تاریخ سند: 18 اسفند 1342
متن سند:
شماره : 8916 نظر به پیشنهاد جناب حسنعلی منصور1 نخست وزیر بموجب این دستخط جناب دکتر جمشید آموزگار را بسمت وزیر بهداری منصوب و مقرر میداریم که در انجام وظایف محوله اقدام نماید.کاخ مرمر 17 اسفند ماه 1342
توضیحات سند:
1ـ حسنعلی منصور در سال 1302 شمسی به دنیا آمد.پدرش علی منصور (نخست وزیر) و مادرش یکی از دختران ظهیرالملک رئیس بود.
وی در سال 1321 از دانشکده حقوق در رشته سیاسی لیسانس دریافت کرد.
در همان سال به استخدام وزارت خارجه درآمد.
چندی در تهران و مدّتی در اروپا به کارهای کوچکی در وزارت خارجه اشتغال داشت.
یکبار به جرم قاچاق مواد مخدر تحت تعقیب پلیس فرانسه قرار گرفت و موضوع در مطبوعات ایران منعکس گردید.
در سال 1329 محسن رئیس (دایی منصور) وزیر امور خارجه وقت او را به ریاست دفتر خود برگزید و طی این سالها چند بار به سمت دفتر نخست وزیری در دوران صدارت حسین علاء (نوبت اوّل و دوّم) برگزیده شد و در نخست وزیری دکتر منوچهر اقبال به سمت معاون نخست وزیر و دبیر کل شورای اقتصادی منصوب شد.
و در سال 1338 ابتدا به وزرات کار و بعد به وزارت بازرگانی رسید و در دولت امینی از کار بر کنار شد.
در زمان تصدّی شورای عالی اقتصاد به فکر تأسیس حزب سیاسی افتاد و با حدود چهل تن از تحصیل کردگان خارج از کشور «گروه ترقی » را تشکیل داد.
ولی شاه به وی اجازه تأسیس حزب نداد و او نیز صرف نظر کرد، ولی در سال 1342 با اشتباهات حزب ملّیون و از هم پاشیدگی آن، منصور طرح تشکیل حزب جدیدی بنام «ایران نوین» را به شاه ارایه کرد و او موافقت کرد وبدین ترتیب حزب ایران نوین که هسته اصلی آن همان اعضاء گروه ترقی بودند، متولّد شد و ابتدا امیر عباس هویدا به عنوان قائم مقام حزب و بعد عطاءاللّه خسروانی عهده دار کار شدند.
منصور فردی حرّاف و بلند پرواز بود و سعی داشت مراتب قدرت را به سرعت طی نماید.
وی وابستگی شدید به آمریکا داشت و در واقع روی کارآمدن او در دست «جانسون» رئیس جمهور وقت آمریکا و سازمان «سیا» بود.
وی در ابتدای بدست گیری امور، شروع به تغییر و تحولات سریع و عجولانه نمود و روی کار آمدن او، مدّت صدارت، برنامه کاری و ترقیش مانند حاج علی رزم آرا بود.
در دوره صدارت او لایحه کاپیتو لاسیون به تصویب مجلس رسید و همچنین او موجب بدبینی عمومی و مخالفت شدید روحانیت شد که در رأس آن حضرت امام خمینی (ره) قرار داشتند و طرح فریب منصور را که از اول خود را حامی روحانیت و راه سازش با آنها را در پیش گرفته بود را بر ملا ساخت و در ساعت 10 صبح اول بهمن ماه 1343 در جلوی مجلس شورای ملی به ضرب گلوله محمد بخارایی از پای درآمد و پس از چند روز به اصطلاح معالجه در بیمارستان پاریس، در روز پنجم بهمن ماه درگذشت.
حزب ایران نوین به روایت اسناد ساواک، 5 جلد، تهران