موضوع: سپهبد پرویز خسروانی
تاریخ سند: 25 مرداد 1351
موضوع: سپهبد پرویز خسروانی
متن سند:
از: 302 به: عرض میرساند شخصی بنام سلیمانی که گویا کارمند ساواک است با نامبرده بالا تماس حاصل و اظهار داشت تیمسار سفارشی که در مورد یکی از دوستان قرار بود به ارتشبد مین باشیان بنماید انجام شد خسروانی گفت بله سفارش کردم خسروانی اضافه کرد آیا موضوع حجت را فهمیدی که چه دسته گلی به آب داده سلیمانی گفت آیا این حجت همان نبود که پسرش جزو کنفدراسیون1 بود خسروانی گفت فکر می کنم همان بود ولی حجت کسی است که به اتفاق افشارپور واکسیل آنها را بگردن سگ بستند حالا سپهبد شده و کارش هم به جایی رسیده که به من توهین میکند و حوادث اخیر را بمن نسبت میدهد، نامبرده همچنین گفت حجت کسانی را با ورزشکاران به المپیک فرستاده که ابدا واجد شرایط نیستند مثلاً همین فدائی که از طرف سازمان شما به تربیت بدنی مأمور شده و من از شما خواهش می کنم که اسم او را از لیست افراد اعزامی بالمپیک مونیخ حذف کنید چون به حیثیت سازمان شما لطمه میزند، ضمنا حجت گفته که سازمان امنیت او را به من تحمیلکرده وگرنه من بهیچوجه مایل نبودم اورا به المپیک بفرستم.تحقیق شود سلیمانی کارمند کدام اداره است.
28 /5
توضیحات سند:
1ـ در فروردین ماه 1339 عده ای از نمایندگان انجمن ها و سازمانهای دانشجویان ایرانی در اروپا در شهر هایدلبرگ (آلمان غربی) گرد آمدند و کنفدراسیون دانشجویان ایرانی در اروپا را بنیان گذاردند و متعاقب آن در دی ماه همانسال کنگره دیگری در لندن برگزار شد و پس از این دو کنگره، در دی ماه 1340 با شرکت نمایندگان دانشجویان ایرانی کشورهای آلمان غربی، اطریش، انگلیس، ایتالیا، سوئیس و آمریکا در پاریس، اولین کنگره کنفدراسیون جهانی محصلین و دانشجویان ایرانی در خارج از کشور برگزار و طی آن درباره اهداف، سازماندهی و فعالیتهای کنفدراسیون تصمیماتی اتخاذ شد.تشکیلات کنفدراسیون شامل: هیئت دبیران مرکب از: دبیر امور بین المللی، دبیر امور تبلیغات و انتشارات، دبیر امور تشکیلاتی و مالی، دبیر امور فرهنگی و تعاون و دبیر امور دفاعی و شورای عالی کنفدراسیون (به عنوان بالاترین مرجع تصمیم گیری) بود.
در ابتدای فعالیت کنفدراسیون هواداران حزب پان ایرانیسم، جبهه ملی و افراد مسلمان بصورت انفرادی و هواداران حزب توده در آن شرکت داشتندلکن عناصر چپ (عمدتا جامعه سوسیالیستها) در آن از قدرت بیشتری برخوردار بودند و در اوایل دهه 40 جبهه ملی دارای نفوذ بیشتری شد.
لکن پس از 15 خرداد 1342 با محدودیت وافول فعالیتهای سیاسی در داخل کشور موقعیت جبهه ملی و حزب توده به ضعف گرائید و با گسترش مبارزات چریکی در اوایل دهه 1960 در نقاط مختلف جهان گروههای رادیکال مارکسیستی (سازمان انقلابی حزب توده و توفان) کنفدراسیون را قبضه کردند و برخی از اعضاء کنفدراسیون جهت طی نمودن دوره های چریکی به کشورهای چین و کوبا و آلبانی عزیمت نمودند و در اواسط دهه 1340 افراد مذهبی از کنفدراسیون کناره گیری نمودند و متعاقب آن انجمن های اسلامی دانشجویان اروپا و آمریکا شکل گرفت.
کنفدراسیون در طول حیات سیاسی خود به عنوان یکی از مهمترین سازمان های سیاسی ـ اپوزیسیون در خارج از کشور با انجام تظاهرات و تحصن و بعضا اشغال سفارتخانه های ایران، در حمایت و دفاع از زندانیان سیاسی و مطرح کردن عدم رعایت حقوق بشر درایران، به افشای رژیم شاه در صحنه بین المللی پرداخت و با اوج گیری این فعالیتها، از طرف دادستان نظامی ارتش، در اسفند 1349 فعالیت کنفدراسیون به استناد مصوبه مجلس شورای ملی در سال 1310 مبنی بر مغایرت مرام اشتراکی با امنیت و استقلال کشور، ممنوع شد و عضویت در آن از 3 تا 10 سال زندانی داشت.
این سازمان که از آغاز به علت اختلاف نظرهای سیاسی و مرامی دانشجویان از هدفهای اساسی خود بسوی فعالیت صرف سیاسی گرائیده بود و به بیان دیگر کنفدراسیون از صورت سندیکایی و دانشجویی متعهد، که می توانست همه دانشجویان ایرانی را در برگیرد، خارج شد و گرایش و کار کرد حزبی پیدا کرد و پس از سال 50، با رشد مبارزات چریکی در داخل کشور، بحث موافقت و مخالفت با مشی چریکی نیز یکی از عوامل عمده اختلافات در کنفدراسیون شد و بالاخره کنفدراسیون که صحنه کشمکشهای مرامی و حزبی شده بود با اوج گیری مبارزات درونی بین جناحهای مختلف، که بی شک ساواک به وسیله افراد نفوذی خود در هدایت و تشدید آن نقش مؤثری داشت، لذا در سال 53 پس از کنگره شانزدهم ـ دچار انشعاب شد و هرگروه و گرایشی تحت نام کنفدراسیون ادامه فعالیت داد، بطوریکه تعداد آن به هشت سازمان رسید.
پس از آن هر چند هر گروهی سعی نمود در انجام فعالیتهای سیاسی از رقیب خود پیشی بگیرد و در مجموع به فعالیتهای دانشجویان افزوده شد، لکن در واقع اهمیت و قدرت کنفدراسیون، که در سایه یگانگی و وحدت آن به مثابه سازمان واحد جنبش دانشجویی ایرانی در خارج از کشور بود، از دست رفت.
کنفدراسیون در طول فعالیت خود نشریات متعددی منتشر ساخت، از جمله: نامه پارسی، 16 آذر، پیمان، ایران، ریپورتر، پژواک دانشجو، روشنفکر، اول بهمن.
ر.ک : کنفدراسیون جهانی محصلین و دانشجویان ایرانی (اتحادیه ملی) چاپ دوم، نشر گردون، تابستان 1377، حمید شوکت.