ضعف تعبد نسبت به موازین مذهبی
متن سند:
ضعف تعبد نسبت به موازین مذهبی
بی‌تردید هیچ مکتب، مذهب و نظام فکری و سیاسی به‌اندازه تشیع از نظر مسایل سیاسی و مبارزاتی از غنای محتوایی و تاریخی برخوردار نیست. با نگاهی کوتاه به قیام‌های شیعی از زمان ائمه اطهار علیهم‌السلام، چون قیام توابین، مختار، زید بن علی، یحیی بن زید و... سربداران، مرعشیان، فاطمیان... تا نهضت جنگل و خیابانی و صدها قیام کوچک و بزرگ در اقصی نقاط جهان اسلام می‌توان این رشته به‌هم‌پیوسته را مشاهده و ویژگی‌های هر یک را از جنبه‌های مختلف و زوایای گوناگون مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. از سوی دیگر دیدگاه‌ها و موضع‌گیری‌های عالمان دینی در مسایل سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، خصوصاً در سده اخیر به‌قدری پویا و پایاست که تحقیق و مطالعه پیرامون آن عملاً وقتی را برای مخاطب در راستای بررسی نظریات احزاب و سیاستمداران غیرشیعی برجای نمی‌گذارد.
مهدی هاشمی که با مطالعه وسیع در نهضت‌ها و انقلاب‌های غیرشیعی و ضد اسلامی، عملاً وقتی را برای خود، جهت مطالعه، تأمل و تفکر در نهضت‌های شیعی و شاخصه‌ها و ویژگی‌های آن‌ها به‌جای نگذاشت، نه‌تنها از ویژگی‌های منحصربه‌فرد این انقلاب‌ها بهره‌های لازم و کاربردی را کسب نکرد و از الگوهای تشکل‌های شیعی بهره اخلاقی و سیاسی نگرفت، بلکه شیوه‌های نظری و عملی انقلاب‌های غیراسلامی و ضد شیعی را در کانون تشیع پیاده کرد.
پیامد اصالت دادن به تحلیل‌ها، عملکردها و روش‌های انقلاب‌های دیگر و الگو قراردادن رهبران آن‌ها زمینه تخریب مبانی فکری او و متزلزل ساختن پایه‌های مبانی اخلاقی وی را فراهم ساخت. بی‌شک نامی جز «هدف وسیله را توجیه می‌کند» نمی‌توان بر شیوه‌های به اصطلاح انقلابی حرکت‌های غیراسلامی نهاد و واژه‌هایی با نام اخلاق را نمی‌توان در قاموس آن‌ها جستجو کرد. وقتی «دکتر ین یک لیوان آب » لنین1 برای یک مبارز انقلابی تجویز می‌شود. از او چه انتظار پایبندی به اخلاق و ارزش‌های دینی می‌رود.
ضعف تعبد، دروغ، تهمت، جعل، ترور و... شیوه‌های ضد اخلاقی و آموزه‌هایی است که مهدی هاشمی از الگوهای غیراسلامی در پیش برد اهداف خود آموخت و آنان را در زندگی سیاسی خویش بکار گرفت.
وی درجایی درخصوص نادیده گرفتن نهضت‌های شیعی در برخوردهای اسلامی و اخلاقی و تأثیر انقلاب‌های غیر شیعی و اسلامی در روند شکل‌گیری ضعف تعبد نسبت به موازین اسلامی و مکتبی می‌گوید:
«... خوب طبیعتاً در تحلیل مسایل و برخورد با مسایل سیاسی هم بی‌اثر نبود وقتی‌که انسان بخواهد مجموعه معادلات یک مبارزه را از دوست و دشمن و نیروهای موافق و مخالف تقسیم بکند در تحلیل مسایل هم که این سمت هم همان تحلیل‌هایی بود که آن‌ها داشتند که این‌ها ملازم هست با یک نوع ضعف تعبد نسبت به موازین مذهبی و مکتبی. بالملازمه وقتی‌که انسان توی این روال افتاد از نظر تحلیل و برخورد با نیروها و جذب نیروها و انتخاب الگو عملاً آن الگوهای خالص اسلامی صد درصد یا چند درصد فراموش می‌شود. برخوردهای اسلامی، اخلاق اسلامی، هی ضعیف می‌شود وجودش در انسان؛ تا شاید مثلاً انسان دیگر احساس نیاز به این‌ها نکند. مثلاً اگر ما احساس نیاز می‌کردیم طبیعتاً می‌رفتیم سراغ اینکه حالا در تاریخ شیعه آن مواد خامی را که از نهضت‌های گمنام شیعه بوده در بیاوریم، استخراج بکنیم، تنقیح بکنیم، اگر احساس نیاز می‌کردیم حالا اگر چند سال هم طول می‌کشید این کار را می‌کردیم. منتهی این کار برای ما دیگر رنگی نداشت یک کار زحمت‌داری بود.»2
توضیحات سند:
1. لنین حساسیت یک فرد انقلابی نسبت به ناموس خود را حساسیت تا حد خوردن یک لیوان آب تلقی می‌کند.
2. کالبد شکافی انحراف، مهدی هاشمی، نوار ۱۰.
منبع:
کتاب
بن‌بست - جلد دوم / مهدی هاشمی مبانی اخلاقی صفحه 73