی در دریای عمان در اثر سکته قلبی فوت کرد.